Από τις δραματικές μέρες του φθινοπώρου, με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου να προτείνει δημοψήφισμα επί της νέας δανειακής σύμβασης, τις αντιδράσεις, τις απόπειρες βουλευτών να τον ρίξουν και τελικά την κυβέρνηση συνεργασίας, το βλέμμα της πλειονότητας των στελεχών ήταν σαφές πως ήταν στραμμένο στην επόμενη μέρα.
Εδώ και 5 περίπου μήνες, ο Παπανδρέου είδε στελέχη που τον στήριξαν να του ασκούν δριμεία κριτική και τελικά να του γυρνούν την πλάτη. Η ψήφιση όλο και σκληρότερων και μη δημοφιλών μέτρων στη Βουλή έκανε πολλούς να βγάλουν δακρύβρεχτους λόγους και να καταψηφίσουν, θέτοντας εαυτούς εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Περιέργως πως, αυτοί οι οποίοι θέλησαν να ρίξουν τον Παπανδρέου κάποιους μήνες νωρίτερα, δεν καταψήφισαν τίποτα από όλα αυτά. Είναι πλέον προφανές, ότι για εκείνους το πρόβλημα ήταν καθαρά το πρόσωπο και όχι οι πολιτικές. Μετά τα γεγονότα που οδήγησαν στην Κυβέρνηση συνεργασίας με τον Παπαδήμο στο τιμόνι, ξεκαθάρισαν πλέον τα στελέχη τα οποία είχαν ουσιαστική διαφορά πολιτικής, εκείνοι που πραγματικά δεν ήθελαν να ψηφίσουν την τελευταία δανειακή σύμβαση γιατί θεωρούσαν ότι όντως θα βλάψει τη χώρα, ή ότι το τίμημα ήταν υπερβολικά μεγάλο. Τα άλλα στελέχη όμως που έδειξαν τέτοια συμπεριφορά πριν αναλάβει ο Παπαδήμος, ψήφισαν ευλαβικά, ακολούθησαν την κομματική γραμμή του ΠΑΣΟΚ, ενώ τα χειροκροτήματα στις ομιλίες του στη Βουλή και την αίθουσα της Γερουσίας ήταν όλο και πιο χλιαρά.
Μετά άρχισαν να πέφτουν οι υποψηφιότητες και οι πλατφόρμες βροχή. Τρόικα plus, Νέοι Μεταρρυθμιστές, στελέχη που ξεκαθάριζαν τη θέση τους, καφέδες, ποτά. Πυροτέχνημα Χρυσοχοΐδη, αποχωρήσεις ανθρώπων που στήριζαν διαχρονικά τον Παπανδρέου. Τελικά φτάνουμε λίγες μέρες πριν τις εσωκομματικές εκλογές με δύο υποψηφιότητες, αποχωρήσαντες και ένα τεράστιο κομμάτι ανέκφραστου χώρου, από άποψη προσώπων. Γιατί όμως; Η υποψηφιότητα του Βενιζέλου, παρόλο που επισημοποιήθηκε τελευταία ουσιαστικά, ήταν 100% σίγουρη. Από τη στιγμή που ο ίδιος ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, κοινός τόπος στην σκέψη πολλών ήταν ότι κάπως θα έπρεπε ο ίδιος προσωπικά να εξαργυρώσει αυτή την ευθύνη. Επένδυσε μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο αναλαμβάνοντας ένα τόσο κρίσιμο πόστο σε συνθήκες οι οποίες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο δύσκολες. Την προεδρία του ΠΑΣΟΚ τη θέλει καιρό, ήθελε όμως και να έχει να επιδείξει εντυπωσιακό έργο στην εκλογική αναμέτρηση που θα’ ρθει. Το PSI είναι προσωπικό του στοίχημα πλέον.
Ο Παπουτσής δέχτηκε πολύ σκληρή κριτική το τελευταίο διάστημα. Μετά τα μεγάλα επεισόδια σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία στη βουλή, το πρόσωπο του άλλοτε με αξιώσεις διεκδικητή της Δημαρχίας της πόλης των Αθηνών δεν φαίνεται να εμπνέει τόση εμπιστοσύνη. Πολλοί απόρησαν όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του και κάποιοι φωνάζουν πως δεν πρόκειται να βρει τις 94 υπογραφές στήριξης από το Εθνικό Συμβούλιο ώστε να είναι έγκυρη η υποψηφιότητα του. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των στελεχών, έχουν συσπειρωθεί γύρω από τον Βενιζέλο, του οποίου η υποψηφιότητα μοιάζει προς ώρας να είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί.
