Όταν ένας τέτοιος λαός, πάντα στο περιθώριο της σύγχρονης, παγκόσμιας πολιτικής σκηνής επαναστατεί, του αξίζει το καλύτερο. Ο τύραννος παραιτείται, ο κόσμος, ο λαός της Αιγύπτου πάνω από δίκαια πανηγυρίζει, έδωσε το αίμα του για να πετύχει κάτι τέτοιο.
Όλα όμως στη ζωή έχουν δυο όψεις. Η επανάσταση μπορεί να φέρει λύτρωση κι ελευθερία, ή να φέρει το απόλυτο χάος. Αν πάρει το τιμόνι ο λάθος άνθρωπος, αν μεθοδευτούν τα πράγματα προς τα εκεί, η κατάσταση θα γίνει όχι απλά επικίνδυνη, αλλά θανατηφόρα. Προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω ότι ο Mubarak και οι λατρεμένοι συνεργάτες τους θα τα μαζέψουν και θα φύγουν έτσι απλά, τέτοια λουλούδια σπάνια αφήνουν να τους πάρεις τον κεφτέ από το πιάτο έτσι απλά. Ή μπορεί να πάρουν τον κεφτέ του και την υπόλοιπη τηγανιά και να αρχίσουν να τρέχουν, να πάνε να τους φάνε όλους μόνοι τους και ο λαός να έχει κατακτήσει μεν το πιάτο, αλλά αυτό να παραμείνει άδειο. Το γκαρσόνι της ιστορίας, οι στρατιωτικοί στην περίπτωση μας ας ελπίσουμε ότι θα πάνε σωστά τη παραγγελία στο λαό, ότι δεν θα φτύσουν μέσα στο πιάτο και δεν θα εξυπηρετήσουν καλύτερα κάποιον άλλο πελάτη, που θα φοράει πιο ωραίο κουστούμι και θα δώσει φιλοδώρημα.
Τουλάχιστον ας έχει για αρχή ο λαός τραπέζι και σθένος να ζητήσει αυτό που παρήγγειλε κι όχι πάλι μακαρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου