Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Πανευρωπαϊκή απεργία;

Πως φτάσαμε ως εδώ; Ποιοι απεργούν πραγματικά; Ποιοι είναι απλά σπίτι και κοιμούνται; Ποιοι χάσανε μεροκάματο για να φάνε δακρυγόνα; Ποιοι πίνουν άλλον έναν καφέ μακρυά από τα γεγονότα, ήσυχοι αφού το επίσημο συνδικαλιστικό τους όργανο θα δώσει το αγωνιστικό "παρών"; Ποιος θα φέρει φαγητό στο σπίτι αυτών των οποίων πάλι σήμερα θα καταστραφούν περιουσίες; Ποιοι ΚΝίτες επέλεξαν να κατεβούν στην πορεία με το μπλοκ του κόμματος, τη στιγμή που το ίδιο το Κόμμα παραδέχτηκε ότι προχώρησε σε απολύσεις για να ανθίζουν τα οικονομικά μεγέθη του 902 και της Τυποεκδοτικής; Χρειάζονται πια, αλήθεια, τόσες καθημερινές εφημερίδες; Σκότωσαν το twitter και τα blogs θέσεις εργασίας; Η ΕΣΗΕΑ ποιούς αντιπροσωπεύει; Πως τολμούν πολιτικοί σαν τον Χατζηδάκη να κατεβαίνουν με τη λιμουζίνα στο κέντρο, κι αν δεν ντρέπονται γενικά, μυαλό δεν έχουν να κάτσουν σπίτι τους σήμερα; Πόσοι καπηλεύονται τους νεκρούς της Marfin και τον Αλέξη, πόσοι σκέφτονται τα πρόσωπα τους πραγματικά; Οι μπάτσοι είναι αναλώσιμοι; Είσαι φασίστας αν πιστεύεις ότι η ζωή του μπάτσου έχει ίδια αξία με ενός απλού Έλληνα πολίτη; Αν καποιος δημοσιογράφος επιλέξει να κάνει εκπομπή στο μέσο του σήμερα θα τον διαγράψει η ΕΣΗΕΑ; Κι αν τον διαγράψει; Τον πτοστάτεψε τόσο καιρό; Γιατί φοβάστε να περπατήσετε στο κέντρο; Γιατί είναι είδηση αν ένας βουλευτής ψηφίσει ελεύθερα; Γιατί το να υποστηρίξει κάποιος ότι θέλει ο ίδιος να ψηφίσει το πολυνομοσχέδιο όχι επειδή είναι γραμμή αλά επειδή νομίζει ότι είναι σωστό, πρέπει να τον κράξουμε; Γιατί να βλέπω λαμπάκια στους δρόμους; Ποιος μαλάκας σκέφτηκε να στολίσει την πιο βρώμικη πόλη της Ευρώπης; Γιατί να απεργώ όταν το αποφασίζει ο Παναγόπουλος; Είμαι τόσο μαλάκας τελικά που πληρώνω απεριορίστων κάθε μήνα και τρέχω με τα πόδια στο τέλος; Γιατί δεν κόβεις απόδειξη κύριε περιπτερά και με κοιτάς σαν UFO; Ποιος είναι το UFO; Γιατί να μην σας βρίσω εσάς όλους; 

Θα κατεβώ στο κέντρο όταν επιλέξω ΕΓΩ κι όχι οι καραγκιοζοπαίχες οι συνδικαλιστές. Αυτοί έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο στην κατάντια του τόπου. Δεν τους χρωστάω, ανακατεύτηκα, έμαθα, δεν κέρδισα τίποτα, δεν ζήτησα ρουσφέτι ποτέ.

Με πορδές δεν βάφονται αυγά. Με κρότου-λάμψης δεν αλλάζει η κοινωνία.
Πάω να πιω τη δόση μου από δακρυγόνα.

Γειά σας.

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Απόδειξη;

Στο δρόμο, σε ένα περίπτερο, παίρνω μια εφημερίδα, τα ρέστα και κοιτώ τα λεφτά. Έλειπε ένα άσπρο χαρτάκι. Ρωτάω τον περιπτερά, "Συγνώμη, γιατί δεν κόβετε αποδείξεις;" Η απάντηση με εξόργισε. "Ξέρεις τι κέρδος έχω από ένα πακέτο τσιγάρα"; Τι κάνεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω. 
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών κοστολογεί το ωρομίσθιο στα εργαστήρια και τη συνεπικουρία 4,7 ευρώ την ώρα, ΜΕΙΚΤΑ. Μιζέρια, σκατά, ντροπή, αίσχος και ξεφτίλα.
Η διαφορά είναι ότι εγώ το γουστάρω και το κάνω. Και να μην πάρω λεφτά, είναι τέτοια η ευχαρίστηση να βοηθάς νέους ανθρώπους να κατανοήσουν μια επιστήμη, που δεν θα ζητούσα και λεφτά. Δεν χρειάζονται. Σε γεμίζει από μόνο του. Και ο άλλος ο βλαξ παρανομεί, ουσιαστικά αυτό κάνει, οι υπόλοιποι αδιαφορούν, γιατί αν δεν αδιαφορούσαν, δεν θα έπεφτε από τα σύννεφα με αυτά που άκουσε. Δεν θα μιλούσε έτσι, ή έστω θα είχε κάτι πιο πειστικό να πει και δεν θα με κοιτούσε λες και είμαι αρσενοβακτήριο του Mono Lake.
Τέτοιες καταστάσεις με εξοργίζουν τόσο που σβήνεται ο ενθουσιασμός μου για πράγματα όπως η ανακάλυψη που έγινε σχετικά με το βακτήριο αυτό και αντί να γράφω τις σκέψεις μου γι' αυτό, κάθομαι και συγχύζομαι με τον κάθε καραγκιοζοπαίχτη.
Αυτός όμως κοιμάται μια χαρά.
Ντροπή.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Μακαρόνια με κέτσαπ

Σήμερα το απογευματάκι, μετά από μάταιο windowshopping στο κέντρο, αγοράσαμε γραβιέρα και πήγαμε στο σπίτι της ψηλούλας να φτιάξουμε μακαρόνια. Τα βράζει, τρίβουμε το τυρί και αποφασίζουμε να το παίξουμε πρωτοετείς. Βγάζει την κέτσαπ (Κύκνος, με έδρα το Ναύπλιον, ελληνική ντομάτα παρακαλώ), σερβίρουμε, κι εκεί που αρχίζει ο Μπογδάνος στο ραδιόφωνο, γκρεμίζει τα ποτήρια, γίνεται το σαλόνι Μπαγκλαντές από τα νερά και αρχίζουμε να γελάμε. Εκεί λοιπόν καταλαβαίνεις ποιες στιγμές μετράνε στη ζωή. Καλύτερα με ένα πιάτο μακαρόνια με κέτσαπ και γραβιέρα Κρήτης με μουλιασμένη φόρμα και κάλτσα, παρά οπουδήποτε αλλού. Στο καλύτερο εστιατόριο. Καλή φίλη και καλό ραδιόφωνο. Και γέλιο. 
Τι άλλο να ζητήσει κανείς;