3η Σεπτέμβρη Εσωτερικής Καταναλώσεως

Να σε ξανάβρω στους μπαξέδες,
3 του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες,
τα παλικάρια να κερνάς.

Αυτό τραγούδησε η Τρόικα εις PM και Vice PM, Παπανδρέου και Βενιζέλο και μετά έκανε μπραφ κι εξαφανίστηκε, χάθηκε μέσα στη νύχτα. Έγινε η άμαξα κολοκύθα που λένε. Δεν ξέρουμε πραγματικά τι ειπώθηκε και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, εκτός αν υπάρξουν σε καμιά πενταετία Wikileaks από το IMF. 

Μετά την grande εντυπωσιακή αποχώρηση λοιπόν των αγοριώνε με τα όμορφα κουστούμια, ζήσαμε το θέατρο του παραλόγου. Ο κ. Βενιζέλος δοκίμασε να ανασκευάσει το κλίμα με μια συνέντευξη τύπου η οποία όχι απλώς δεν έβγαζε κανένα νόημα, αλλά ήταν ένας ύμνος στον Υπερρεαλισμό, δικαιολογημένος δε, αφού χτες, 2 Σεπτεμβρίου θα είχε γενέθλια ο μεγάλος Έλλην Υπερρεαλιστής ποιητής, Ανδρέας Εμπειρίκος. Αφού λοιπόν μάλλον εχθές δεν πείστηκε κανείς κι ο κ. Βενιζέλος προσπαθούσε να ελαφρύνει τη θέση του κάνοντας τα γνωστά καλαμπουράκια με τους οικονομικούς συντάκτες "μα όχι εσείς, από το σταθμό σας μίλησε ο Τάδε, εσάς δεν σας ξεχνώ ποτέ, με είχατε ρωτήσει και τις προηγούμενες 5 φορές, τελευταία ερώτηση, έχουμε δουλειά" και άλλα κάτι τέτοια.

Δεν ξέρω αν η συγκυρία δεν φαίνεται περίεργη σε κανέναν, αν δηλαδή δεν πιστεύει και κανένας άλλος ότι η χρήση ενός ακραίου αλλά υπαρκτού πολιτικού εργαλείου όπως το να τσακωθείς με την Τρόικα και να σε ακούσει η γειτονιά για να μην έρθει ο κυρ. Μανώλης αύριο να σου ζητήσει τα κοινόχρηστα που του χρωστάς. Πιο λιανά, να καθυστερήσει ουσιαστικ΄περαιτέρω διαπραγμάτευση γι την 6η δόση του δανείου, απλά γιατί πάμε σε ΔΕΘ και δε λέει να ανακοινωθούν στη συνένετευξη του Πρωθυπουργού νέα μέτρα. Γιατί ας μη γελιόμαστε. Τα Cumulonimbus έχουν αρχίσει και κρύβουν τον ήλιο.

Δεν βάζω την κλασσική, γιατί μπορώ. Και για τους παρατηρητικούς που αγαπούν να αναγνωρίζουν πρόσωπα από ασπρόμαυρες και sepia φωτογραφίες 37ετίας.

Και μετά από την πετυχημένη εξέλιξη, αιφνίδια ή "στημένη", δεν θα μάθουμε ποτέ, η Παγκόσμια Μέρα μνήμης για ένα αριστερό, δυνατό κείμενο, τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη το οποίο μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν έχε καμία σχέση με το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Συνδιάσκεψη και ΔΕΘ κάθε χρόνο με βυθίζουν σε βαθιά μελαγχολία.Κάθε χρόνο περίμενα ότι θα σοβαρευόταν ο πολιτικός κόσμος και θα έπαιρνε το μέλλον του τόπου στα χέρια του με τη δέουσα σοβαρότητα. Φέτος έμεινα να παρακαλάω απλά να πάψουν να ξευτιλίζονται δημοσίως και δη σε celebrations εσωτερικής καταναλώσεως που δεν κάνουν καλό σε κανέναν. 

Αν όμως έχεις μεγαλώσει γενεές ολόκληρες με εξάρτηση και χαρά για τέτοιες διαδικασίες, πρέπει ή να πάρεις απόφαση να τα κόψεις μαχαίρι ή να συνεχίσεις να πετάς σανό και τριφύλλι στα πλήθη. Και σημειωτέον, μιλάει άνθρωπος που δεν κρύβει ότι έχει περάσει από αυτόν τον πάγκο, έμαθε πως δουλεύει η ιστορία και αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα και να φύγει γιατί ήθελε να αρχίσει να μοιράζει σφαλιάρες. Χαίρετε. Εορτασμοί για κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το δρόμο που τραβάει η Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ σήμερα, είναι θλιβεροί και γραφικοί. Κοροϊδεύει ο κόσμος και η νεολαια του κινήματος, σπασμένη σε παραμάγαζα, όπως πάντα δηλαδή, μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας τώρα, tweetάρει και postάρει στο Facebook "ΠΑΣΠ, Ιδέα, Πεθαίνει τελευταία" και τα like σκάνε βροχή.

Πειράζει που προτιμώ να κοιτάξω την πραγματική βροχή και μπόρα που θα φέρουν τα Cumulonimbus του Σεπτέμβρη; Όχι ε; Εντάξει τότε.