Αυτή ήταν η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της ονομαστικής ψηφοφορίας για Ψήφο Εμπιστοσύνης, στη Βουλή των Ελλήνων. Ο τρόπος που ανακοίνωσε τα αποτελέσματα ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης, είναι αντιπροσωπευτικός της συζήτησης που προηγήθηκε εντός του Κοινοβουλίου, από την Παρασκευή το απόγευμα που ανέγνωσε τις Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης, ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν μία ευκαιρία να πάρει κανείς μια γεύση για το τι είδους Βουλή εκλέξαμε μετά από δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Τοποθετήθηκαν οι Υπουργοί, πολλοί νέοι και επανεκλεγέντες Βουλευτές. Την εβδομάδα που μας πέρασε και έχοντας ήδη ορκισμένη την Κυβέρνηση (σχεδόν) στο σύνολο της, είχαν σειρά οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων της Αντιπολίτευσης να μοιράσουν Τομείς ευθύνης στους Βουλευτές τους, ώστε να μπει ο Κοινοβουλευτικός έλεγχος σε μία σειρά. Είναι αυτό που λέμε “Σκιώδης Κυβέρνηση”, εικονικά Υπουργεία, στενό μαρκάρισμα man to man υποτίθεται στον εκάστοτε Υπουργό από τους Βουλευτές, ερωτήσεις, αιτήσεις κατάθεσης εγγράφων με ερώτηση, επίκαιρες ερωτήσεις, επερωτήσεις αν θεωρήσουν ότι η ερώτηση δεν απαντήθηκε.
Αυτή είναι η δουλειά την οποία κάνει θεωρητικά ένας Βουλευτής, ελέγχει τόσο στον Τομέα Ευθύνης που του έχει ανατεθεί τον εκάστοτε Υπουργό, φέρνοντας και κατά βούληση θέματα προς συζήτηση και έλεγχο, μόνος του ή και σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους. Τι βγαίνει όμως προς τα έξω; Οι “Σκιώδεις Κυβερνήσεις” μάλλον παρουσιάζονται με έναν τρόπο αγκυλωτικό, ότι δηλαδή αυτοί οι Τομείς ευθύνης θα δρουν υπονομευτικά στο έργο του κάθε Υπουργού της Κυβέρνησης. Γιατί όμως σκεφτόμαστε έτσι;
Η απάντηση δόθηκε πάρα πολύ εύκολα, αβίαστα, αν παρακολουθούσε κανείς τη συζήτηση επί των Προγραμματικών δηλώσεων, που μόνο τέτοια δεν ήταν. Αν εξαιρέσει κανείς Υπουργούς οι οποίοι μίλησαν εντός ορίων του λίγου ομολογουμένως χρόνου που τους έδινε το Προεδρείο, λίγοι ήταν οι Βουλευτές οι οποίοι είχαν κάνει δουλειά επί του Τομέα ευθύνης τους και έθεσαν συγκεκριμένα θέματα υπόψιν της Ολομέλειας, θέτοντας ένα πλαίσιο του από μέρους τους Κοινοβουλευτικού ελέγχου που θα ασκήσουν στην ΙΕ’ Περίοδο της Βουλής.
Αν μπει λοιπόν κανείς στη διαδικασία να φανταστεί πως θα κυλήσει αυτή η περίοδος με βάση τις τοποθετήσεις των Βουλευτών, μάλλον πάμε σε μία σύγκρουση εντός Κοινοβουλίου μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, εκτός ελαχίστων, φωτεινών εξαιρέσεων οι οποίες μάλλον έχουν αντιληφθεί πλήρως το πόσο δύσκολη θα είναι αυτή η Βουλή, ότι έχει να φέρει δύσκολο Νομοθετικό Έργο εις πέρας, σε στενά χρονοδιαγράμματα, με το άγρυπνο μάτι των δανειστών να παρακολουθούν και να πιέζουν τόσο θεσμικά κάθε μήνα στα Eurogroup και Ecofin, όπως έχει φτάσει να γίνεται τον τελευταίο καιρό, αλλά και με κάθε ευκαιρία, τόσο μέσω Τρόϊκας, όσο και μέσω των παρεμβάσεων ακόμα και μέσω ΜΜΕ των εταίρων και δανειστών ημών.
Παρόλο που αυτό το πλαίσιο και οι ημερομηνίες είναι, θέλω να πιστεύω, γνωστές στο σύνολο της Εθνικής Αντιπροσωπείας, ακούσαμε μέσα σε 3 μέρες Βουλευτές, αρχηγούς Κομμάτων αλλά ακόμα και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να κινούνται σε καθαρά προεκλογικά πλαίσια, να συγκρούονται και να εκτοξεύουν κατηγορίες για μηνύσεις. Ένας αγώνας εντυπωσιασμού για το ποιος θα υψώσει τους τόνους, ποιος θα κερδίσει μια θέση στο 5λεπτο κλιπάκι που θα έπαιζαν τα δελτία ειδήσεων.
Να μην αδικηθούν όμως οι Υπουργοί και οι Βουλευτές οι οποίοι φαίνεται ότι είχαν πάει αρκετά προετοιμασμένοι, έστω αν και κάποιοι από αυτούς ήταν αρκετά τρακαρισμένοι στην επίσημη πρώτη και έθεσαν σαφές και σοβαρό πλαίσιο, με επιχειρήματα, στη βάση των οποίων μπορεί να γίνει ένα σοβαρό πλαίσιο συζήτησης και να λειτουργήσει το Κοινοβούλιο όπως πρέπει. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να αντιληφθούν όλοι πως θα πρέπει να σταματήσουν τα παιχνιδάκια εντυπωσιασμού και αποχωρήσεων όταν παίρνει το λόγο ο Τάδε πολιτικός αρχηγός, από την Κοινοβουλευτική ομάδα των απέναντι. Διάλογος δε γίνεται σε καμία περίπτωση με τους μισούς Βουλευτές να αποχωρούν από την αίθουσα της Ολομέλειας, όποιος και να μιλάει. Όλοι βρίσκονται εκεί επειδή εξασφάλισαν την ψήφο των πολιτών και μάλιστα μετά από δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούν τον πραγματικό ρόλο τους, μαζί και ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος στη δευτερολογία του το βράδυ της Κυριακής ακριβώς πριν κλείσει η συζήτηση και αρχίσει η ψηφοφορία, επέλεξε αντί να θέσει ένα σκληρό πλαίσιο υπεράσπισης των Προγραμματικών δηλώσεων, όπως έκανε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας, να καταναλώσει το μεγαλύτερο κομμάτι του χρόνου της δευτερολογίας του, ουσιαστικά σε προσωπική επίθεση εναντίον του κ. Αλέξη Τσίπρα.
Σημειώνουμε πως ο κ. Στουρνάρας δεν είναι Βουλευτής, αλλά ούτε έχει και Κοινοβουλευτική εμπειρία, εν αντιθέσει με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος έχει διανύσει μακρά πορεία στο Κοινοβούλιο, έχει εκλεγεί ο νεότερος Βουλευτής, στην ηλικία των 26 ετών, το 1977. Φυσικά και αυτή η στάση του κ. Σαμαρά οφείλεται στην επίθεση του κ. Τσίπρα νωρίτερα από το βήμα της Βουλής, αλλά ένας Πρωθυπουργός θα πρέπει να μπορεί να χειριστεί καλύτερα μια τέτοια κόντρα, εκτός εάν δε θέλει φυσικά να σταματήσει αυτή η πόλωση εντός Κοινοβουλίου, δεδομένων και των δύσκολων Νομοσχεδίων που θα κληθεί αν φέρει προς ψήφιση η νέα Κυβέρνηση.
Κατέστη τελικά σαφές, ότι αν συνεχίσουμε σε αυτούς τους τόνους, οι φωνές εκατέρωθεν δε θα σταματήσουν να ακούγονται από την αίθουσα της Ολομέλειας. Αριθμητικά μπορεί να είναι σε πιο εύκολη θέση η νέα Κυβέρνηση Σαμαρά στο να περάσει δύσκολα Νομοσχέδια, καθώς 179 ψήφοι δεν είναι μικρός αριθμός, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αν παρεκκλίνει από το πλαίσιο συμφωνίας με τους κυβερνητικούς εταίρους, Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη, δεν είναι σίγουρη η στήριξη τους. Σίγουρη στήριξη δεν πρέπει να περιμένει ο κ. Σαμαράς ούτε από τη δική του Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δύσκολη η εξίσωση.
