Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Ειρηνικός Ωκεανός - Η κατάρα της Παρασκευής.

Δεν κοιμάμαι, δεν ξέρω τι φταίει. 4:20 το πρωί, άρα θα σέρνομαι αύριο. Το μάτι γαρίδα. Ξημερώνει Παρασκευή. Μια ανιαρή Παρασκευή με Γενική Συνέλευση Τμήματος. Χωρίς πολύ πήξιμο στο γραφείο δηλαδή.

Κόκκινα και μωβ επικεντράκια του 24ώρου σε Ωκεάνιο κυρίως φόντο. (EMSC 2011-05-05).
Ο Ειρηνικός Ωκεανός γνέφει ανήσυχος, δικαιολογημένα, χτες, 5η Μαΐου γιορτάζαμε και οι δυο. Το όνομα μας κοινό, κατ' ευφημισμόν. Η Ιαπωνική Τάφρος συνεχίζει να βρυχάται, η Αλάσκα μας κλείνει πρόστυχα το μάτι με δύο 6άρια και το Μεξικό ανησυχεί τους κατοίκους του ευτυχώς χωρίς σοβαρές ζημιές. Γιόρταζε λοιπόν και ξεσάλωσε. κέρασε επικεντράκια και γέμισε τον χάρτη. Κάνει την όποια άλλη σεισμική έξαρση στον πλανήτη να μοιάζει κακομοίρα. Το δαχτυλιδάκι της φωτιάς. Πάνω του κατοικούν καυκάσιοι, ασιάτες, λατίνοι, ένα σωρό φυλές και γλώσσες γύρω από τον μεγαλύτερο Ωκεανό μας, τον πιο ανήσυχο. 

Η Ιαπωνία ξεχάστηκε. Η Fukushima πέρασε στα ψιλά, αν δεν έμπαιναν μέσα στο κτίριο του Unit 1 του Daiichi σήμερα οι εργάτες, η επίθεση των κατοίκων της Fukushima στους υπευθύνους της TEPCO θα πέρναγε μαύρη νύχτα από τα δελτία. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή την εβδομάδα άλλωστε σερβιρίστηκε τόσο καλά το θέμα της τόσο φρέσκιας άλλωστε δολοφονίας του Osama Bin Laden που δεν χωρούσε τίποτε άλλο. Η καταστροφή τελειώνει όταν φεύγουν τα νερά, δεν σκάνε πια οι αντιδραστήρες και δεν μας νοιάζει ο κόσμος που μένει πίσω ή το ότι η διεθνής βοήθεια που μαζεύτηκε δεν μπορεί να μοιραστεί στους ανθρώπους, λόγω έλλειψης προσωπικού. Ωραιότατα.

Ας σκεφτούμε λίγο, Παρασκευή, 8 εβδομάδες μετά. Ξεχάστηκε. Μόνο μη φάμε φύκια με 137Cs. Ωραία; Δεν μας βρέχει ο Ειρηνικός και καθαρίσαμε έτσι; Δεν είναι έτσι. Μη βλέπουμε μόνο την επιφάνεια που μας σερβίρουν. Είναι κρίμα και ντροπή. Η Na-Tech καταστροφή στη Fukushima εξελίσσεται σε slow disaster, ας σκεφτόμαστε απλά όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν θα ξαναπάνε ποτέ σπίτι. 

Κι ας κρατηθώ να μην καφρίσω αύριο με την κατάρα της Παρασκευής. Από τις 11 Μαρτίου 2011 και μετά, κάθε Παρασκευούλα, αν μας τσαντίσουν οι σεισμολόγοι και φύγουν νωρίτερα ενώ εμείς ακόμα δουλεύουμε, ψάχνουμε κανένα βαθούτσικο και σημαντικούλι για να πήξουν μόνοι τους, όχι εμείς και να μην έχει θύματα και ζημιές, γιατί πάνω απ' όλα δεν είμαστε κάφροι (ψέμα). Ή κάτι μακρυά. Επαγγελματική διαστροφή. Εκεί στα νερά του Ειρηνικού, σε νησάκια με καρύδες και αμμουδιές. Θα κρατηθώ λοιπόν. Κρίμα είναι, δεν είναι;

Κελαηδούν και πουλάκια έξω. 5 λεπτά από το κέντρο. Μαγεία. Ζηλέψτε.
Άντε καληνύχτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου