Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πανεπιστήμιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πανεπιστήμιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Παιδεία - Έρευνα: Εμπρός Πίσω.

Κανείς δεν πρόκειται να πει ότι τα πράγματα στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι καλά. Πρέπει να είναι κουφός και τυφλός για να πιστεύει κάτι τέτοιο. Προπτυχιακοί φοιτητές ως επί το πλείστον αδιάφοροι για τις σπουδές τους. Βαλτωμένοι συνειδητοποιημένοι προπτυχιακοί φοιτητές στα τελειώματα, Μεταπτυχιακοί και Υπ. Διδάκτορες που τους ζει η μάνα τους, γενιά των 30 με 3+ ξένες γλώσσες, όνειρα και κομμένες υποτροφίες από το καταργημένο ΙΚΥ, αφού δεν υπάρχει σάλιο.

Μονόδρομος το έξω γι' αυτή τη γενιά; Έλα ντε. Να μείνω ή να φύγω; Γράφω το Μεταπτυχιακό μου για να το παρουσιάσω. Και μετά τι θα κάνω; Τι θα ήθελα να κάνω πια; Πάντα έβαζα τα όνειρα μου σε ρεαλιστικές βάσεις. Να κάνω ένα διδακτορικό έξω. Και μετά να γυρίσω να κάνω γεωλογία στην Ελλάδα, να γίνω καλύτερη έξω ώστε να μπορέσω μια μέρα να δώσω κάτι καλύτερο στη χώρα μου. Πια η ακαδημαϊκή καριέρα μοιάζει με φάρσα, παντός είδους ερευνητική δουλειά στο αντικείμενο ανέκδοτο. 

Αν με ρωτούσε κανείς τι θα άλλαζα στο Πανεπιστήμιο; Θα πέταγα τα κόμματα έξω. Όλα. Ο κομματικός, φοιτητικός συνδικαλισμός δεν είναι κατάκτηση, είναι καρκίνωμα. Έχοντας ασχοληθεί αρκετά με το θέμα ως φοιτήτρια, βουτήχτηκα σ' αυτή την ιστορία και καταλαβαίνω ότι είναι η καρδιά αν όχι η ρίζα του προβλήματος. Αν δεν υπάρχουν κόμματα στη μέση σε κανένα επίπεδο, αν υπάρχει καλή αξιολόγηση, τότε το Ελληνικό Πανεπιστήμιο μπορεί να κάνει θαύματα. Και με κακή χρηματοδότηση. Το απέδειξε τόσα χρόνια τώρα, ότι διαθέτει καλούς επιστήμονες που αγαπάνε τη δουλειά τους και εργάζονται σαν τα σκυλιά για το τίποτα. 

Σκέφτεσαι όλα αυτά, σκέφτεσαι το μέλλον σου και μετά διαβάζεις κι αυτό. "To τέλος της επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα" και λες πάλι καλά τουλάχιστον που δεν τα σκέφτομαι μόνη μου. Χρειάζεται μεταρρύθμιση η Τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα, κανείς δεν είπε όχι. Μην κάνεις όμως 3ετή πτυχία με καταδικασμένους ημιμαθείς, κάνε έναν ενιαίο ερευνητικό φορέα ΤΩΡΑ και μην περιμένεις να ξεπουλήσεις την περιουσία, την υποδομή, τα μυαλά και το όνομα των Ερευνητικών Ινστιτούτων της χώρας. Μην αφήνεις τη γενιά μου χωρίς επιβράβευση - Υποτροφίες, μην καταργείς κάτι με την βιτρίνα της αδιαφάνειας, αν είσαι μάγκας, διόρθωσε το. Πόσα νέα παιδιά περιμένουν την περσινή ωριαία αντιμισθία των Μεταπτυχιακών και Υποψηφίων Διδακτόρων και δεν έχουν ούτε υποτροφία να περιμένουν, καλά το να πάρεις Θαλή - Ηράκλειτο δεν το συζητάμε καν. Ανεργία έξω, καμία ελπίδα μέσα, γιατί να χάσω άλλα 10 χρόνια σπουδάζοντας, για να έρθω και να με κάνεις βοηθό χωρίς εξέλιξη; Αν ο δάσκαλος στο Πανεπιστήμιο δεν κάνει και έρευνα, αλοίμονο μας κυρία Υπουργέ. Αν μέσα σε 5 χρόνια δεν αλλάζεις αυτά που λες στα εργαστήρια και τα μαθήματα στους προπτυχιακούς σύμφωνα με τα βήματα που κάνει η επιστήμη, να διαβάσει ο άλλος καλύτερα Γεωλογία ή το οτιδήποτε από το σπίτι του, να ανοίξει την εγκυκλοπαίδεια.

Συνεχής αξιολόγηση και αποσύνδεση του Πανεπιστημίου από τα κόμματα και τις πελατειακές σχέσεις, μπορούμε να έχουμε; Να εξασφαλίσουμε δίκαιες εκλογές μελών ΔΕΠ μπορούμε; Αν μπορούμε, σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς, με λίγα λεφτά, δεν χρειάζονται χρυσά έδρανα το Ελληνικ΄Πανεπιστήμιο μπορεί να τραβήξει μπροστά. Όσο νωρίτερα το αντιληφθεί η πολιτική ηγεσία του τόπου αλλά και το ίδιο το Πανεπιστήμιο, τόσο καλύτερα. Καλύτερα και για τη γενιά μου που δεν θα χαθεί, αλλά και για όλη τη χώρα. Γιατί αν απογοητεύεις τη γενιά η οποία σε μια δεκαετία θα είναι η ατμομηχανή σου, ε, τότε, το έχασες το παιχνίδι.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Αντρέας -15 χρόνια μετά.

Μεταπολίτευση,  Λαϊκή Κυριαρχία - Εθνική Ανεξαρτησία - Κοινωνική Δικαιοσύνη, Αλλαγή, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες,  πλαστά στατιστικά στους εταίρους, τάχα μου δήθεν κούρσα εξίσωσης του Ευρωπαϊκού Νότου της Μεσογείου με την sensu stricto Ευρώπη, μάρκο που γίνεται ευρώ, όνειρα για ανάπτυξη, Olympic Dreams, μεγάλη ζωή της μικροαστικής οικογένειας, Παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, επερχόμενη Πτώχευση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Μνημόνιο Ι, Μνημόνιο ΙΙ, ΙΙΙ, IV, V, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής.

Αλήθεια, πως φτάσαμε ως εδώ; Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011. 15 χρόνια από την θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Παπανδρέου ο 2ος, σφράγισε την Μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας όσο λίγοι. Υπό κανονικές συνθήκες, σήμερα θα ήταν αρκετά ψηλά στην ειδησιογραφία το ετήσιο μνημόσυνο στο 'Α Νεκροταφείο, με πλάνα και βαριές, συναισθηματικά φορτισμένες δηλώσεις από το παλαιό, αυθεντικό, πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Τι άλλαξε φέτος και θεωρείται ξεπερασμένο, προκλητικό για το κοινό αίσθημα και κατάπτυστο κάτι τέτοιο; Φέτος λοιπόν συνειδητοποίησε η ελληνική κοινωνία ότι μαζί με τα κόλλυβα  έκανε μνημόσυνο και στην λογική η οποία συνόδεψε την εποχή διακυβέρνησης του Ανδρέα.

Μεγάλος ηγέτης. Μεγάλος ρήτορας, λαοπλάνος. Άλλαξε τις ισορροπίες, προς το καλό αλλά και προς το άσχημο. γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά με άλλη νοοτροπία. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Φέτος λοιπόν ξαφνικά αυτό άλλαξε. Καταλάβαμε την άλλη όψη του νομίσματος ως κοινωνία. Καταλάβαμε ότι το βόλεμα της μικροαστικής τάξης και οι πελατειακές σχέσεις με το κράτος, ο κομματικός συνδικαλισμός και τόσα άλλα, αποτελούν μεγάλο μέρος του προβλήματος. Όλοι έκαναν λαδιές και υπήρχε ομερτά.

Εδώ κι έναν μήνα, όλοι "αγανάκτησαν" όμως. Φυσικά και έφταιγε ο άλλος, όχι οι ίδιοι. Άλλος φταίει. Αποδεικνύεται ότι όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Αλλά δεν βολεύει ποτέ να αποδέχεσαι την προσωπική σου ευθύνη στα πράγματα. Πως να το κάνουμε. Τα άρρωστα λοιπόν κεκτημένα ενός μεγάλου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας, είναι νόμος. Δεν τα πειράζουμε. Γιατί τότε θα βγουν όλοι στους δρόμους, μη υπολογίζοντας τις συνέπειες των πράξεων τους και την ευθύνη που συνεπάγεται να είσαι δημόσιος λειτουργός.

Επάνω στα 15 χρόνια λοιπόν από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, το Πανεπιστήμιο αδυνατεί να συντονιστεί με την κοινωνία και επιμένει να στέλνει ξύλινες επιστολές προς υπεράσπιση του αποδεδειγμένα άρρωστου κεκτημένου, δεν μπορεί να αφουγκραστεί τς ανάγκες τις εποχής και να βγει ένα βήμα πιο μπροστά από την πολιτεία προτείνοντας ρεαλιστικά πράγματα για τη διάσωση της βασικής έρευνας. Δεν είναι δυνατόν να υπερασπιζόμαστε μη παραγωγικούς φορείς. Αν δεν θέλουμε να χαθεί η βασική έρευνα στην Ελλάδα πρέπει να προτείνουμε ενιαίο φορέα. Το πρότεινα χτες και άκουσα κάτι "αχ ναι δίκιο έχετε, αλλά ας στείλουμε τώρα αυτό". Να το διαβάσει ποιος λατρεία μου; Μια επιστολή μια από τα ίδια, "να μη μου φάτε το μπιφτέκι μου"; Μπιφτέκια τέλος χρυσέ μου. Δεν είναι σωστό να έχεις έναν και μόνο φορέα; Να πέσει το κόστος, να είναι πιο εύκολη η συνεργασία, να να να να... Έναν. Αλλά τότε ποιος θα πάρει την καρέκλα; Έλα ντε! Αυτό είναι λοιπόν το θέμα μας.

Αυτό και το ότι λίγες ώρες πριν τη χθεσινή συνέντευξη Βενιζέλου για τα νέα μέτρα και τη διαπραγμάτευση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, επιβραβεύσαμε Λέκτορα για τη μη παραγωγικότητα της, σε 12 χρόνια έβγαλε λιγότερες δημοσιεύσεις από όσες έχω ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια αυτή τη στιγμή. Κι εγώ και πολλοί σαν κι εμένα.Την κάναμε Επίκουρη καθηγήτρια, γιατί σε άλλη περίπτωση το Πανεπιστήμιο θα την απέλυε τον Οκτώβρη. Μόνο 4 στους 15 του εκλεκτορικού αντέδρασαν. Οι ίδιοι άνθρωποι προσυπογράφουν τη θλιβερή επιστολή που είπαμε παραπάνω και αγανακτούν που τους κόψανε τα λεφτά και το δώρο.

Τα συμπεράσματα δικά σας. Άρα τελικά δεν φταίει μόνο ο Παπανδρέου μάλλον, έτσι δεν είναι; Μάλλον οι μέρες μνήμης όσων έφυγαν προσφέρονται τελικά για κριτική προς τα μέσα κι όχι προς τα έξω. Αλλά σωστά. Η αυτοκριτική δεν είναι cool και hipster. Φταίνε οι άλλοι πάντα. Εμείς ποτέ. Δε γίνεται, απλά. Εμείς μόνο αγανακτούμε. Γιατί φταίνε οι άλλοι. Αγανακτούμε με κάθε κόστος. Είναι και πολύ της μόδας. Η αγανάκτηση και τα παστέλ φοριούνται φέτος.

 Πειράζει που θα προτιμήσω αυτοκριτική και καρπουζί - φούξια; Και στα μνημόσυνα, αυτά επιλέγω.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Ειρηνικός Ωκεανός - Η κατάρα της Παρασκευής.

Δεν κοιμάμαι, δεν ξέρω τι φταίει. 4:20 το πρωί, άρα θα σέρνομαι αύριο. Το μάτι γαρίδα. Ξημερώνει Παρασκευή. Μια ανιαρή Παρασκευή με Γενική Συνέλευση Τμήματος. Χωρίς πολύ πήξιμο στο γραφείο δηλαδή.

Κόκκινα και μωβ επικεντράκια του 24ώρου σε Ωκεάνιο κυρίως φόντο. (EMSC 2011-05-05).
Ο Ειρηνικός Ωκεανός γνέφει ανήσυχος, δικαιολογημένα, χτες, 5η Μαΐου γιορτάζαμε και οι δυο. Το όνομα μας κοινό, κατ' ευφημισμόν. Η Ιαπωνική Τάφρος συνεχίζει να βρυχάται, η Αλάσκα μας κλείνει πρόστυχα το μάτι με δύο 6άρια και το Μεξικό ανησυχεί τους κατοίκους του ευτυχώς χωρίς σοβαρές ζημιές. Γιόρταζε λοιπόν και ξεσάλωσε. κέρασε επικεντράκια και γέμισε τον χάρτη. Κάνει την όποια άλλη σεισμική έξαρση στον πλανήτη να μοιάζει κακομοίρα. Το δαχτυλιδάκι της φωτιάς. Πάνω του κατοικούν καυκάσιοι, ασιάτες, λατίνοι, ένα σωρό φυλές και γλώσσες γύρω από τον μεγαλύτερο Ωκεανό μας, τον πιο ανήσυχο. 

Η Ιαπωνία ξεχάστηκε. Η Fukushima πέρασε στα ψιλά, αν δεν έμπαιναν μέσα στο κτίριο του Unit 1 του Daiichi σήμερα οι εργάτες, η επίθεση των κατοίκων της Fukushima στους υπευθύνους της TEPCO θα πέρναγε μαύρη νύχτα από τα δελτία. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή την εβδομάδα άλλωστε σερβιρίστηκε τόσο καλά το θέμα της τόσο φρέσκιας άλλωστε δολοφονίας του Osama Bin Laden που δεν χωρούσε τίποτε άλλο. Η καταστροφή τελειώνει όταν φεύγουν τα νερά, δεν σκάνε πια οι αντιδραστήρες και δεν μας νοιάζει ο κόσμος που μένει πίσω ή το ότι η διεθνής βοήθεια που μαζεύτηκε δεν μπορεί να μοιραστεί στους ανθρώπους, λόγω έλλειψης προσωπικού. Ωραιότατα.

Ας σκεφτούμε λίγο, Παρασκευή, 8 εβδομάδες μετά. Ξεχάστηκε. Μόνο μη φάμε φύκια με 137Cs. Ωραία; Δεν μας βρέχει ο Ειρηνικός και καθαρίσαμε έτσι; Δεν είναι έτσι. Μη βλέπουμε μόνο την επιφάνεια που μας σερβίρουν. Είναι κρίμα και ντροπή. Η Na-Tech καταστροφή στη Fukushima εξελίσσεται σε slow disaster, ας σκεφτόμαστε απλά όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν θα ξαναπάνε ποτέ σπίτι. 

Κι ας κρατηθώ να μην καφρίσω αύριο με την κατάρα της Παρασκευής. Από τις 11 Μαρτίου 2011 και μετά, κάθε Παρασκευούλα, αν μας τσαντίσουν οι σεισμολόγοι και φύγουν νωρίτερα ενώ εμείς ακόμα δουλεύουμε, ψάχνουμε κανένα βαθούτσικο και σημαντικούλι για να πήξουν μόνοι τους, όχι εμείς και να μην έχει θύματα και ζημιές, γιατί πάνω απ' όλα δεν είμαστε κάφροι (ψέμα). Ή κάτι μακρυά. Επαγγελματική διαστροφή. Εκεί στα νερά του Ειρηνικού, σε νησάκια με καρύδες και αμμουδιές. Θα κρατηθώ λοιπόν. Κρίμα είναι, δεν είναι;

Κελαηδούν και πουλάκια έξω. 5 λεπτά από το κέντρο. Μαγεία. Ζηλέψτε.
Άντε καληνύχτα.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Να φαίνεται ότι τα διδάσκουμε.

Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι φοβερό. Πάρα πολύ ωραίο. Τόσο που κάθε μέρα σκέφτομαι να τα παρατήσω, αλλά λέω όχι, κάτσε να τελειώσω πρώτα. Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας. Κάθε μέρα εκπλήσσομαι. Με το πόσο στην κοσμάρα τους είναι μερικοί εκεί μέσα. Επιτροπή προγράμματος σπουδών. Έλα μεγάλη λάμπα στον τόπο σου (όσοι δεν καταλάβατε, να δείτε Κυνόδοντα πάραυτα). Το λοιπόν, φωτισμένα ΔΕΠ, χαρτιά, κουλουράκια, τυρoπιτάκια, ελιές, Amita Motion (την τσάκισα, με είχε πέσει το ζάχαρο μ' αυτά που άκουγα, τι να' κανα), άπειρα χαρτιά, κι άλλα χαρτιά, καφέ φίλτρου αεροπλάνο Ολυμπιακή (patent pending) κλειδιά πάνω στο τραπέζι (το πόσα κουβαλάει ο καθένας μας εκεί μέσα άστο καλύτερα) και κινητά (οι καθηγητές ΠΟΤΕ στο αθόρυβο, δαγκώνει).

Μπουρ μπουρ μπουρ μπλα μπλα μπλα (δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία συνάντηση). Θα μου καρφώσω το μηχανικό μολύβι στο μάτι, no kidding. Ανύπαρκτα αντικείμενα και ανύπαρκτοι καθηγητές θέλουν να πάρουν υποχρεωτικό μάθημα, όχι δικιά μου είναι η εκπομπή, δικό μου το αντικείμενο, όχι και γιατί δηλαδή να κάνεις εσύ αυτό το μάθημα αφού δεν το' χεις. Οι άλλοι Τομείς κάναμε το σκατό μας παξιμάδι και φτιάξαμε μαθήματα κέρατα τέρατα, με συνδεδεμένα γνωστικά αντικείμενα, ο φοιτητής θα πατάει μυτιές και πρέζα στην εξεταστική για να διαβάζει αυτά τα μορφώματα με την ύλη που όλο διαστέλλεται στα πρότυπα του σύμπαντος, καθηγητές φεύγουν και δεν θα έχουμε ΔΕΠ να διδάξουν αυτά τα υπεργαμάτα που προτείνει ο κάθε Τομέας γιατί η Διαμαντοπούλα είπε ότι στους 5 που φεύγουν θα έρχεται ένας και ο καθείς το μακρύ και το κοντό του. Όχι να χωρίσουμε αναλογικά όσοι τομείς τόσα μαθήματα ο κάθε τομέας (αν οι άλλοι δεν έχουν αντικείμενα να διδάξουν χεστήκαμε, δεν θα δώσουμε στους άλλους που βγάζουν το μισό πρόγραμμα σπουδών με ένα καντάρι εργαστήρια, θα αφήσουμε τον κάθε πετυχημένο ανύπαρκτο να κάνει Τάβλι 1, Τάβλι 2, Εφαρμοσμένο Τάβλι, Ειδικά κεφάλαια Τάβλι και άλλα κουλά όταν οι φοιτητές δεν έχουν ξεστραβωθεί στα βασικά). 

Συνεχίζουμε λοιπόν να είμαστε γαμάτοι, δεν κοιτάμε που η διδακτική μας είναι για τον Παιάνα, που ο φοιτητής τα μισά λεφτά για νοίκι πρέπει να τα δώσει σε μπάφο για να μπει στο αμφιθέατρο να μας ακούσει, πετάμε και τη γαμάτη ατάκα. Εντάξει, βάλτε τον τίτλο να φαίνεται ότι το διδάσκουμε και το περιεχόμενο το βρίσκουμε.