Ακόμη και σε επίπεδο Υπουργών, μετά τη δυσκολία που αντιμετώπισε ο κ. Σαμαράς σε επίπεδα ασυμβιβάστων και προβλημάτων υγείας, φαίνεται ότι αν η διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα δεν είναι εντός των πλαισίων που είχε βάλει ο ίδιος προεκλογικά, μάλλον δεν θα είναι όλα τα στελέχη της Κυβέρνησης πρόθυμα να εξηγήσουν στις εκλογικές τους περιφέρειες τι άλλαξε μέσα σε ένα μήνα και θα προτιμήσουν την έξοδο. Την αρχή έκανε ο κ. Νίκος Νικολόπουλος, Υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας ο οποίος δε συμφωνεί με τους χειρισμούς του κ. Σαμαρά ως προς την επαναδιαπραγμάτευση και τις αδικίες σε μία σειρά από ζητήματα, τα οποία χειρίστηκε με διαφορετικό τρόπο όντας Τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ αντιπολιτευτικά και θεωρεί προφανώς πως δε θα μπορούσε να στηρίξει με τη σημερινή τους μορφή.
Ναι 179, Όχι 121, Παρών Κανείς, λοιπόν. 179 Ναι, μόλις μία ψήφο κάτω από τις απαιτούμενες ώστε να διαπιστωθεί η ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος από την επόμενη Βουλή, μεγάλος αριθμός, αλλά μάλλον πιο εύθραυστη πλειοψηφία από τις οριακές του παρελθόντος, με τον κόσμο σε πολύ δύσκολη κατάσταση και φωνές για εντυπωσιασμό αυτών μέσα από την αίθουσα της Ολομέλειας. Ο κ. Σαμαράς θέλει η Κυβέρνηση του να βγάλει τετραετία, με την ελπίδα ότι μη όντας άμεσα αναλώσιμος, θα προλάβει να παρουσιάσει έργο στο λαό και να μην τον ρουφήξει η δίνη της κρίσης. Ξέρει άλλωστε ότι αυτό θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του κ. Τσίπρα, been there, done that, σκληρή Αντιπολίτευση, καμία συζήτηση, σίγουρη επιτυχία.
Καύσωνας και ζέστη λέει η πρόγνωση καιρού γι’αυτή την εβδομάδα, αλλά δεν προβλέπεται χαλάρωση και θερινή ραστώνη, μόνο 5 οι μέρες που θα κλείσει η Βουλή, αν θα είναι υψηλές οι θερμοκρασίες και εντός, εδώ θα είμαστε κι εμείς και θα το δούμε.
Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν μία ευκαιρία να πάρει κανείς μια γεύση για το τι είδους Βουλή εκλέξαμε μετά από δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Τοποθετήθηκαν οι Υπουργοί, πολλοί νέοι και επανεκλεγέντες Βουλευτές. Την εβδομάδα που μας πέρασε και έχοντας ήδη ορκισμένη την Κυβέρνηση (σχεδόν) στο σύνολο της, είχαν σειρά οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων της Αντιπολίτευσης να μοιράσουν Τομείς ευθύνης στους Βουλευτές τους, ώστε να μπει ο Κοινοβουλευτικός έλεγχος σε μία σειρά. Είναι αυτό που λέμε “Σκιώδης Κυβέρνηση”, εικονικά Υπουργεία, στενό μαρκάρισμα man to man υποτίθεται στον εκάστοτε Υπουργό από τους Βουλευτές, ερωτήσεις, αιτήσεις κατάθεσης εγγράφων με ερώτηση, επίκαιρες ερωτήσεις, επερωτήσεις αν θεωρήσουν ότι η ερώτηση δεν απαντήθηκε.
Αυτή είναι η δουλειά την οποία κάνει θεωρητικά ένας Βουλευτής, ελέγχει τόσο στον Τομέα Ευθύνης που του έχει ανατεθεί τον εκάστοτε Υπουργό, φέρνοντας και κατά βούληση θέματα προς συζήτηση και έλεγχο, μόνος του ή και σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους. Τι βγαίνει όμως προς τα έξω; Οι “Σκιώδεις Κυβερνήσεις” μάλλον παρουσιάζονται με έναν τρόπο αγκυλωτικό, ότι δηλαδή αυτοί οι Τομείς ευθύνης θα δρουν υπονομευτικά στο έργο του κάθε Υπουργού της Κυβέρνησης. Γιατί όμως σκεφτόμαστε έτσι;
Η απάντηση δόθηκε πάρα πολύ εύκολα, αβίαστα, αν παρακολουθούσε κανείς τη συζήτηση επί των Προγραμματικών δηλώσεων, που μόνο τέτοια δεν ήταν. Αν εξαιρέσει κανείς Υπουργούς οι οποίοι μίλησαν εντός ορίων του λίγου ομολογουμένως χρόνου που τους έδινε το Προεδρείο, λίγοι ήταν οι Βουλευτές οι οποίοι είχαν κάνει δουλειά επί του Τομέα ευθύνης τους και έθεσαν συγκεκριμένα θέματα υπόψιν της Ολομέλειας, θέτοντας ένα πλαίσιο του από μέρους τους Κοινοβουλευτικού ελέγχου που θα ασκήσουν στην ΙΕ’ Περίοδο της Βουλής.
Αν μπει λοιπόν κανείς στη διαδικασία να φανταστεί πως θα κυλήσει αυτή η περίοδος με βάση τις τοποθετήσεις των Βουλευτών, μάλλον πάμε σε μία σύγκρουση εντός Κοινοβουλίου μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, εκτός ελαχίστων, φωτεινών εξαιρέσεων οι οποίες μάλλον έχουν αντιληφθεί πλήρως το πόσο δύσκολη θα είναι αυτή η Βουλή, ότι έχει να φέρει δύσκολο Νομοθετικό Έργο εις πέρας, σε στενά χρονοδιαγράμματα, με το άγρυπνο μάτι των δανειστών να παρακολουθούν και να πιέζουν τόσο θεσμικά κάθε μήνα στα Eurogroup και Ecofin, όπως έχει φτάσει να γίνεται τον τελευταίο καιρό, αλλά και με κάθε ευκαιρία, τόσο μέσω Τρόϊκας, όσο και μέσω των παρεμβάσεων ακόμα και μέσω ΜΜΕ των εταίρων και δανειστών ημών.
Παρόλο που αυτό το πλαίσιο και οι ημερομηνίες είναι, θέλω να πιστεύω, γνωστές στο σύνολο της Εθνικής Αντιπροσωπείας, ακούσαμε μέσα σε 3 μέρες Βουλευτές, αρχηγούς Κομμάτων αλλά ακόμα και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να κινούνται σε καθαρά προεκλογικά πλαίσια, να συγκρούονται και να εκτοξεύουν κατηγορίες για μηνύσεις. Ένας αγώνας εντυπωσιασμού για το ποιος θα υψώσει τους τόνους, ποιος θα κερδίσει μια θέση στο 5λεπτο κλιπάκι που θα έπαιζαν τα δελτία ειδήσεων.
Να μην αδικηθούν όμως οι Υπουργοί και οι Βουλευτές οι οποίοι φαίνεται ότι είχαν πάει αρκετά προετοιμασμένοι, έστω αν και κάποιοι από αυτούς ήταν αρκετά τρακαρισμένοι στην επίσημη πρώτη και έθεσαν σαφές και σοβαρό πλαίσιο, με επιχειρήματα, στη βάση των οποίων μπορεί να γίνει ένα σοβαρό πλαίσιο συζήτησης και να λειτουργήσει το Κοινοβούλιο όπως πρέπει. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να αντιληφθούν όλοι πως θα πρέπει να σταματήσουν τα παιχνιδάκια εντυπωσιασμού και αποχωρήσεων όταν παίρνει το λόγο ο Τάδε πολιτικός αρχηγός, από την Κοινοβουλευτική ομάδα των απέναντι. Διάλογος δε γίνεται σε καμία περίπτωση με τους μισούς Βουλευτές να αποχωρούν από την αίθουσα της Ολομέλειας, όποιος και να μιλάει. Όλοι βρίσκονται εκεί επειδή εξασφάλισαν την ψήφο των πολιτών και μάλιστα μετά από δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούν τον πραγματικό ρόλο τους, μαζί και ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος στη δευτερολογία του το βράδυ της Κυριακής ακριβώς πριν κλείσει η συζήτηση και αρχίσει η ψηφοφορία, επέλεξε αντί να θέσει ένα σκληρό πλαίσιο υπεράσπισης των Προγραμματικών δηλώσεων, όπως έκανε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας, να καταναλώσει το μεγαλύτερο κομμάτι του χρόνου της δευτερολογίας του, ουσιαστικά σε προσωπική επίθεση εναντίον του κ. Αλέξη Τσίπρα.
