Η μέρα της γυναίκας, ζήτω η μειονότητα!

Η ημέρα της γυναίκας. Για όλες εμάς που γεννηθήκαμε με ΧΧ το 23ο ζεύγος στον καρυότυπο. Το ότι πρέπει να γιορτάζω το 23ο ζεύγος δεν το κατάλαβα ποτέ δηλαδή. Ποτέ δεν θα πειράξω, τα ζώα τα καημένα, μην τάχα σαν κι εμένα κι εκείνα δεν πονούν; Πρέπει δηλαδή για να είμαι ίση με τους άντρες και να μη με θεωρούν ζώο, αντικείμενο και τα λοιπά να έχω μέρα να γιορτάζω; Να λέω, ναι άντρα, κοίταξε με, εγώ που μοιάζω τόσο διαφορετική, που κλαίω πιο πολύ από σένα, που με κοιτούν στο εργοτάξιο με μισό μάτι, που δεν θα ανέβω το ίδιο εύκολα επαγγελματικά, που χρειάζομαι ποσόστωση στην πολιτική για να με εμπιστευθούν (υποχρεωτικά) οι συμπολίτες με την ψήφο τους, που ακούω μπάτσους να μου κριτικάρουν τα οπίσθια εν ώρα (δικής τους) υπηρεσίας στο Σύνταγμα, πρέπει σήμερα να σε αφήνω να νιώθεις ότι με το να μου λες χρόνια πολλά είμαστε ίσοι;

Ισότητα με επετείους της ξεφτίλας και πανηγύρια με τα πρωινάδικα να προτείνουν σέξι εσώρουχα για την ίση με τον άντρα γυναίκα, ώστε σήμερα που γιορτάζει κι αυτή να είναι σέξι κι όποιος αντέξει, δεν κατακτάται. Δυστυχώς επειδή κάπου περνάνε και πουλάνε, φτάσαμε να διεκδικούμε ισότητα εμπορικά και μια φορά το χρόνο. Αλλά η διαφήμιση αισθητικής του ’50 εταιρίας που εμπορεύεται ηλεκτρονικά είδη με τη γυναίκα αντικείμενο και Money Back αν δεν μας κάνει μας βολεύει μια χαρά και δεν παίρνουμε την τηλεόραση να την στείλουμε από τον 5ο κάτω.

Σε όσους αισθάνονται μειονότητα και επιμένουν να ζουν έτσι, ας συνεχίσουν να γιορτάζουν μέρες ευαισθητοποίησης του κώλου, με χρωματιστές κορδέλες, ώρες της Γης και κούφιες οι ώρες γενικώς. Παλεύω για καλύτερο κόσμο και κοινωνία κάθε μέρα, όχι όποτε θέλουν να ξεπουλήσουν τα λουλουδάδικα.