Αυτό που δεν είπε κανένας τους εκεί μέσα κι επειδή εμένα με κλάσανε και συνέχισα να πίνω Amita και να τρώω τυροσκαλτσούνι με φύλλο κρούστας και κίτρινο τυρί (χειροποίητα, όχι τίποτε απ' έξω, ωραιότατα) είναι ότι καθόμαστε και κάνουμε brainstorming με θέα το πουθενά (ω ναι) για κάτι το οποίο μέχρι να περάσει από 213747 συνελεύσεις, να πάει σε επιτροπές, Υπουργεία, κέρατα Χριστούγεννα και να γίνει ΦΕΚ ( ω γλυκό ΦΕΚ), δεν θα προκάμει, για τον απλούστατο λόγο. Θα αλλάξει ο νόμος για τα Πανεπιστήμια, δεν θα έχουμε Τμήματα, μόνο Σχολές, άρα βρες και κάνε σε καμία 1000άρα τουλάχιστον υποχρεωτικό μάθημα με εργαστήριο και αν βρεις τα ΔΕΠ και το προσωπικό να το διδάξεις (τα ΙΔΑΧ που κάνουν διοικητικό υποτίθεται έργο και βγάζουν όλη τη λάντζα να δω αν θα τα' χουμε μέχρι το επόμενο έτος), οι Μεταπτυχιακοί και οι Υποψήφιοι Διδάκτορες θα τους πάει λάστιχο, αν και ελπίζω να είναι πιο έξυπνοι από μένα και να φιδιάζουν στο γραφείο τους αντί να κάνουν τα τζάμια αόρατα.

Αυτά είναι. Ζήτω η Amita.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Κύριε Καθηγητά, νομιμοποιήστε με!

Είμαστε φοβεροί, είχαμε δεν είχαμε στρέψαμε επάνω μας τα βλέμματα. Είμαστε το αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Μεσογείου μας είπανε τότε όταν μπήκαμε (τα ίδια και στην ορκομωσία, μόνο που κάποιοι μας είπαν ότι βρήκαμε και τον έρωτα της ζωής μας). Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ένα Πανεπιστήμιο με τεράστια ιστορία στην εκπαίδευση στην Ελλάδα και μεγάλη κοινωνική προσφορά. Όποιος πει ότι δεν είναι αλήθεια ψεύδεται.

Αλήθεια είναι όμως ότι αρκετές φορές στα χρόνια σπουδών μου στο Πανεπιστημιακό αυτό Ίδρυμα ντράπηκα που ήμουν κομμάτι του. Όταν έβγαινε η ιδιοτέλεια,η σαπίλα, το καραγκιοζιλίκι και το κομματικό κράτος στην επιφάνεια, ήθελα να σπουδάζω Ζαμπονοκοπτική στο ΤΕΙ Λακογαμήστρας. Όταν κλείναμε τα μάτια μας ως Πανεπιστημιακή Κοινότητα, όταν γίνονταν στραβά μάτια μπροστά σε 5 χούφτες σκονάκια στο αμφιθέατρο, όταν την έβγαζαν λάδι φοιτητές παρατάξεων λόγω παντός είδους εκλογών. Κι εγώ μπλέχτηκα με τα συνδικαλιστικά στο Πανεπιστήμιο, κι έδωσα το τελευταίο μου μάθημα 13 φορές, τι να κάνουμε, αλλά κοιμάμαι το βράδυ. Αν δεν χαζεύω στο internet φυσικά. Κι έφτασα στο σημείο να πω ότι ο κομματικοποιημένος συνδικαλισμός στο Πανεπιστήμιο είναι τεράστιο λάθος, τελικά εκεί καταλήγω, πελατειακές σχέσεις με ΔΕΠ δεν θέλω να έχω. Για να μπορώ να έχω άποψη κι όλας και να μην λέω τρίχες στον κόσμο. Μεγάλο λάθος λοιπόν τα κιλά χρωματιστές αφίσες όταν στο κάτω κάτω δεν υπάρχει Φοιτητικός Σύλλογος. Έλος, θάνατος και βούρκος. Κουκιά, ψηφαλάκια, καλοπουλημένα χωρίς να φτάνουμε πουθενά. Ή να φτάνουμε σε αδιέξοδο. 

4 υπογραφές. Τίνος εισ' εσύ; (πηγή: http://hungerstrike300.espivblogs.net)

4 υπογραφές χωρίς ονοματεπώνυμα, με ονόματα παρατάξεων, κομματική δηλαδή ταυτότητα, αποφασίζουν για όλη τη Σχολή, για τους πολλούς που απέχουν και δεν νοιάζονται και για τους άλλους που εκπροσωπούνται από ανθρώπους χωρίς όνομα, υπογραφή με παράταξη από πάνω. Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Μεγάλη επιτυχία. Ποιος υπογράφει; Όλη η παράταξη; Όχι. Αλλά αυτός δεν φαίνεται και πουθενά.

Εντάξει, το κείμενο το διαβάσαμε όλοι αυτές τις μέρες και δεν θα το σχολιάσω. Δεν συμφωνώ καθόλου, τα είπαμε και σε προηγούμενο post. Αλλά δεν εξετάζω αυτό. 

Νιώθω ότι η όλη ιστορία είναι άριστα μεθοδευμένη. Τα ακούσαμε και στις ειδήσεις. Ναι, υπάρχει πρόβλημα. Αλλά ποιος πλήρωσε εισιτήρια, οργάνωσε και θεώρησε την Νομική καλή ιδέα, πρέπει να μας πει τι θέλει να πετύχει. Πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε όρεξη να δουν τα αμφιθέατρα στη Σόλωνος, ούτε γνώση των πραγμάτων και πόσο μάλλον στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Το θέμα δεν είναι πως, το θέμα είναι ποιος πήρε την απόφαση και γιατί τώρα. Πάντως μια χαρά τα κατάφερε. Αυτοί οι φουκαράδες (δεν εξετάζω εθνικότητες, χαρτιά, αν είναι εργάτες και τέτοια), δεν είχαν οι ίδιοι στόχο τέτοιο. Ούτε είχαν φανταστεί τις διαστάσεις που θα έπαιρνε αυτή η ιστορία. Και σίγουρα δεν ξέρουν τον Πρύτανη από κοντά.

Μάλιστα. Το θέμα είναι γιατί τώρα. Κανείς νομίζω δεν μπορεί να αμφισβητήσει την μη ύπαρξη μεταναστευτικής πολιτική, τουλάχιστον σοβαρής στην Ελλάδα. Κι αφού δεν έχουμε μεταναστευτική πολιτική, αφήνουμε κάποιους να δημιουργούν καταστάσεις για να στριμώξουν την πολιτική ηγεσία; Να σουτάρουν τον Πρύτανη (πολύ πιθανόν); Να φέρουν θέμα κατάργησης του ασύλου (αφού είναι δεδομένο ότι πρέπει να πάνε τα πράγματα στα άκρα για να γίνει ο Πελεγρίνης Πρύτανης των ΜΑΤ); 

Σήμερα πρόλαβε η Νέα Δημοκρατία, συγνώμη, ΝΕΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ_ , να δηλώσει ότι θα καταθέσει Νομοσχέδιο για κατάργηση του ασύλου. Όλε. Στόχος επετεύχθη!; Τι λέτε ρε παιδιά; Και ποιος το πρότεινε στο Σαμαρά; Ο Παπαμιμίκος, πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ (#logo31 - Μαρία - δεν ξεχνώ).Η ΔΑΠ όμως υπέγραψε. Όπως και οι υπόλοιπες 3 παρατάξεις. Υπερπαραγωγή. 

Και ναι, το ΕΚΠΑ βρήκε τη λύση! Ω τι κόσμος μαμά! Θα μετεγκατασταθεί το πρόβλημα (οι άνθρωποι) αλλού. Με έξοδα του Πανεπιστημίου λέει και φροντίδα από ΜΚΟ, Πανεπιστημιακούς γιατρούς κι όλα τα κομφόρ. Θα κάνουν επισκέψεις και μέλη ΔΕΠ, τώρα που μπαίνει κι η εξεταστική, τη βάψανε. Καταλάβατε.

Κατάφεραν λοιπόν κάποιοι άνθρωποι με τις κατάλληλες κινήσεις να "νομιμοποιήσουν" ουσιαστικά όλη αυτή την ιστορία, να βγάλουν για άλλη μια φορά το άσυλο, το Πανεπιστήμιο, τον Πρύτανη, το χάρβαλο Υπουργείων - Αστυνομίας στη σέντρα, ανέξοδα, με αρνητική δημοσιότητα. Τα καλύτερα. It works! Yaaaaay! Είστε πολύ μπροστά ρε παιδί μου. Μπράβο σας. Άντε και στα δικά μας η Σχολή Θετικών Επιστημών, έχουμε και καινούρια Βιβλιοθήκη! Κοπιάστε, ελάτε να φωνάξουμε όλοι μαζί!

Κύριε Καθηγητά, νομιμοποιήστε με!

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Οι "παράνομοι" και η Νομική

Κάποια πράγματα σ' αυτή τη χώρα δεν θα τα καταλάβω ποτέ. Το μπάσκετ με τα σκουπίδια, την πάνα σημαία - θάνατος που πετάει από το παράθυρο στην Εθνική οδό, το πως μπορεί κανείς να κάνει Πανδοχείο ένα Πανεπιστήμιο, εν μια νυκτί.

Φοβερά πράγματα. Μεγάλες κατακτήσεις της δεκαετίας του 70 με παρανοϊκότατη εφαρμογή τη σήμερον. Το άσυλο ιδεών γίνεται Πανδοχείο εξαθλιωμένων ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και παίζουν με απεργία πείνας το τελευταίο τους χαρτί. Σαν να μην έφτανε η μοίρα τους που τους έφερε παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα που παλεύει με τους εφιάλτες της όντας ξύπνια, έχουν και τις φοιτητικές παρατάξεις να τσακώνονται σαν τα κοκόρια, απούσης ουσιαστικά της Κοσμητείας και της Πρυτανείας. Η Κοσμητεία έβγαλε ανακοίνωση αρνητική ως προς την εγκατάσταση των μεταναστών στη Σόλωνος, αλλά όπως και οποιαδήποτε απόφαση εις το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, δεν φρόντισε να εφαρμοστεί. 

Εκεί έρχεται ο φοιτητικός κομματικοποιημένος συνδικαλισμός και αρχίζει να κατηγορεί τους απέναντι, ότι εσείς φταίτε που τους φέρατε. Για καθίστε λίγο, φταίει και όποιος τους έφερε, φταίει και η Κοσμητεία όντας υπεύθυνη για το κτίριο της Νομικής (κάθε Κοσμητεία μαζί με τους επόπτες Σχολής έχουν ουσιαστικά ευθύνη, τουλάχιστον έτσι δουλεύει το σύστημα στη Σχολή Θετικών Επιστημών). 250-300 απελπισμένοι άνθρωποι, σε άθλια κατάσταση, θα κατοικήσουν λοιπόν στην Νομική Σχολή. Βγήκε λέει και απόφαση να παραμείνει κλειστή μέχρι την Παρασκευή λόγω της αναστάτωσης.

Ωραία. Την κλείσαμε κιόλας, το λύσαμε το πρόβλημα. Αλλά αυτό ήταν κάτι το οποίο θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα, πέρασαν περίπου 3 μήνες υπολογίζω από την κατάληψη ουσιαστικά του προαυλίου της Πρυτανείας στην οδό Πανεπιστημίου. Και πιπί  μεταξύ Πρυτανείας και Ακαδημίας, μην ξεχνιόμαστε. 


Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο δεν χρειαζόταν τις καταλήψεις χώρων από εξαθλιωμένους ανθρώπους για να δείξει προς τα έξω την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Η δημοσιοποίηση τέτοιων καταστάσεων απλά, απλούστατα επιβεβαιώνει το πρόβλημα. Περιμένω επίσημες αντιδράσεις, όχι μόνο αποφάσεις μη εφαρμόσιμες.


Όσο για όλους αυτούς που παίζουν με αυτούς τους ανθρώπους, 1000 φορές ντροπή σας.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Υπότροφοι, απόκληροι.

Με τι ασχολήθηκαν τα νέα χθες, 11.1.11 (μα τι συμμετρία Θεε μου); 

Να σας πω λοιπόν, έχουμε και λέμε. Γκλέτσος, διόδια, ανασχηματισμός σκιώδους κυβέρνησης ΝΔ, επίσκεψη Ισραηλινού Υπ.Εξ. τη σήμερον, στάσεις εργασίας ΜΜΜ, Πάγκαλος, τι άλλο; Πάνω κάτω, αυτά.

Οκ. Ωραία μέχρις εδώ. Συμφωνώ. Δεν είχαμε κορώνες για την οικονομία και νέα μέτρα, δεν γκρίνιαξε κανένας υπάλληλος (εκτός από όσους σιχτίρισαν που δεν μπόρεσαν πάλι να φτάσουν στη δουλειά τους σαν άνθρωποι). Μαΐστα. Ωραία.

Ωραία; Πάτε καλά; Τι αντίκρισα η γυναίκα, στο site του ΙΚΥ, που μπήκα να δω αν μπήκε καμία προκήρυξη; Αυτό.

"Στα πλαίσια των μέτρων λιτότητας και σε συνεννόηση με το Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. για το ακαδ. έτος 2011-2012 ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΟΥΝ: α) Πρόγραμμα Μεταδιδακτορικής έρευνας στην Ελλάδα και β) Πρόγραμμα εκπόνησης διδακτορικής διατριβής στην Ελλάδα. Για τα υπόλοιπα προγράμματα του ΙΚΥ καθώς και για τον τρόπο επιλογής και χρηματοδότησης θα ακολουθήσει νεώτερη ανακοίνωση."

http://www.iky.gr/  με πολλή αγάπη. Το link είναι πεσμένο. Από απόψε. Το ξέρω. Γιατί άραγε; Κι όχι μόνο για την ιστοσελίδα. Γιατί αυτό, για την ανακοίνωση. Δεν μπορούμε να κόψουμε από αλλού;;; Σιγά τις υποτροφίες στην τελική, μην τρελαθούμε. Κι ας μην πληρώνονται στην ώρα τους είναι και μια βοήθεια. Και η υποτροφίες για τα μεταπτυχιακά (με εξετάσεις) ακόμη δεν έχουν προκηρυχθεί. Γιατί; Θα πάνε κι αυτά για φούντο; Και πως ζητάτε να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της αν πετάτε την εκπαίδευση στα τάρταρα; 

Θα το βγάλει κανένα κανάλι;; Τώρα που έπεσε και η ιστοσελίδα... Χλωμό ε...
Μάλιστα. 
Πάμε ανάσες όλοι μαζί, breathe in, breathe out. Γιατί μείναμε με τις ανάσες. 
Σπουδές; Bye bye...

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Όχι εκπαίδευση, για πάρτι μας μόνο

Καλό η κακό; Και τα δυο. Το εργαστήριο με βοηθά σαν άνθρωπο. Κάνω κάτι που αγαπώ, εντάξει πολλές φορές τσαντίζομαι γιατί το ακροατήριο είναι 90% παθητικό. Και τούμπες να κάνεις, η CPU σπάνια φτάνει το 30%... Κι από την άλλη έχεις πιο πολύ quality time για το "Αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο". Παναγία βόηθα. 
Εντάξει λοιπόν. Τα κεφάλια μέσα. Χαρτούρα σφραγίδες, έλεος και χάος. Αλλά μετά, διπλωματική. Masterάκι. Αυστηρά.
Ναι καλά... 
Έρευνα και ουχί διδασκαλία. Αυτό δεν είναι το μέλλον; Σωστά. Αυτό είναι. Ένα μάτσο βλαμμένοι δεν μπορούν να διαθέσουν τα Σαββατοκύριακά τους να βγάλουν τους φοιτητές ύπαιθρο και κόβουν τα εργαστήρια μέσα στη βδομάδα. Και τι τους νοιάζει; Το φράγκο θα πέσει στην τράπεζα κάθε μήνα έτσι κι αλλιώς. Όσο εκταμιεύονται δόσεις δανείου ΔΝΤ το οποίο και θα πληρωθεί ο κούκος Κηλαηδόνης μετά, δεν τρέχει κάστανο. Μετά θα φωνάζουν που τα Τμήματα θα καταργηθούν, που όλα θα γίνουν Σχολές...
Η ποιότητα σπουδών, τα τρύπια εξάμηνα, οι τραγικές συνθήκες εργαστηριακών ασκήσεων, το καθεστώς του ότι να' ναι διδάσκεται από όποιον να' ναι, δεν μας πειράζει.
Τώρα όμως που το Υπουργείο Παιδείας (κι αυτό σκατά τα' χει κάνει) ζήτησε λίστες από τα Πανεπιστήμια για το ποιος έχει διορίσει τη γκόμενα την κόρη του, τον γιο του, τη μάνα του, θα ξηλώσουν ολόκληρο Τμήμα. Το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, στο μεγαλύτερο του ποσοστό αποτελείται από το σόι Χριστινάκη. Γαμπροί νύφες, μανάδες πατεράδες, ανίψια. Σούπερ. Το θέμα είναι ότι όλο το ΕΚΠΑ γνώριζε το θέμα εδώ και (τουλάχιστον 5 χρόνια). Τώρα ξυπνήσαμε; Το πλασάρουμε μάλλον για να περάσουμε τα υπόλοιπα, ε;
Τα κόμματα στα Πανεπιστήμια δεν πειράζουν ε; Η επιβολή αχρωμάτιστων φοιτητικών συλλόγων οι οποίοι λειτουργούν ως κατάσταση και λύνουν προβλήματα, χωρίς αφίσες και μαλακίες, αφού δεν εξυπηρετούν τους από επάνω δεν... Ε;
Δεν συναλλάσσονται με ΔΕΠ, δεν σπρώχνουν Πρυτάνεις στις εκλογές, who needs that λοιπόν κυβερνώντες; Άρα, κόμματα, με καραγκιοζιλίκια. Ότι μας κάνει τη δουλειά το κρατάμε. Τι υποκρισία...
Κι εγώ είχα ελπίδα ο βλάκας το 2009. Τώρα πια όμως, πέταξε. Τη χάνω. Τι θα κάνετε γι' αυτό;
Τέλος παραληρήματος.
Over and out.

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Αίθουσα Γ12. Το κροκαλοπαγές και η αποχή.

Με Χάρη και Λεωνίδα. Μιλάς στους 27 νοματαίοι για αυτονόητα για Τριτοετείς φοιτητές. Και ζητάς να μας πει ποιος ξέρει. Σηκώνουν χέρι 2. Δε βαριέσαι. Πάμε πάλι. Ποιος δεν ξέρει; 1 χέρι. Τίιιιι; Δηλαδής; Οι υπόλοιποι 24; Δεν απαντώ; Άκυρο; Λευκό; Αποχή; Και χέστηκα που δεν ξέρουν πως χρονολογείται το κροκαλοπαγές, θέλοντας και μη θα τους ανοίξω το κεφάλι και θα τους το βάλω μέσα. Δεν μας φοβούνται. Δεν είμαστε ΔΕΠ. Και οι 3 είμαστε λαντζέρηδες στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Δεν είναι αυτό. Δεν εκφράζουν άποψη. Η γενιά της αποχής. Απέχουν. Γενικώς. Από την κάλπη των Αυτοδιοικητικών, των φοιτητικών, την οποιαδήποτε. Ακόμα και αν ξέρουν πως χρονολογείται το ρημάδι το κροκαλοπαγές. Ε αυτό είναι grande ήττα και κατάντια.
Ξυπνάτε, μιλάτε, πάρτε τη ζωή στα χέρια σας, αποκτήστε γνώμη με θάρρος. Αλλιώς θα αρχίσω να σας βαράω τα κρανία ωσάν πασχαλινά αυγά.
Μα την αλήθεια.