Σημειώνουμε πως ο κ. Στουρνάρας δεν είναι Βουλευτής, αλλά ούτε έχει και Κοινοβουλευτική εμπειρία, εν αντιθέσει με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος έχει διανύσει μακρά πορεία στο Κοινοβούλιο, έχει εκλεγεί ο νεότερος Βουλευτής, στην ηλικία των 26 ετών, το 1977. Φυσικά και αυτή η στάση του κ. Σαμαρά οφείλεται στην επίθεση του κ. Τσίπρα νωρίτερα από το βήμα της Βουλής, αλλά ένας Πρωθυπουργός θα πρέπει να μπορεί να χειριστεί καλύτερα μια τέτοια κόντρα, εκτός εάν δε θέλει φυσικά να σταματήσει αυτή η πόλωση εντός Κοινοβουλίου, δεδομένων και των δύσκολων Νομοσχεδίων που θα κληθεί αν φέρει προς ψήφιση η νέα Κυβέρνηση.
Κατέστη τελικά σαφές, ότι αν συνεχίσουμε σε αυτούς τους τόνους, οι φωνές εκατέρωθεν δε θα σταματήσουν να ακούγονται από την αίθουσα της Ολομέλειας. Αριθμητικά μπορεί να είναι σε πιο εύκολη θέση η νέα Κυβέρνηση Σαμαρά στο να περάσει δύσκολα Νομοσχέδια, καθώς 179 ψήφοι δεν είναι μικρός αριθμός, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αν παρεκκλίνει από το πλαίσιο συμφωνίας με τους κυβερνητικούς εταίρους, Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη, δεν είναι σίγουρη η στήριξη τους. Σίγουρη στήριξη δεν πρέπει να περιμένει ο κ. Σαμαράς ούτε από τη δική του Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δύσκολη η εξίσωση.
Ακόμη και σε επίπεδο Υπουργών, μετά τη δυσκολία που αντιμετώπισε ο κ. Σαμαράς σε επίπεδα ασυμβιβάστων και προβλημάτων υγείας, φαίνεται ότι αν η διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα δεν είναι εντός των πλαισίων που είχε βάλει ο ίδιος προεκλογικά, μάλλον δεν θα είναι όλα τα στελέχη της Κυβέρνησης πρόθυμα να εξηγήσουν στις εκλογικές τους περιφέρειες τι άλλαξε μέσα σε ένα μήνα και θα προτιμήσουν την έξοδο. Την αρχή έκανε ο κ. Νίκος Νικολόπουλος, Υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας ο οποίος δε συμφωνεί με τους χειρισμούς του κ. Σαμαρά ως προς την επαναδιαπραγμάτευση και τις αδικίες σε μία σειρά από ζητήματα, τα οποία χειρίστηκε με διαφορετικό τρόπο όντας Τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ αντιπολιτευτικά και θεωρεί προφανώς πως δε θα μπορούσε να στηρίξει με τη σημερινή τους μορφή.
Ναι 179, Όχι 121, Παρών Κανείς, λοιπόν. 179 Ναι, μόλις μία ψήφο κάτω από τις απαιτούμενες ώστε να διαπιστωθεί η ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος από την επόμενη Βουλή, μεγάλος αριθμός, αλλά μάλλον πιο εύθραυστη πλειοψηφία από τις οριακές του παρελθόντος, με τον κόσμο σε πολύ δύσκολη κατάσταση και φωνές για εντυπωσιασμό αυτών μέσα από την αίθουσα της Ολομέλειας. Ο κ. Σαμαράς θέλει η Κυβέρνηση του να βγάλει τετραετία, με την ελπίδα ότι μη όντας άμεσα αναλώσιμος, θα προλάβει να παρουσιάσει έργο στο λαό και να μην τον ρουφήξει η δίνη της κρίσης. Ξέρει άλλωστε ότι αυτό θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του κ. Τσίπρα, been there, done that, σκληρή Αντιπολίτευση, καμία συζήτηση, σίγουρη επιτυχία.
Καύσωνας και ζέστη λέει η πρόγνωση καιρού γι’αυτή την εβδομάδα, αλλά δεν προβλέπεται χαλάρωση και θερινή ραστώνη, μόνο 5 οι μέρες που θα κλείσει η Βουλή, αν θα είναι υψηλές οι θερμοκρασίες και εντός, εδώ θα είμαστε κι εμείς και θα το δούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου