Μετά τις κάλπες, μετά τα φλας

Όπως δημοσιεύτηκε στο maga.gr τη Δευτέρα, 2 Ιουλίου, 2012.

Η ΙΕ’ Περίοδος της Βουλής των Ελλήνων μόλις ξεκίνησε. Άστραψαν πάλι τα φλας, των φωτογράφων, γεμάτα τα θεωρεία στην ορκωμοσία να καμαρώσουν τους οικείους τους στο ρόλο του αντιπροσώπου του Έθνους.

Οι 300 ορκίστηκαν. Για την ακρίβεια δεν ορκίστηκαν 300, αλλά κατά τι λιγότεροι, καθώς ο Πρωθυπουργός απουσίαζε για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση από την Ορκωμοσία, καθώς η εγχείρηση στο μάτι δεν του επιτρέπει ορθοστασία. Εκτός του κ. Σαμαρά, δεν ορκίστηκε ούτε ο κ. Βενιζέλος, ούτε ο κ. Παπανδρέου, αλλά ούτε και οι κ.κ. Αβραμόπουλος, Χατζηδάκης και Σταϊκούρας, καθώς συνόδευαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στη Σύνοδο Κορυφής, μία από τις πιο κρίσιμες για το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης, η Ελλάδα αυτή τη φορά δεν ήταν το κρέας στο κυρίως πιάτο.

Πολλές πρωτοτυπίες λοιπόν αυτές τις μέρες, ακέφαλη η Κυβέρνηση και η πρώτη σε δύναμη Κοινοβουλευτική Ομάδα, απών και ο πρώτος τη τάξει Υπουργός, απών και έτερος της “Συγκυβερνητικής Τρόϊκας”. Αλλά η πρωτοτυπία δε σταματάει εδώ φυσικά. Στα της Κυβερνήσεως, μέσα σε 10 μέρες, απεδέχθη τη θέση του Υπουργού Οικονομικών ο κ. Ράπανος, ασθένησε, βρέθηκε νέος Υπουργός να τον αντικαταστήσει πριν καν ορκιστεί και υπέβαλε την παραίτηση του ο Υφυπουργός Ναυτιλίας κ. Βερνίκος, αφού διαπιστώθηκε μετά από πίεση του ΣΥΡΙΖΑ ότι υφίσταται κώλυμα λόγω της εμπλοκής του σε offshore εταιρεία.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η θέση που χήρεψε λόγω παραίτησης του κ. Βερνίκου από το ανασυσταθέν Υπουργείο Ναυτιλίας, δεν πρόκειται να αναπληρωθεί από νέο πρόσωπο, αφήνοντας ερωτηματικά για το αν πραγματικά χρειαζόταν, ή δημιουργήθηκε για να μπει άλλος ένας Υφυπουργός με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση.

Ο νέος Υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας εν τω μεταξύ δεν έχει ορκιστεί ακόμη, η εβδομάδα ξεκινά περιμένοντας την άφιξη της Τρόϊκας. Όσο η κατάσταση της υγείας του Πρωθυπουργού δεν το επιτρέπει, αντί για το Μέγαρο Μαξίμου, όλες οι συναντήσεις θα συνεχίσουν λαμβάνουν χώρα στο σπίτι του κ. Σαμαρά στην Κάτω Κηφισιά, η ορκωμοσία του κ. Στουρνάρα θα καθυστερεί και τυπικά θα παραμένει Υπουργός Οικονομικών ο κ. Ζανιάς, Υπηρεσιακός Υπουργός της Κυβέρνησης του ήρεμου και αποτελεσματικού όπως αποδείχθηκε, κ. Πικραμμένου.

Από το άδειο προς ώρας Μέγαρο Μαξίμου, κάνουμε μία στάση δίπλα, στο Προεδρικό Μέγαρο. Ο Πρώτος Πολίτης της χώρας, επέστρεψε μετά από πολλά χρόνια στις Βρυξέλλες, χωρίς τους παλιούς του γνώριμους, το τραπέζι μεγάλωσε και η Μάργκαρετ Θάτσερ έδωσε τη θέση της στην Ανγκέλα Μέρκελ, ο Φρανσουά Μιτεράν στον συνονόματο του Ολάντ. Η Ευρώπη άλλαξε, ο πάλαι ποτέ Υπουργός Εξωτερικών αντικατέστησε τον Πρωθυπουργό, μετά από ένα διήμερο τρελής γκάφας του Υπουργείου Εξωτερικών, του Μεγάρου Μαξίμου, κανείς δεν ξέρει.

Όπως φάνηκε, άφησε καλές εντυπώσεις, όπως είχε συμβεί και με τον κ. Πικραμμένο όταν συνάντησε την κ. Μέρκελ. Μόνο που δεν περίμεναν να δουν εκείνον, μετά από τη μακρά αγωνία της Ευρώπης για το εκλογικό αποτέλεσμα και την επόμενη μέρα στην Ελλάδα, περίμεναν κάτι παραπάνω από τον παλαίμαχο των Βρυξελλών και την επιστολή του κ. Σαμαρά.

Η αδυναμία άσκησης Πολιτικής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θεσμικά, λειτούργησε ως αποτρεπτικός παράγοντας στο να ειπωθούν παραπάνω πράγματα, επί της ουσίας, να ασκηθεί για παράδειγμα πίεση όμοια με αυτή που άσκησε ο κ. Μόντι με τον κ. Ραχόι, ακόμα και αν η Ελλάδα είναι σαφώς σε δυσμενέστερη θέση διαπραγματευτικά.

Ο κ. Παπούλιας ουσιαστικά είχε τον άκομψο ρόλο του “κομιστή” της επιστολής του Πρωθυπουργού κάτι που φαίνεται ότι ενόχλησε τους κύκλους του Προεδρικού Μεγάρου, συνοδευόμενος από έναν όπως είπαμε Υπηρεσιακό Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος επίσης δεν μπορεί να χαράξει Πολιτική, όχι από άγνοια της κατάστασης, κάθε άλλο, αφού ήταν εκεί στις θητείες των κ.κ. Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλου και Σαχινίδη, αλλά επειδή ένας Υπηρεσιακός Υπουργός δεν έχει θεσμικά τέτοιο ρόλο και δυνατότητα. Πάνω από όλα όμως, δεν ήταν εκείνος με τον οποίον ήθελαν να μιλήσουν οι ομόλογοι του στις Βρυξέλλες. Τα λοιπά μέλη της αποστολής, είναι νεοφώτιστα Κυβερνητικά στελέχη, τα οποία έχουν μεν θεσμικά τη δυνατότητα να χαράξουν πολιτική και να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις, αλλά θα καλούνταν να το πράξουν εν τη απουσία του Πρωθυπουργού.

Η εικόνα αυτή της Ελληνικής αποστολής, δείχνει στα μάτια μου να ανακουφίζεται που δεδομένης της κατάστασης στο εσωτερικό, η Σύνοδος Κορυφής ουσιαστικά ασχολήθηκε λιγότερο με τη χώρα μας από όλες τις άλλες φορές, από την αρχή της κρίσης. Η στάση αναμονής και η μη διαπραγμάτευση επί της ουσίας ανακουφίζει κάπως το άδειο Μέγαρο Μαξίμου, μέχρι να έρθει η Τρόϊκα. Ο κ. Σαμαράς κερδίζει μέρες έξω. Αν περπατήσουμε όμως μέσα από τον Εθνικό Κήπο και μεταφερθούμε στη Βουλή, θα διαπιστώσουμε ότι ο χρόνος πιέζει και από εκείνη τη μεριά.

Το Σύνταγμα προβλέπει ότι μέσα σε 15 μέρες από την ορκωμοσία του Πρωθυπουργού η Κυβέρνηση οφείλει να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη νέα Βουλή. Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να έχουν προηγηθεί οι Προγραμματικές δηλώσεις, όπως προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής. Η προθεσμία λοιπόν εκπνέει μέσα στην εβδομάδα. Ο κ. Σαμαράς πρέπει να σηκωθεί, να κάνει κάτι παραπάνω από την καθησυχαστική εμφάνιση και το αιφνιδιαστικό “όλα καλά;” στους πολιτικούς ρεπόρτερ έξω από το σπίτι του. Πρέπει να ορκιστεί ο ίδιος Βουλευτής, να εκφωνήσει τις Προγραμματικές δηλώσεις, απαντήσει με δευτερολογία ως είθισται, να παραστεί στην ορκωμοσία του κ. Στουρνάρα επί του Προέδρου της Δημοκρατίας, να δείξει στην Τρόϊκα που έρχεται και μαζί με την Τρόϊκα σε όλη την Ευρώπη που τον περιμένει, ότι η Ελλάδα έχει Πρωθυπουργό, έχει Κυβέρνηση και προχωράει μπροστά.

Θα πει κανείς, ας εκφωνήσει τις Προγραμματικές δηλώσεις και ας επιστρέψει σπίτι του για να συνεχίσει την απαραίτητη για την αποθεραπεία ξεκούραση. Όσο και αν δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες, το υπαγορεύει η υγεία του. Ας ελπίσουμε ότι ο κ. Σαμαράς θα καταφέρει να είναι συνεπής στις προθεσμίες αλλά και στην ουσία του πράγματος Κοινοβουλευτικά. Γιατί εκτός από τα επείγοντα στην ατζέντα, υπάρχει και κάτι ακόμα.

Η Βουλή που ορκίστηκε και θα κληθεί να φέρει εις πέρας τη Νομοθετική Εργασία αλλά και τον εξίσου σημαντικό Κοινοβουλευτικό έλεγχο, έχει άλλη μία πρωτοτυπία. Έχει για πρώτη φορά κενή τη θέση του Ζ’ Αντιπροέδρου που εκλέγεται από την 4η σε δυναμικότητα ΚΟ της Αντιπολίτευσης, τη Χρυσή Αυγή. Η θέση αυτή έμεινε κενή αφού ο υποψήφιος της Χρυσής Αυγής δεν ψηφίστηκε μεν από τους συναδέλφους του, πήρε όμως 23 επιπλέον ψήφους από τις 18 που αναμένετο αν δεν στηριζόταν στη μυστική ψηφοφορία από άλλους Βουλευτές πλην της ΚΟ της Χρυσής Αυγής. Κάτι τέτοιο δε λέει απαραίτητα κάτι για το ποιοι στήριξαν και από ποιο χώρο προέρχονται κομματικά, αλλά επιβεβαιώνει την υποψία όλων όσων παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις εργασίες του Κοινοβουλίου.

Ξεκίνησε μια δύσκολη Βουλή. Και τώρα που δεν αστράφτουν πια τα φλας της Ορκωμοσίας, αρχίζουν οι εργασίες, με εκπεφρασμένα και κρυφά άκρα, που φωνάζουν εκτός και διεκδικούν εντός και θεσμικά τη θέση τους εντός πλαισίου Δημοκρατίας. The clock is ticking…

Παιχνιδάκια με τους Θεσμούς

Από εχθές το βράδυ που δόθηκαν στη δημοσιότητα τα Πρακτικά από τις συναντήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με τους πολιτικούς αρχηγούς και των  7 κομμάτων που θα αποτελούν τη νέα Βουλή, η οποία παρεμπιπτόντως μάλλον θα ορκιστεί για μισή μέρα,  και ακολούθως την τηλεοπτική διάψευση του κ. Καμμένου για την επίμαχη επιστολή με τις 7 θέσεις.

Στα επίσημα Πρακτικά τα οποία ευρίσκονται στην ιστοσελίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, η συνάντηση κ. Παπούλια - κ. Καμμένου, όπως απομαγνητοφωνήθηκε, είναι ουσιαστικά μια ανεπτυγμένη μορφή αυτής της επιστολής στον προφορικό λόγο, με τις απαραίτητες διευκρινύσεις. Η ύπαρξη του επίμαχου αυτού εγγράφου, ουσιαστικά προαναγγέλλεται παρακάτω (παρατίθεται αυτούσιο κομμάτι των Πρακτικών):

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ (Πρόεδρος της Δημοκρατίας): Μπορώ να έχω αυτόν τον κατάλογο των προτάσεών σας;
ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ (Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων): Ευχαρίστως να τον δώσω στη Γραμματεία σας σε μία επιστολή.

Επιπλέον, όσοι παρακολουθήσαμε τη συνέντευξη τύπου του κ. Καμμένου μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη Δευτέρα, είχαμε πλήρη άποψη του τι θα έγραφε αυτή η επιστολή.

Μετά από όλα αυτά λοιπόν, χτες το βράδυ, ο κ. Καμμένος πήγε να βγάλει τρελούς προφανώς τους ρεπόρτερ, τρολ όσους έκαναν απομαγνητοφώνηση της συνομιλίας και πάνω από όλα ψεύτη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πλαστογράφο όποιο έστειλε με το φαξ της Προεδρίας της Δημοκρατίας την επίμαχη επιστολή στους λοιπούς πολιτικούς αρχηγούς.

Μετά την κακή κατ’εμέ διαχείριση της διερευνητικής εντολής σχηματισμού Κυβέρνησης από το δεύτερο σε ποσοστά και εκπροσώπηση στη Βουλή Κόμμα, καθώς είναι φανερό ότι όταν συναντά κανείς πρώτα κοινωνικούς φορείς και εξωκοινοβουλευτικά Κόμματα, δεν κόπτεσαι και ιδιαίτερα να σχηματίσεις Κυβέρνηση, δείχνεις επιπλέον ότι αντιλαμβάνεσαι λάθος τους Θεσμούς και ότι δεν τους σέβεσαι αρκετά. Άρα όταν προκύπτει και τέτοιο θέμα με επιστολές, ψέμματα και κατηγορίες σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για τη Χώρα και με όλο τον κόσμο να παρακολουθεί τις εξελίξεις και την πλάτη στον τοίχο, δείχνεις ως Χώρα ότι ένα μεγάλο κομμάτι του Πολιτικού προσωπικού σου φτύνει τους θεσμούς στα μούτρα για το μικροκομματικό συμφέρον.

Αυτή η συμπεριφορά, θα έπρεπε να έχει επιπτώσεις σε όσους πράττουν κατά αυτό τον τρόπο, όπως σε υπουργικό επίπεδο ζητάμε παραιτήσεις σε αντίστοιχες καταστάσεις, θα έπρεπε όλη αυτή η κοροϊδία να καταδικαστεί επισήμως, ώστε να καταλάβουν όσοι αντιλαμβάνονται τη Δημοκρατία και τους Θεσμούς κατά αυτό τον τρόπο, όχι μόνο ότι σφάλλουν και δεν μπορούν να κοροϊδεύουν κανέναν, αλλά ότι κάτι τέτοιο απλά δεν έπιτρέπεται.

Αναράξεις, παρακαλώ προσδεθείτε

Αναράξεις, παρακαλώ προσδεθείτε

"Κάτι έχει αλλάξει πια στην πτήση. Και δεν είναι μόνον ο κυβερνήτης του αεροσκάφους."

“Προσδεθείτε, θα έχουμε turbulence”, θυμάμαι έλεγε γελώντας ένας φίλος, καθώς η αεροσυνοδός μας είχε κάνει χάλια με το γαλλικό καφέ. Αναταράξεις. Στο αεροπλάνο, αν δεν φοβάσαι, αφορμή για να περάσει ευχάριστα η ώρα, να σχολιάσεις τα πρόσωπα κάποιων συνεπιβατών οι οποίοι κερώνουν με την παραμικρή διατάραξη της αδρανειακής τους κατάστασης. Μέχρι το σημείο όπου οι αναταράξεις θα γίνουν ισχυρές και να νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά και το στομάχι σου να σφίγγεται, σαν να αισθάνεσαι πως το αεροπλάνο χάνει απότομα ύψος.



Πολιτικά, εκεί είμαστε, θαρρώ πως έχει ανάψει και το λαμπάκι για τις ζώνες, το αεροσκάφος πετάει πια μέσα σε θύελλα. Μόνον που δεν είναι όλα τα πράγματα ίδια, το προσωπικό καμπίνας του αεροσκάφους είναι καταρτισμένο για να πετάει και μέσα σε θύελλα και δεν το έχουμε επιλέξει εμείς. Εμείς επιλέξαμε τα υπόλοιπα, εταιρεία, προορισμό, ακόμα και θέση, διάδρομο ή παράθυρο. Κι όπως ο επιβάτης έχει μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών καθώς ευρίσκεται στο αεροδρόμιο, μαζί με τη δυνατότητα του να σκίσει το boarding pass στην πύλη και να μη μπει ποτέ στο αεροπλάνο, ή να αλλάξει την πτήση του. Όταν μπαίνει μέσα στην πτήση που έχει ο ίδιος επιλέξει, ουσιαστικά εμπιστεύεται τη ζωή του και την ασφάλεια του, όσο και το να φτάσει στον προορισμό της επιλογής του στην ώρα του, στον κυβερνήτη, τον συγκυβερνήτη και το λοιπό προσωπικό καμπίνας.



Στην πτήση που επιβιβαστήκαμε το Φθινόπωρο του 2009, μπήκαμε με λίγα σύννεφα στον ορίζοντα και καλό καιρό στο αεροδρόμιο, σοκολάτες στα duty free. Μετά όμως, ήρθε η καταιγίδα και η αποσυμπίεση καμπίνας, έπεσαν οι μάσκες κυριολεκτικά και μεταφορικά και κάναμε αναγκαστική προσγείωση. Αφού περιμέναμε δεμένοι στα καθίσματα κοιτώντας από το φινιστρίνι μια το φτερό και μια το διάδρομο, μέχρι να σταματήσει να τσακώνεται το προσωπικό επάνω στην πίστα, έφτασε ο υπεύθυνος ασφαλείας του αεροδρομίου. Αφού τους τράβηξε το αυτί και αναγκάστηκαν να συνεννοηθούν υποτυπωδώς μεταξύ τους, ήρθε καλοσιδερωμένος και ατσαλάκωτος ο νέος μας κυβερνήτης, ο Λουκάς Παπαδήμος. Λεπτομέρεια: το λοιπό προσωπικό καμπίνας, οι επιβάτες και ο προορισμός είναι ίδιοι.

Κάτι έχει αλλάξει πια στην πτήση. Και δεν είναι μόνον ο κυβερνήτης του αεροσκάφους. Παίρνουμε άδεια απογείωσης, τροχοδρομούμε. Κοιτώντας απ’ το παράθυρο, ο ουρανός από πάνω μας είναι πια μαύρος. Πετάμε πια μέσα στην καταιγίδα. Οι επιβάτες κοιτάζονται και το προσωπικό είναι ανάστατο. Κάποιοι μάλιστα τσακώνονται, οι επιβάτες τους κοιτάνε. Οι αναταράξεις είναι έντονες, δεν σερβίρουν κανέναν, αρκετοί διαμαρτύρονται, αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα μας είναι άλλο. Όχι αν θα πάρουμε καφέ με κουλουράκια, χυμό πορτοκάλι και γεύμα με πλαστικά μαχαιροπήρουνα, το πρόβλημα μας είναι να φτάσουμε, να βρούμε το αεροδρόμιο, να έχει τις συνθήκες να μας δεχτεί.



Ο πύργος ελέγχου λέει ότι η κακοκαιρία θα συνεχιστεί, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε να πετάμε μέσα στην καταιγίδα, πρέπει να συνεργαστούμε και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε, οι επιβάτες και το πλήρωμα, όλοι μαζί, αλλιώς θα πέσουμε. Τρώμε από τα έτοιμα, τρώμε και την τελευταία σοκολάτα που ψωνίσαμε στο αεροδρόμιο, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Τι θα κάνουμε άραγε αν δεν βρεθεί το αεροδρόμιο; Τα καύσιμα τελειώνουν, δεν μας εφοδίασαν στο προηγούμενο αεροδρόμιο, γιατί; Μα η εταιρεία με την οποία πετάμε δεν ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις της και η κηροζίνη δεν χαρίζεται. Έχουμε στερέψει από επιλογές, κάποιοι που ήταν πιο κοντά στην πόρτα του αεροσκάφους άκουσαν το προσωπικό να λέει ότι κι άλλες εταιρείες είχαν πρόβλημα, είδαμε κι άλλον ένα πιλότο να φεύγει τρέχοντας. Σίλβιο τον λέγανε. Έβαλε το πηλήκιο του κάτω από τη μασχάλη και έφυγε με το κεφάλι κάτω. Μαζί του έφυγε κι αρκετό προσωπικό. Το αεροπλάνο τους ήταν μεγαλύτερο απ’ το δικό μας.

Φαίνεται ότι δεν είμαστε μόνο εμείς το πρόβλημα. Φαίνεται ότι ο πύργος ελέγχου κάνει κουμάντο χωρίς να λογαριάζει εταιρείες κι επιβάτες, προορισμούς κι επιλογές. Κάποιοι λένε ότι ο νέος μας πιλότος τα έχει κάνει πλακάκια με τον πύργο ελέγχου, ότι ζούμε μια σιωπηλή αεροπειρατεία. Ότι είναι ένας απ’ αυτούς. Το προσωπικό καμπίνας δεν τον ξέρει. Αλλά μάλλον δεν είναι κι αυτό που τους απασχολεί πάρα πολύ τελικά. Παίζουν τα δικά τους παιχνιδάκια. Συζητάνε για τον προηγούμενο μας κυβερνήτη, ονόματα άλλων πιλότων από την εταιρεία, ποιος θα μας πάρει στο ταξίδι της επιστροφής. Είναι χωρισμένοι σε ομαδούλες, μετράνε και ξαναμετράνε τους επιβάτες. Κατώτεροι των περιστάσεων, σαφέστατα.

Οι επιβάτες από την άλλη έχουν τα δικά τους πηγαδάκια, συζητούν για τον νέο πιλότο, λένε είναι ικανός, έχει πολλές ώρες πτήσης σε πολεμικά αεροσκάφη, λένε ότι το υπόλοιπο προσωπικό της καμπίνας δεν ξέρει να τα βγάζει πέρα στην καταιγίδα, ψάχνουν για νέους πιλότους. Να μην έχουν σχέση με την αεροπορική εταιρία, να μη συναλλάσσονται μαζί της, να μην έχουν σχέση με το παλιό προσωπικό και να μην τάζουν πλούσια γεύματα και σοκολάτες στους επιβάτες. Οι παλιοί νοιάζονται μόνο για το καλό της εταιρείας και δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο.



Ευτυχώς μέσα σε αυτούς κάποιοι καταλαβαίνουν πια ότι η καταιγίδα θα αργήσει να κοπάσει και πρέπει να μπουν στο παιχνίδι άνθρωποι που να ξέρουν να πετάνε στη μέσα στη θύελλα. Υπάρχουν; Υπάρχουν και πρέπει να βγουν μπροστά, όταν προσγειωθούμε, να τσακωνόμαστε μέσα στην πτήση δεν ωφελεί. Ας αφήσουμε τον πιλότο να κάνει τη δουλειά του, να προσγειώσει το αεροπλάνο και στο μεσοδιάστημα ας βρούμε συζητώντας σαν άνθρωποι, αυτούς οι οποίοι θα μας βάλουν ξανά, με τάξη μέσα στο αεροπλάνο για το ταξίδι της επιστροφής. Ο πύργος ελέγχου δεν θα αλλάξει, τα σχέδια πτήσης θα πέσουν πάνω στο τραπέζι, τα αεροδρόμια μπορεί να μην είναι ποτέ ξανά τα ίδια. Ας αλλάξουμε τις αντιλήψεις μας ως επιβάτες κι ας είμαστε πιο υπεύθυνοι όταν βγάζουμε το εισιτήριο. Γιατί αεροπλάνα, εταιρείες και αεροδρόμια χωρίς επιβάτες, δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Καλό μας ταξίδι.

Δείτε το άρθρο στο maga.gr

«Μα, υπουργός ο τάδε, υπουργός ο δείνα;»

«Μα, υπουργός ο τάδε, υπουργός ο δείνα;»

Ομολογώ ότι μπήκα κι εγώ στο τριπάκι που γράφει ο τίτλος. Μας φαίνεται παράξενο και πλήγμα στη Δημοκρατία, το γεγονός ότι μέλη του ΛΑΟΣ πήραν χαρτοφυλάκιο. Κανονικά δεν θα έπρεπε. Οι βουλευτές του ΛΑΟΣ, οι οποίοι υπουργοποιήθηκαν και παρέλαβαν κιόλας χθες, είναι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού. Βουλευτές, ψηφίζουν νόμους επειδή ο κόσμος τους επέλεξε στο παραβάν, έβαλε σταυρουδάκι δίπλα στο όνομα τους, αφού είχε επιλέξει τον πολιτικό συνδυασμό που εκπροσωπούν. Ή το βρήκαν σταυρωμένο, σαν αυτά που παίρνουν οι γιαγιάδες στην καλή την τσάντα, μαζί με την ταυτότητα όταν πάνε να ψηφίσουν.
 

Θα μου πείτε, «Μα εγώ δεν ψήφισα ΛΑΟΣ, αυτοί είναι φασίστες». Πολύ ωραία. Είναι ακραία μειοψηφία. Και θέτω το ερώτημα, αγαπητοί συμπολίτες. Ψηφίσατε στις προηγούμενες εκλογές; Στην περίπτωση που η απάντησή σας είναι όχι, μπορείτε να τρέξετε στον πλησιέστερο καθρέπτη και να δείτε ποιος φταίει που οι ακραίες – κατά εσάς- μειοψηφίες εξασφάλισαν με την εκλογή τους μια θέση στο Κοινοβούλιο. Συμπέρασμα πρώτο: Αν ο πολίτης δεν εκφράζεται στην κάλπη, δεν μπορεί να βγαίνει κατόπιν εορτής και να κατηγορεί ανθρώπους και καταστάσεις -αφού ιδιωτεύει, απέχει από την ίδια τη διαδικασία.

Για όσους ψήφισαν, είναι πιο πιθανό να καταλαβαίνουν ότι στην κατάσταση που φτάσαμε μια κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης ήταν αναγκαία. Χωρίς, όμως, απαραίτητα να ισχύει κάτι τέτοιο. Τα κόμματα τα οποία οι ίδιοι εξέλεξαν στο Κοινοβούλιο, είτε επέλεξαν να συμμετάσχουν στη διαδικασία διαπραγμάτευσης είτε απέρριψαν την πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας και απείχαν της διαδικασίας. Όσοι συμμετείχαν στην προσπάθεια, πήραν μέρος και στη νεοσυσταθείσα κυβέρνηση. Οι μεν με κοινοβουλευτικά στελέχη και οι δε, με εξωκοινοβουλευτικά. Η ΝΔ επέλεξε τα στελέχη της να μην είναι μέλη του Κοινοβουλίου, με τον κ. Αβραμόπουλο μάλιστα να παραιτείται την ίδια κιόλας μέρα, με το σκεπτικό ότι τυπικά έστω, θα συνεχίσει να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Άσχετα αν θα παρέχει στήριξη στην κυβέρνηση. Περίπλοκο ως σκεπτικό, ίσως αποδειχτεί ακόμα πιο περίπλοκο στην εφαρμογή του.

Οι πολιτικοί σχηματισμοί οι οποίοι επέλεξαν να απέχουν εξαρχής από τις διαδικασίες, προεξόφλησαν φυσικά τη μη συμμετοχή τους στο νέο κυβερνητικό σχήμα, στερώντας ίσως από τους ψηφοφόρους τους το δικαίωμα να συμβάλλουν εμμέσως, (γιατί έμμεση Δημοκρατία έχουμε), στην προσπάθεια εθνικής συνεννόησης.  Μιλάμε, φυσικά, για το χώρο της Αριστεράς.

Όλες αυτές τις μέρες, από την εξαγγελία του απελθόντος, εκλεγμένου με την ψήφο του ελληνικού λαού Γιώργου Παπανδρέου για Δημοψήφισμα, τα κόμματα της Αριστεράς αρκέστηκαν σε αφορισμούς. Το αποκάλεσαν τρικ και ψευδώνυμη επιλογή, ζητώντας να πάει η χώρα σε εκλογές, όταν εκ των πραγμάτων δεν υπήρχε χρόνος για κάτι τέτοιο. Μετά την απόσυρση του Δημοψηφίσματος από το τραπέζι (από μεριάς του Πρωθυπουργού), καθώς σχεδόν οι πάντες φωνάζοντας κατέληξαν ότι ο λαός είναι επικίνδυνο να αποφασίσει για το οτιδήποτε. Ούτε για τη δανειακή σύμβαση της 26ης – 27ης Οκτωβρίου, ούτε για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, καθώς το ερώτημα του Δημοψηφίσματος δεν κατέστη ποτέ σαφές, ούτε το κατά πόσο θα ήταν δεσμευτικό για την ίδια την Κυβέρνηση. Τίποτε δεν διευκρινίστηκε, απορρίφθηκε ως ιδέα και δεν εξετάστηκε ποτέ σοβαρά, αφού τα μικροπολιτικά παιχνίδια επιτάχυναν τις εξελίξεις. Η απάντηση της κοινοβουλευτικής Αριστεράς και των Αγανακτισμένων ήταν αρνητική εξ’ αρχής, (όχι σε όλα), καμία συζήτηση για το θέμα.

Εξασφαλίστηκε η ψήφος εμπιστοσύνης στον Πρωθυπουργό με την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθεί και θα βρεθεί πρόσωπο κοινής αποδοχής το οποίο θα αναλάμβανε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Τα κόμματα της Αριστεράς δήλωσαν, το ένα μετά το άλλο, ότι δεν θα συμμετέχουν στη συζήτηση πολιτικών αρχηγών, λειτουργώντας ίσως με λογικές «Κυβέρνησης του βουνού» εντός κοινοβουλευτικών πάντα πλαισίων, αδειάζοντας τη γωνιά στους λοιπούς παίκτες. Όσοι συμμετείχαν στις συζητήσεις, φιλτράροντας την όλη διαδικασία με γνώμονα περισσότερο το παραταξιακό συμφέρον και όχι την κρισιμότητα της κατάστασης, έπαιξαν το δικό τους παιχνίδι.

Μετά από ατελείωτες διαπραγματεύσεις, κωμικοτραγικά σκηνικά, με ξένους ρεπόρτερ να παλεύουν να καταλάβουν τι συνέβαινε και σε μια νύχτα, εκεί που νόμιζαν ότι είχαν καταλάβει, οι συσχετισμοί, τα πρόσωπα και οι φήμες που οργίαζαν να φέρνουν τούμπα το σκηνικό, δημοσιογράφους να τραβάνε και να σκίζουν τις ανακοινώσεις στα κάγκελα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, άπειρα έκτακτα δελτία και απευθείας συνδέσεις από όλα τα κανάλια της χώρας και του εξωτερικού, φτάσαμε στο σήμερα. Ένα υπουργικό σχήμα το οποίο το χαρακτηρίζει κανείς όπως νομίζει, με στελέχη από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, έχοντας επί της κεφαλής έναν εγνωσμένης αξίας επιστήμονα, γνώστη της αγοράς και γνωστό και στις αγορές, τον Λουκά Παπαδήμο. Εκεί σταθήκαμε μέχρι την ανακοίνωση του κυβερνητικού σχήματος.

Μετά άρχισαν οι πάντες να φωνάζουν για την υπουργοποίηση των στελεχών του ΛΑΟΣ, το οποίο συνεργάστηκε, παίζοντας κι εκείνο τα παιχνίδια του, με θεατρινισμούς, δραματικές δηλώσεις και αποχωρήσεις σε ένα αρρωστημένο παιχνίδι από όλες τις μεριές, με το αζημίωτο φυσικά. Σε αντίθεση λοιπόν με την «Κυβέρνηση του βουνού» (και βγάζω έξω τον βουλευτή Γρ. Ψαριανό ο οποίος τοποθετήθηκε δημόσια υπέρ μιας προσπάθειας συνεργασίας των κομμάτων που ο ίδιος ο λαός εξέλεξε), μια πιο ακραία φωνή στο Κοινοβούλιο συνεργάστηκε. Η Αριστερά έκατσε απέναντι, έμεινε να κουνάει το δάχτυλο και σήμερα ελπίζω να συνειδητοποιεί ότι εάν οι «φασίστες με χαρτοφυλάκιο» είναι ό,τι χειρότερο μπορούσαν να φανταστούν, αυτό έγινε και με δική τους ευθύνη.

Το να ιδιωτεύει κανείς και, μάλιστα, όταν είμαστε μια ανάσα από την καταστροφή της χώρας, είναι μέγιστη ανευθυνότητα, τόσο απέναντι στον ίδιο που το κάνει, όσο και απέναντι στην κοινωνία. Όταν ιδιωτεύει κανείς όντας εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, αυτή η συμπεριφορά είναι εγκληματική για τη Δημοκρατία και εξευτελιστική για τον πολίτη που του εμπιστεύτηκε την ψήφο του. Ιδιώτης = Idiot, ο άνθρωπος που δεν συμμετείχε στα κοινά στην Αρχαία Αθήνα. Ελληνική λέξη. Δυστυχώς, εν έτει 2011, «επαναστατική» πρακτική της συμπεριφοράς.

Ας αναλογιστούν οι πολίτες, λοιπόν, τι ψηφίζουν, ποιους επιλέγουν, αν δίνουν ψήφο διαμαρτυρίας στον οποιοδήποτε ότι μια μέρα μπορεί να καταλήξει με υπουργείο ή να πετάξει τη φωνή τους στα σκουπίδια, γυρίζοντας την πλάτη στις διαδικασίες. Η κάλπη είναι, άλλωστε πια, πολύ κοντά.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο aixmi.gr

Αν δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμε

Αν δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμε

Απλά μια διαπίστωση. Μετά την ιστορική επίτευξη συνεννόησης μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων, έστω και σε αυτό το επίπεδο και με το πιστόλι στον κρόταφο, όλα δείχνουν πως πάμε σε κυβέρνηση τεχνοκρατών, δηλαδή ανθρώπων οι οποίοι δεν θα αποδοκιμαστούν ή επιδοκιμαστούν στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Ο λαός ψήφισε με άλλα μέτρα και σταθμά προφανώς: κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Θα πάει στις κάλπες με κυβέρνηση που προέκυψε από ανάγκη, με μεγάλο κόστος για τη χώρα, την αξιοπιστία της και την εικόνα της στο εξωτερικό. Επίσης, όλα δείχνουν πως πάμε στις 19 Φεβρουάριου για εκλογές, σε 15 εβδομάδες από τώρα, 104 ημέρες για την ακρίβεια. Θα διανύσουμε, λοιπόν, τη μακρύτερη ίσως προεκλογική περίοδο στη νεότερη ιστορία της χώρας.

Με τις νέες συνθήκες, οι οποίες προκύπτουν απο τη συνεργασία των μεγάλων κομμάτων, το χρονικό διάστημα το οποίο μεσολαβεί και δεδομένης της πυκνότητας των πολιτικών εξελίξεων, είναι υπέρ αρκετό ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο πολιτικό σκηνικό μακροπρόθεσμα. Είναι στο χέρι του πολιτικού κόσμου, των ΜΜΕ και των πολιτών με τη συμπεριφορά τους, το μεγάλο αυτό διάστημα, να εξασφαλίσουν τη λειτουργία του κράτους και των θεσμών, ώστε να μην μας ξημερώσει η 20η Φλεβάρη σε χειρότερα χάλια.

Τα πολιτικά κόμματα είναι ώρα να αλλάξουν τρόπο λειτουργίας ώστε να εκφράζουν την εποχή, ο πολίτης πρέπει να γίνει πιο υπεύθυνος απέναντι στην κοινωνία και κατ’ επέκτασιν τον εαυτό του. Δεν θα πρέπει να ξαναψηφίσει επειδή του τάζουν – έχει ο ίδιος την ευθύνη να απομονώσει πια τέτοιες συμπεριφορές. Πρώτα από όλα, πρέπει να συμμετέχει στις διαδικασίες και να μην ξαναφήσει κανέναν να αποφασίσει για εκείνον χωρίς εκείνον -η αποχή σημαίνει ανοχή και λευκή επιταγή. Το προσωπικό συμφέρον πρέπει, ίσως, να μπει λίγο στην άκρη και όλοι να εστιάσουμε στο καλό της Ελλάδας. Τα Μέσα Ενημέρωσης είναι ανάγκη να αλλάξουν κι αυτά μαζί με το πολιτικό σύστημα, με σεβασμό και μεγαλύτερη υπευθυνότητα απέναντι στον πολίτη και τη χώρα.

Πολίτες, Πολιτεία και Μέσα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πάψουν να βλέπουν τα πάντα από τη γυάλα του προσωπικού συμφέροντος. Ο φετινός χειμώνας θα είναι, ταυτόχρονα, ο πιο παγωμένος οικονομικά αλλά και ο πιο καυτός πολιτικά, από ποτέ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο aixmi.gr

Δε θα σας διαβάσω. Αρνούμαι.

"Εθελοτυφλούν όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν διατρέχει κίνδυνο."

"Ο πρώην Πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου"

"Η χώρα πάει κατά διαόλου". 

"Καμπανάκι Σημίτη για το ευρώ".

Ότι τι, εξέφρασε χτες άποψη ο Σημίτης και πρέπει να τη διαβάσω ως άλλη νουθεσία σοφού; Μετά Χριστόν προφήτης και δεν είναι μόνος. Χτες συζητούσαμε, αλήθεια πόσο καιρό έχει να μιλήσει η Βάσω Παπανδρέου; Να μου πεις η Βάσω είναι άλλη κατηγορία. Το χώσιμο σε ανύποπτο χρόνο είναι το σπεσιάλ του καταστήματος από την εποχή που ζούσε ο μακαρίτης ο Αντρέας.

Το έκανε και όταν βγήκε το ΠΑΣΟΚ το 2009, πήγε στον Παπακωνσταντίνου και του είπε πάρε μέτρα όσο είναι καιρός και ο άλλος κοίταζε σαν ούφο. Ποια η ένσταση μου σε όλη αυτή την ιστορία; Όλοι αυτοί οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες που σημάδεψαν την πολιτική σκηνή της χώρας από την "αλλαγή του '81" και μετά, ενώ κάποιοι από αυτούς που δεν έχουν αποκτηνωθεί από όλες αυτές τις καρέκλες, τα χαρτοφυλάκια και τα φράγκα ΄διαθέτουν διαύγεια πνεύματος και σκέψης, διορατικότητα και άλλα κάτι τέτοια; Αντί να δρουν ανοιχτά και να προτείνουν λύσεις στα προβλήματα όσο είναι νωρίς, όσο είναι καιρός και ακόμα καλύτερα όταν έχουν οι ίδιοι εξουσία στα χέρια τους, περιμένουν την άμπωτη, να κάτσει η σκόνη, να πάρει άλλος την καυτή πατάτα και να πάνε μετά κουνώντας το δάχτυλο και να πούνε "στα' λεγα εγώ, τα κάνατε σαν τα μούτρα σας".

Δεν δέχομαι τέτοια συμπεριφορά από έναν πρώην Πρωθυπουργό. Να βγαίνει την ύστατη στιγμή να αναγνωρίσει ότι η χώρα πάει κατά διαόλου, από τη στιγμή που όταν ο ίδιος ήταν απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού ήταν μέρος του προβλήματος. Ακόμη και μικροκομματικά συμφέροντα να μην υπάρχουν στη μέση, τέτοιου είδους συμπεριφορές, από τον Σημίτη σήμερα, από τον Καραμανλή αύριο, είναι πολιτικά χυδαίες και προσβάλλουν τον πολίτη και τη μνήμη του.

Γι' αυτό κι εγώ κ. Σημίτη δεν θα σας κάνω τη χάρη.

Δε θα σας διαβάσω. Αρνούμαι.

3η Σεπτέμβρη Εσωτερικής Καταναλώσεως

Να σε ξανάβρω στους μπαξέδες,
3 του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες,
τα παλικάρια να κερνάς.

Αυτό τραγούδησε η Τρόικα εις PM και Vice PM, Παπανδρέου και Βενιζέλο και μετά έκανε μπραφ κι εξαφανίστηκε, χάθηκε μέσα στη νύχτα. Έγινε η άμαξα κολοκύθα που λένε. Δεν ξέρουμε πραγματικά τι ειπώθηκε και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, εκτός αν υπάρξουν σε καμιά πενταετία Wikileaks από το IMF. 

Μετά την grande εντυπωσιακή αποχώρηση λοιπόν των αγοριώνε με τα όμορφα κουστούμια, ζήσαμε το θέατρο του παραλόγου. Ο κ. Βενιζέλος δοκίμασε να ανασκευάσει το κλίμα με μια συνέντευξη τύπου η οποία όχι απλώς δεν έβγαζε κανένα νόημα, αλλά ήταν ένας ύμνος στον Υπερρεαλισμό, δικαιολογημένος δε, αφού χτες, 2 Σεπτεμβρίου θα είχε γενέθλια ο μεγάλος Έλλην Υπερρεαλιστής ποιητής, Ανδρέας Εμπειρίκος. Αφού λοιπόν μάλλον εχθές δεν πείστηκε κανείς κι ο κ. Βενιζέλος προσπαθούσε να ελαφρύνει τη θέση του κάνοντας τα γνωστά καλαμπουράκια με τους οικονομικούς συντάκτες "μα όχι εσείς, από το σταθμό σας μίλησε ο Τάδε, εσάς δεν σας ξεχνώ ποτέ, με είχατε ρωτήσει και τις προηγούμενες 5 φορές, τελευταία ερώτηση, έχουμε δουλειά" και άλλα κάτι τέτοια.

Δεν ξέρω αν η συγκυρία δεν φαίνεται περίεργη σε κανέναν, αν δηλαδή δεν πιστεύει και κανένας άλλος ότι η χρήση ενός ακραίου αλλά υπαρκτού πολιτικού εργαλείου όπως το να τσακωθείς με την Τρόικα και να σε ακούσει η γειτονιά για να μην έρθει ο κυρ. Μανώλης αύριο να σου ζητήσει τα κοινόχρηστα που του χρωστάς. Πιο λιανά, να καθυστερήσει ουσιαστικ΄περαιτέρω διαπραγμάτευση γι την 6η δόση του δανείου, απλά γιατί πάμε σε ΔΕΘ και δε λέει να ανακοινωθούν στη συνένετευξη του Πρωθυπουργού νέα μέτρα. Γιατί ας μη γελιόμαστε. Τα Cumulonimbus έχουν αρχίσει και κρύβουν τον ήλιο.

Δεν βάζω την κλασσική, γιατί μπορώ. Και για τους παρατηρητικούς που αγαπούν να αναγνωρίζουν πρόσωπα από ασπρόμαυρες και sepia φωτογραφίες 37ετίας.

Και μετά από την πετυχημένη εξέλιξη, αιφνίδια ή "στημένη", δεν θα μάθουμε ποτέ, η Παγκόσμια Μέρα μνήμης για ένα αριστερό, δυνατό κείμενο, τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη το οποίο μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν έχε καμία σχέση με το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Συνδιάσκεψη και ΔΕΘ κάθε χρόνο με βυθίζουν σε βαθιά μελαγχολία.Κάθε χρόνο περίμενα ότι θα σοβαρευόταν ο πολιτικός κόσμος και θα έπαιρνε το μέλλον του τόπου στα χέρια του με τη δέουσα σοβαρότητα. Φέτος έμεινα να παρακαλάω απλά να πάψουν να ξευτιλίζονται δημοσίως και δη σε celebrations εσωτερικής καταναλώσεως που δεν κάνουν καλό σε κανέναν. 

Αν όμως έχεις μεγαλώσει γενεές ολόκληρες με εξάρτηση και χαρά για τέτοιες διαδικασίες, πρέπει ή να πάρεις απόφαση να τα κόψεις μαχαίρι ή να συνεχίσεις να πετάς σανό και τριφύλλι στα πλήθη. Και σημειωτέον, μιλάει άνθρωπος που δεν κρύβει ότι έχει περάσει από αυτόν τον πάγκο, έμαθε πως δουλεύει η ιστορία και αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα και να φύγει γιατί ήθελε να αρχίσει να μοιράζει σφαλιάρες. Χαίρετε. Εορτασμοί για κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το δρόμο που τραβάει η Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ σήμερα, είναι θλιβεροί και γραφικοί. Κοροϊδεύει ο κόσμος και η νεολαια του κινήματος, σπασμένη σε παραμάγαζα, όπως πάντα δηλαδή, μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας τώρα, tweetάρει και postάρει στο Facebook "ΠΑΣΠ, Ιδέα, Πεθαίνει τελευταία" και τα like σκάνε βροχή.

Πειράζει που προτιμώ να κοιτάξω την πραγματική βροχή και μπόρα που θα φέρουν τα Cumulonimbus του Σεπτέμβρη; Όχι ε; Εντάξει τότε.

Παιδεία - Έρευνα: Εμπρός Πίσω.

Κανείς δεν πρόκειται να πει ότι τα πράγματα στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι καλά. Πρέπει να είναι κουφός και τυφλός για να πιστεύει κάτι τέτοιο. Προπτυχιακοί φοιτητές ως επί το πλείστον αδιάφοροι για τις σπουδές τους. Βαλτωμένοι συνειδητοποιημένοι προπτυχιακοί φοιτητές στα τελειώματα, Μεταπτυχιακοί και Υπ. Διδάκτορες που τους ζει η μάνα τους, γενιά των 30 με 3+ ξένες γλώσσες, όνειρα και κομμένες υποτροφίες από το καταργημένο ΙΚΥ, αφού δεν υπάρχει σάλιο.

Μονόδρομος το έξω γι' αυτή τη γενιά; Έλα ντε. Να μείνω ή να φύγω; Γράφω το Μεταπτυχιακό μου για να το παρουσιάσω. Και μετά τι θα κάνω; Τι θα ήθελα να κάνω πια; Πάντα έβαζα τα όνειρα μου σε ρεαλιστικές βάσεις. Να κάνω ένα διδακτορικό έξω. Και μετά να γυρίσω να κάνω γεωλογία στην Ελλάδα, να γίνω καλύτερη έξω ώστε να μπορέσω μια μέρα να δώσω κάτι καλύτερο στη χώρα μου. Πια η ακαδημαϊκή καριέρα μοιάζει με φάρσα, παντός είδους ερευνητική δουλειά στο αντικείμενο ανέκδοτο. 

Αν με ρωτούσε κανείς τι θα άλλαζα στο Πανεπιστήμιο; Θα πέταγα τα κόμματα έξω. Όλα. Ο κομματικός, φοιτητικός συνδικαλισμός δεν είναι κατάκτηση, είναι καρκίνωμα. Έχοντας ασχοληθεί αρκετά με το θέμα ως φοιτήτρια, βουτήχτηκα σ' αυτή την ιστορία και καταλαβαίνω ότι είναι η καρδιά αν όχι η ρίζα του προβλήματος. Αν δεν υπάρχουν κόμματα στη μέση σε κανένα επίπεδο, αν υπάρχει καλή αξιολόγηση, τότε το Ελληνικό Πανεπιστήμιο μπορεί να κάνει θαύματα. Και με κακή χρηματοδότηση. Το απέδειξε τόσα χρόνια τώρα, ότι διαθέτει καλούς επιστήμονες που αγαπάνε τη δουλειά τους και εργάζονται σαν τα σκυλιά για το τίποτα. 

Σκέφτεσαι όλα αυτά, σκέφτεσαι το μέλλον σου και μετά διαβάζεις κι αυτό. "To τέλος της επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα" και λες πάλι καλά τουλάχιστον που δεν τα σκέφτομαι μόνη μου. Χρειάζεται μεταρρύθμιση η Τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα, κανείς δεν είπε όχι. Μην κάνεις όμως 3ετή πτυχία με καταδικασμένους ημιμαθείς, κάνε έναν ενιαίο ερευνητικό φορέα ΤΩΡΑ και μην περιμένεις να ξεπουλήσεις την περιουσία, την υποδομή, τα μυαλά και το όνομα των Ερευνητικών Ινστιτούτων της χώρας. Μην αφήνεις τη γενιά μου χωρίς επιβράβευση - Υποτροφίες, μην καταργείς κάτι με την βιτρίνα της αδιαφάνειας, αν είσαι μάγκας, διόρθωσε το. Πόσα νέα παιδιά περιμένουν την περσινή ωριαία αντιμισθία των Μεταπτυχιακών και Υποψηφίων Διδακτόρων και δεν έχουν ούτε υποτροφία να περιμένουν, καλά το να πάρεις Θαλή - Ηράκλειτο δεν το συζητάμε καν. Ανεργία έξω, καμία ελπίδα μέσα, γιατί να χάσω άλλα 10 χρόνια σπουδάζοντας, για να έρθω και να με κάνεις βοηθό χωρίς εξέλιξη; Αν ο δάσκαλος στο Πανεπιστήμιο δεν κάνει και έρευνα, αλοίμονο μας κυρία Υπουργέ. Αν μέσα σε 5 χρόνια δεν αλλάζεις αυτά που λες στα εργαστήρια και τα μαθήματα στους προπτυχιακούς σύμφωνα με τα βήματα που κάνει η επιστήμη, να διαβάσει ο άλλος καλύτερα Γεωλογία ή το οτιδήποτε από το σπίτι του, να ανοίξει την εγκυκλοπαίδεια.

Συνεχής αξιολόγηση και αποσύνδεση του Πανεπιστημίου από τα κόμματα και τις πελατειακές σχέσεις, μπορούμε να έχουμε; Να εξασφαλίσουμε δίκαιες εκλογές μελών ΔΕΠ μπορούμε; Αν μπορούμε, σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς, με λίγα λεφτά, δεν χρειάζονται χρυσά έδρανα το Ελληνικ΄Πανεπιστήμιο μπορεί να τραβήξει μπροστά. Όσο νωρίτερα το αντιληφθεί η πολιτική ηγεσία του τόπου αλλά και το ίδιο το Πανεπιστήμιο, τόσο καλύτερα. Καλύτερα και για τη γενιά μου που δεν θα χαθεί, αλλά και για όλη τη χώρα. Γιατί αν απογοητεύεις τη γενιά η οποία σε μια δεκαετία θα είναι η ατμομηχανή σου, ε, τότε, το έχασες το παιχνίδι.

Το #megamou και ο ανασχηματισμός

Δεν τους έφτανε η προχθεσινή ξεφτίλα που περιμένανε τον Σωτήρα και τους έσκασε ανασχηματισμός κι όχι Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Όχι. Το συνέχισαν και χθες. Με τη βοήθεια βουλευτών και υπουργών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι εκείνη την ώρα προτίμησαν να γυαλιστούν στο Mega και στα υπόλοιπα μεγάλα κανάλια, αντί να πιέσουν ή να στηρίξουν τον Πρωθυπουργό και την παράταξη τους, μέσα στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Αφού λοιπόν δοξάστηκαν από τα κανάλια και απεδείχθησαν Σφίγγες όσον αφορά τα του ανασχηματισμού, περισσότερο ίσως επειδή δεν έχουν ιδέα και λιγότερο γιατί δεν θα ήταν διατεθειμένοι να δώσουν είδηση στον Pretender, την Τρέμη και τα άλλα παιδιά, απολαύσαμε μαζί τους τα σενάρια και τα μαγειρέματα τύπου ποιος θα πάρει τι υπουργείο, πως θα το λένε και τα λοιπά. Εκτός του ότι πρέπει να είχανε φάει τα λυσσακά τους όλοι αυτοί που είχαν αρχίσει και έφτιαχναν άλλο σκηνικό και τους ξενέρωσε η φάση με τον ανασχηματισμό, τους έκαψε και τα χθεσινά βραδυνά δελτία, στέλνοντας την Κατσέλη στη ΝΕΤ να πει ότι ο ανασχηματισμός θα γίνει σήμερα το πρωί. 2 μέρες βραδυνό δελτίο χωρίς ουσιαστικές ειδήσεις και με πηγές που διαψεύδονται σε λίγες ώρες σχεδόν κάθε φορά;

Αντί να πείτε στον κόσμο γιατί προσπαθούν να κλείσουν τη βουλή, ότι δεν γίνεται όλους αυτούς να τους έπιασε σήμερα ο πόνος και να παραιτήθηκαν - την έπεσαν στον Παπανδρέου,  να πείτε ότι έστω και μετά τις παραιτήσεις και τον χαμό το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε από όλους τους κυβερνητικούς βουλευτές της Επιτροπής Οικονομικών, ψάχνατε ποιος θα πάρει τι για να δημιουργήσετε κλίμα. Τώρα εντάξει όλα, σας άρεσε; Ή να προτείνετε κι άλλες αλλαγές; Τώρα που θα έχει συνολική "ευθύνη" το "όλον ΠΑΣΟΚ", να δω ποιον θα αβαντάρετε και ποιον θα σπρώξετε. Αλλά σωστά, μπορεί και να σας βολεύει. Μήπως ξέρετε κι εσείς πια τι σας βολεύει; Όσο και για τα χθεσινά σας δελτία: 

Πω πω Όλγα μου, χάλια τα νεύρα σου...

Πλανήτης Happy - Δώσε της γριάς να ξαίνει

Σήμερα έλαβα mail σύφιλη.  Βγάζω ονόματα και οργανισμό. Βλέπε όπου "έστω Χ" ο οργανισμός και γράμματα για τα ονόματα. Αλλά σας το δίνω για να καταλάβετε με τι ασχολείται ο κομματικός συνδικαλισμός στη χώρα. Απολαύστε υπεύθυνα.

Spirochaetes - βλέπε Σύφιλη

"Σύντροφοι καλημέρα
Η στάση μας θα πρέπει να καθορισθεί α) από το πολιτικό - οικονομικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί από την οικονομική κρίση και τις τεράστιες
δυσκολίες για τη χώρα και β) από τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την προηγούμενη διοικητική περίοδο του "έστω Χ" και ειδικά από τη στάση μας
με τη στήριξη του Β που στο τέλος γελοιοποίησε το θεσμό του προέδρου του "έστω Χ" με τη μη παραίτηση του.
Νομίζω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για πολιτικά παιχνίδια, διαπραγματεύσεις και παζάρια.
Η στάση μας πρέπει να είναι καθαρή και ανοικτή στο γεωτεχνικό κόσμο.  
Θεωρώ σωστή τη θέση για συμμετοχή σε διαπαραταξιακό προεδρείο με αναλογική συμμετοχή, χωρίς να μπούμε σε διαπραγμάτευση για το μοίρασμα της θητείας του προέδρου, ασχέτως εάν θα συμμετέχουν όλες οι παρατάξεις. Με την κατάθεση χωριστών προτάσεων για Πρόεδρο από την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ, η εκλογή προέδρου της ΔΑΚΕ γίνεται μόνο με τις δικές τους ψήφους.

*** Στο Παράρτημα 1 & 2 στη συνεδρίαση για τη συγκρότηση σε σώμα της νέας Δ.Ε.,
η στάση της πλειοψηφούσας ΔΑΚΕ ήταν μονοπραταξιακό δικό τους προεδρείο χωρίς καμία κουβέντα για διαπαραταξιακή σύνθεση.
Ετσι εξέλεξαν δικό τους προεδρείο για όλες τις θέσεις, μόνο με τις δικές τους ψήφους.
 

Την Πέμπτη ..., έγινε η εγκατάσταση του νέου ΔΣ του "έστω Χ", το οποίο αποτελείται από έξη μέλη της ΔΑΚΕ ( Α, Β, Γ, Δ, Ε, ΣΤ), τέσσερα της ΠΑΣΚ ( Ζ, Η, Θ, Ι), τέσσερα του ΠΑΜΕ ( Κ, Λ, Μ, Ν.) και ένας της Συσπείρωσης ( Ξ.).
Στην πρώτη αυτή συνεδρίαση, κατατέθηκαν οι προτάσεις των παρατάξεων για τη συγκρότηση του προεδρείου.
Η θέση της ΔΑΚΕ είναι να συγκροτηθεί διαπαραταξιακό προεδρείο με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων και αναλογική συμμετοχή σε σχέση με την κατάταξη θέσης των εκλογών ( Η πρώτη παράταξη τον πρόεδρο και αναλογική συμμετοχή των υπολοίπων παρατάξεων στα υπόλοιπα αξιώματα του προεδρείου). Τη θέση αυτή κατέθεσε και η παράταξη της ΠΑΣΚ. Το ΠΑΜΕ δήλωσε πως δεν θα συνεργασθεί με καμία παράταξη και δεν θα μετέχει σε καμία θέση του προεδρείου. Η Συσπείρωση επιφυλάχθηκε να απαντήσει στην επόμενη συνεδρίαση, η οποία έχει ορισθεί για τις ....
Μετά την επιβεβαίωση της εκτίμησης, πως οι παράταξη του ΠΑΜΕ δεν θα συμμετέχει στην συγκρότηση του προεδρείου, οι δυνατότητες για την συγκρότηση είναι οι εξής :
1. Συνεργασία ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ με πρόεδρο ΔΑΚΕ ή πρόεδρο ΠΑΣΚ ή μοίρασμα της θητείας
2. Κατάθεση ξεχωριστών προτάσεων της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ για πρόεδρο, όπου στην ψηφοφορία λαμβάνει η ΔΑΚΕ έξη ψήφους, η ΠΑΣΚ τέσσερις ψήφους και ασχέτως των ψήφων των άλλων παρατάξεων ( λευκό ή άκυρο ), εκλέγεται πρόεδρος της ΔΑΚΕ.
3. Κατάθεση πρότασης της ΔΑΚΕ για πρόεδρο και λευκό ή αποχή των άλλων παρατάξεων, οπότε δεν εκλέγεται πρόεδρος.

Στην τελευταία συνάντηση της παράταξης στην Αθήνα για το θέμα αυτό, οι απόψεις που κατατέθηκαν ήταν οι εξής:
- Μη συμμετοχή στη συγκρότηση του προεδρείου
- Συμμετοχή σε διαπαραταξιακό με όλους και αναλογική συμμετοχή και σε περίπτωση μη συμμετοχής όλων των παρατάξεων να ζητήσουμε μοίρασμα της θητείας του προέδρου με τη ΔΑΚΕ
- Συμμετοχή σε διαπαραταξιακό προεδρείο με αναλογική συμμετοχή, χωρίς να μπούμε σε διαπραγμάτευση για το μοίρασμα της θητείας του προέδρου, ασχέτως εάν θα συμμετέχουν όλες οι παρατάξεις.
Η τελευταία άποψη, ήταν και η ομόφωνη σχεδόν άποψη της παράταξης από 3 και 4, την οποία και εξέφρασα.

Η παράταξη οφείλει άμεσα να καταλήξει στην άποψή της για τη συγκρότηση του προεδρείου,  μέχρι την επόμενη συνεδρίαση του ΔΣ στις ....
Πιστεύω πως μια διαδικασία παζαρέματος για μοίρασμα της θέσης του προέδρου με τη ΔΑΚΕ, δεν τεκμηριώνεται επαρκώς πολιτικά και θα οδηγήσει σε παραπέρα διάλυση του επιμελητηρίου και απαξίωση των παρατάξεων που θα συμμετέχουν σε αυτή. Η περίοδος που διανύουμε είναι πολύ δύσκολη για τους γεωτεχνικούς και την κοινωνία γενικότερα, ώστε να μας επιτρέπει την πολυτέλεια τέτοιων φιλοδοξιών, παραταξιακών ή προσωπικών.

Αναμένω τις απόψεις σας, καθώς και τις πρωτοβουλίες της παράταξης."

Συμπέρασμα; Δώσε της γριάς να ξαίνει. Μια μέρα μετά από την μεγαλύτερη διαδήλωση που είδε η χώρα από τη Μεταπολίτευση, το να λαμβάνεις τέτοιο mail, ενώ έχεις ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ξανασχοληθείς με τέτοια ζητήματα, δείχνει ότι ο κομματικός συνδικαλισμός δεν έχει καταλάβει το Χριστό του και μάλλον ούτε πρόκειται να αλλάξει κάτι τέτοιο.

Θλίβομαι, τσαντίζομαι, τι να πω. Πραγματικά. Νιώστε ρε λίγο, μα είναι δυνατόν; Όχι αγάπες μου,ήρθε η ώρα να νιώσετε λίγο, λυπάμαι. Ανήκω σε μια ουσιαστικά τελειωμένη γενιά κι εσείς εξακολουθείτε να θέλετε να με βάλετε στο τριπάκι σας; Μα εσείς φταίτε που φτάσαμε ως εδώ.

Μήπως, λέω μήπως ήρθε η ώρα να βγάλετε το μπουφάν σας, κατακαλόκαιρο; Έξω σκάει ο τζίτζικας, έχουμε καύσωνα κι εσείς φοράτε τα μάλλινα και έχει βρωμίσει ο τόπος ναφθαλίνη; Να τα φάει ο σκόρος ρε, όλα, να μείνετε με το φανελάκι, χωρίς αντηλιακό, μπας και σας κάψει ο Ήλιος. Όχι ο Ήλιος ο πράσινος, το άστρο στο κέντρο του συστήματος. Ναι, δεν είναι ο δικός σας ο Ήλιος κέντρο του συστήματος πια, το λέει η επιστήμη.

Wake up, μεσημέριασε.

Ελπίδα και βρώμικα χωρίς κρεμμύδι - #greekrevolution

Πάνω πλατεία, κάτω πλατεία, σουβλάκια, μπαλόνια με την Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια, ξηροκάρπι, σφυρίχτρα, κατσαρόλι, ταψάκι. Κατεβαίνει επειδή είναι μόδα να αγανακτείς. Χωρίς να ξέρεις πραγματικά γιατί, χωρίς να έχεις να προτείνεις. Ακούς στη συνέλευση τη διαπίστωση ότι όταν είμαστε πάνω από 2 αμφιθέατρα νοματαίοι δεν λειτουργεί η άμεση δημοκρατία. Έλα, σώπα.

Αν είχα μέχρι και χθες μια ελπίδα ότι μπορεί να βγει κάτι πιο βαθύ από το αυτονόητο, απόψε την έχασα κι αυτήν.  Από τα φάσκελα στα σουβλάκια, η συνέλευση σε εμβρυακό επίπεδο σκέψης. Πέστε να με φάτε, αλλά καταλάβετε ότι "καίτε" την ιστορία εκεί κάτω. Η κυβέρνηση ανέχεται ουσιαστικά την κατάσταση στην πλατεία γιατί βλέπει ότι θα ξενερώσει. Όσο δεν υπάρχουν ρεαλιστικές προτάσεις για λύσεις και σχεδιασμός και αναλώνεστε στο πως θα λειτουργήσει το camp, όσο βλέπει η εξουσία ότι δεν υπάρχει σοβαρή αντιπρόταση, δεν έχει λόγο να φοβάται. Όσο και να αβαντάρουν τα ΜΜΕ  το θέμα, όσες Κυριακές και να ζήσουμε στην Πλατεία Συντάγματος, ο κόσμος θα συνεχίσει να κατεβαίνει επειδή είναι trendy να αγανακτείς και όχι επειδή ξέρει τι συμβαίνει και μπορεί και θέλει να προτείνει κάτι. Ο προβατισμός δεν είναι λύση. Να δούμε ως θα τα πάει ο Πελεγρίνης αύριο στα προπύλαια, με τον Μίκη. Επαναστάτησαν κι αυτοί. Πως. Βέβαια.

Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι πρέπει να πεινάσουμε πραγματικά για να βρούμε λύση και να ψάξει ο κόσμος πραγματική πρόταση και όχι copy - paste παρωδία που ξεφτυλίζει την επανάσταση ως ιδέα. Οι Δεν Πληρώνω δεν είναι επανάσταση, ο Ελληναράς δεν είναι επανάσταση. Είναι κατάντια κι απογοήτευση. Και φυσικά και το επιτηδευμένο πρωτοποριακό "κάντο όπως οι Ισπανοί" είναι όχι απλά κακό, αλλά και επικίνδυνο. Λιπαρό, ψεύτικο και φτηνό, ενώ πουλιέται πολύ ακριβά, σαν τα βρώμικα σάντουιτς από τις καντίνες στο Σύνταγμα, σαν το αράπικο φυστίκι, λες και πάμε να δούμε την Ολυμπιακάρα.

Έλα κι εσύ στο Σύνταγμα, αν σφίξουν λίγο ακόμα οι ζέστες, θα ανοίξουμε και τους κρουνούς να κάνουμε επαναστατικό μπουγέλο. Δρώμενο.

Μέχρι απόψε κράταγα μια πισινή. Αλλά σιγά σιγά καταλαβαίνω, διαλύεται το σύννεφο της τσίκνας σαν περπατώ τη Βασιλίσσης Σοφίας. Δεν είχα καταλάβει ότι αν η κατάσταση που θα διαμορφωνόταν θα ήταν όντως επικίνδυνη για την κυβέρνηση, θα έπεφτε ωμό ξύλο από την πρώτη μέρα.Νόμιζα ότι θα δω κάτι αληθινό και διαφορετικό. Από προβληματισμένη, τώρα πια είμαι και απογοητευμένη. Δυστυχώς, το #greek revolution - Τι δεν θέλω να δω της προηγούμενης εβδομάδας έπεσε μέσα. Μάλλον είχα πάρα πολλές προσδοκίες τώρα που το ξαναδιαβάζω.

Τα είδα όλα.

Μεθοδεύοντας το #23fgr , retweet δίχως αύριο.

Τετάρτη, 23 Φεβρουαρίου 16:15, Αθήνα. Η πλατεία Συντάγματος. Για τους Έλληνες tweeps που μεταφράζουν την πορεία της ΓΣΕΕ για τον περίεργο @πλανήτη, Constitution Square (sic).

ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ προγραμματισμένη απεργία με πορείες, οι δημοσιογράφοι το ίδιο. Ιδιωτικοί υπάλληλοι στις δουλειές τους, ο φίλος Νίκος παρουσίασε το MSc του, τα περισσότερα καταστήματα ανοιχτά.

Λιβύη. Ή #Libya κατά κόσμον πλέον. Αμέτρητοι νεκροί, στοιβαγμένοι σε σοκάκια των πόλεων, μια δικτατορία που ακόμη καλύπτεται, ο ΟΗΕ κατάλαβε να αντιδράσει εχτές, 24ωρο μετά τους βομβαρδισμούς από αέρος και τις τρομερές εικόνες κομματιασμένων ανθρώπων.

Με στυλ να μην ξεχνιόμαστε...

Κηφισίας, Φάρος Ψυχικού, Αραβικό σχολείο, αυτό με τοις φοίνικες και τα σπαθιά απ' έξω, εχτές. Συγκέντρωση Λίβυων που ζουν στη χώρα μας και διαμαρτύρονται για το καθεστώς Gaddafi. Πλήθος, καμιά 50αριά, πέρασα και βρήκα ακόμη λιγότερους και κάτι αστυνομικούς τριγύρω να βαριούνται, μετά πήγα Ιαπωνικά, δεν είχε νόημα, εκνευρίστηκα όμως.

Σήμερα όλοι "επαναστατούν" και προσπαθούν να κάνουν την πλατεία Συντάγματος Tahrir. Ε όχι αγάπη μου, ούτε ως φαντασία δεν στέκει ο παραλληλισμός. Όλοι έβγαιναν για τον πόλεμο στη Σερβία στο δρόμο, τώρα μόνο το σπιτάκι μου, ούτε καν την αυλίτσα μου. Και μην κάνετε παραλληλισμούς με αυτούς τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν εκεί κάτω. 

Βλασφήμια, τουλάχιστον.

#pestenamefate

Να μην ξεχάσω (κι εγώ) τα Natura

Κι έλεγα τι ξέχασα, τι ξέχασα... Τα Natura και το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ. Το ότι δηλαδή εμείς πάλι λέμε στους φοιτητές για αγάπες και λουλούδια κι αυτοί αποφασίζουν να χτίζονται στα 4 στρέμματα... Μάλιστα. Η βλακεία και η έλλειψη αποφασιστικότητας όταν γράφεται ένα νομοσχέδιο σε συνδυασμό με το "αχ κ. Βουλευτά μου κι εγώ τώρα δεν θα χτίσω και ξέρετε έβαλα και τη συννυφάδα μου και σας ψήφισε, είμαστε και μεγάλο σόι", είναι για γέλια και για κλάματα.

Κυρίως όμως για κλάματα. Αναρωτιέμαι έχει πάει κανείς από αυτούς σε κανένα National Park της προκοπής στην Αμερική ή τον Καναδά; Και μην ακούσω πάλι "άλλο εμείς" γιατί θα χάσω την ψυχραιμία μου και θα καρφώσω τον υπολογιστή στην ντουλάπα απέναντι. Επιτρέπεται μια χώρα με τέτοιο φυσικό κάλλος να υποκύπτει στους εκβιασμούς των όποιων συμφερόντων του κάθε μεγαλοπαράγοντα - τσιφλικά σε προστατευόμενη περιοχή; Ξέρετε κύριοι τι είναι η προστατευόμενη περιοχή; 
Μη σώσετε και μάθετε...

Όχι εκπαίδευση, για πάρτι μας μόνο

Καλό η κακό; Και τα δυο. Το εργαστήριο με βοηθά σαν άνθρωπο. Κάνω κάτι που αγαπώ, εντάξει πολλές φορές τσαντίζομαι γιατί το ακροατήριο είναι 90% παθητικό. Και τούμπες να κάνεις, η CPU σπάνια φτάνει το 30%... Κι από την άλλη έχεις πιο πολύ quality time για το "Αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο". Παναγία βόηθα. 

Εντάξει λοιπόν. Τα κεφάλια μέσα. Χαρτούρα σφραγίδες, έλεος και χάος. Αλλά μετά, διπλωματική. Masterάκι. Αυστηρά.

Ναι καλά... 

Έρευνα και ουχί διδασκαλία. Αυτό δεν είναι το μέλλον; Σωστά. Αυτό είναι. Ένα μάτσο βλαμμένοι δεν μπορούν να διαθέσουν τα Σαββατοκύριακά τους να βγάλουν τους φοιτητές ύπαιθρο και κόβουν τα εργαστήρια μέσα στη βδομάδα. Και τι τους νοιάζει; Το φράγκο θα πέσει στην τράπεζα κάθε μήνα έτσι κι αλλιώς. Όσο εκταμιεύονται δόσεις δανείου ΔΝΤ το οποίο και θα πληρωθεί ο κούκος Κηλαηδόνης μετά, δεν τρέχει κάστανο. Μετά θα φωνάζουν που τα Τμήματα θα καταργηθούν, που όλα θα γίνουν Σχολές...

Η ποιότητα σπουδών, τα τρύπια εξάμηνα, οι τραγικές συνθήκες εργαστηριακών ασκήσεων, το καθεστώς του ότι να' ναι διδάσκεται από όποιον να' ναι, δεν μας πειράζει.

Τώρα όμως που το Υπουργείο Παιδείας (κι αυτό σκατά τα' χει κάνει) ζήτησε λίστες από τα Πανεπιστήμια για το ποιος έχει διορίσει τη γκόμενα την κόρη του, τον γιο του, τη μάνα του, θα ξηλώσουν ολόκληρο Τμήμα. Το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, στο μεγαλύτερο του ποσοστό αποτελείται από το σόι Χριστινάκη. Γαμπροί νύφες, μανάδες πατεράδες, ανίψια. Σούπερ. Το θέμα είναι ότι όλο το ΕΚΠΑ γνώριζε το θέμα εδώ και (τουλάχιστον 5 χρόνια). Τώρα ξυπνήσαμε; Το πλασάρουμε μάλλον για να περάσουμε τα υπόλοιπα, ε;

Τα κόμματα στα Πανεπιστήμια δεν πειράζουν ε; Η επιβολή αχρωμάτιστων φοιτητικών συλλόγων οι οποίοι λειτουργούν ως κατάσταση και λύνουν προβλήματα, χωρίς αφίσες και μαλακίες, αφού δεν εξυπηρετούν τους από επάνω δεν... Ε;

Δεν συναλλάσσονται με ΔΕΠ, δεν σπρώχνουν Πρυτάνεις στις εκλογές, who needs that λοιπόν κυβερνώντες; Άρα, κόμματα, με καραγκιοζιλίκια. Ότι μας κάνει τη δουλειά το κρατάμε. Τι υποκρισία...

Κι εγώ είχα ελπίδα ο βλάκας το 2009. Τώρα πια όμως, πέταξε. Τη χάνω. Τι θα κάνετε γι' αυτό;

Τέλος παραληρήματος.

Over and out.