Ακόμα και τα στελέχη, κυρίως Υπουργοί οι οποίοι ήταν πιο κοντά στον Παπανδρέου, στηρίζουν πλέον επίσημα Βενιζέλο, άλλοι λέγοντας ότι έσωσε τη χώρα, ότι έβαλε το κεφάλι του στον τορβά, ότι θα κατεβάσει τρομερό πρόγραμμα και θα τους τρελάνει όλους. Άλλοι εκφράζουν μεν την ανάγκη για κάτι άλλο, μέσα από τις διαβόητες πλατφόρμες, αλλά στο τέλος βρίσκουν κοινά σημεία χωρίς να διευκρινίζουν ποια είναι αυτά και στηρίζουν.
Η αλήθεια μάλλον είναι διαφορετική. Βλέποντας την άνετη επικράτηση Βενιζέλου να έρχεται, πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη δεν νιώθουν άνετα να κάνουν μόνα τους ένα βήμα μπροστά και να εκφράσουν κάτι άλλο. Φοβούνται τις λίστες στις Βουλευτικές εκλογές που θα’ ρθουν. Κανένας τους δεν θέλει να βρεθεί εκτός παιχνιδιού και φαίνεται ότι η μεριά Βενιζέλου αρέσκεται να παίζει χωρίς αντίπαλο. Μηχανισμός υπάρχει, τα στελέχη που τον στηρίζουν “σκληρά” όπως λέμε, πιέζουν ασφυκτικά. Το θέμα όμως δεν είναι εκεί.
Τελικά αυτές οι δύο υποψηφιότητες ικανοποιούν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ; Όσο και μικρότερο κομμάτι να παίρνει από την πίτα σε σχέση με τις εκλογές του 2009, ας μη γελιόμαστε, η συσπείρωση στα μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι κάτι που δε θα πρέπει να μην υπολογίζουμε σοβαρά. Είναι όμως ο Βενιζέλος εκείνος ο οποίος μπορεί να ενσαρκώσει το όραμα του ηγέτη που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ σήμερα; Μια αρκετά μεγάλη μερίδα του κόσμου, η οποία αν εκφραστεί εκλογικά στις εσωκομματικές εκλογές θα έχει αξιοσέβαστο ποσοστό, αυτός ο ανέκφραστος μέχρι στιγμής τρίτος πόλος, λέει όχι. Αρνείται να κατεβεί να στηρίξει τον Βενιζέλο, για τον Παπουτσή δεν το συζητά καν. Ονόματα Υπουργών, κυρίως των χαρακτηριζόμενων “κηπουρών” του Παπανδρέου συζητούνται, τηλέφωνα γίνονται, αλλά κανείς δεν παίρνει την απόφαση.
Ίσως το “Μεταρρυθμιστικό κομμάτι”, το πιο φιλελεύθερο, αυτός ο “Τρίτος Πόλος” να στέκεται αμήχανος μπροστά σε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση, χωρίς μηχανισμό, χωρίς στήριξη από το “Βαθύ ΠΑΣΟΚ”, χωρίς την εύνοια των “Πράσινων Συυνδικαλιστών”. Ίσως από την άλλη να επιδιώκουν με αυτό τον τρόπο την φθορά, το “κάψιμο” του Βενιζέλου σε αυτές τις εκλογές, ώστε να μη χρεωθούν τη διακυβέρνηση Παπανδρέου αυτοί. Με σκοπό να δημιουργήσουν κάτι σε πιο υγιείς βάσεις, αφού περάσει η φουρτούνα και ξεκαθαρίσει το τοπίο, μετά τις επόμενες κάλπες.
Μέχρι τότε θα παραμείνουν ανέκφραστοι, σιωπηλοί αλλά προσεκτικοί παρατηρητές, μένει να δούμε αν και πως θα εκφραστούν στις κάλπες, εντός και εκτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου