Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι φοβερό. Πάρα πολύ ωραίο. Τόσο που κάθε μέρα σκέφτομαι να τα παρατήσω, αλλά λέω όχι, κάτσε να τελειώσω πρώτα. Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας. Κάθε μέρα εκπλήσσομαι. Με το πόσο στην κοσμάρα τους είναι μερικοί εκεί μέσα. Επιτροπή προγράμματος σπουδών. Έλα μεγάλη λάμπα στον τόπο σου (όσοι δεν καταλάβατε, να δείτε Κυνόδοντα πάραυτα). Το λοιπόν, φωτισμένα ΔΕΠ, χαρτιά, κουλουράκια, τυρoπιτάκια, ελιές, Amita Motion (την τσάκισα, με είχε πέσει το ζάχαρο μ' αυτά που άκουγα, τι να' κανα), άπειρα χαρτιά, κι άλλα χαρτιά, καφέ φίλτρου αεροπλάνο Ολυμπιακή (patent pending) κλειδιά πάνω στο τραπέζι (το πόσα κουβαλάει ο καθένας μας εκεί μέσα άστο καλύτερα) και κινητά (οι καθηγητές ΠΟΤΕ στο αθόρυβο, δαγκώνει).
Μπουρ μπουρ μπουρ μπλα μπλα μπλα (δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία συνάντηση). Θα μου καρφώσω το μηχανικό μολύβι στο μάτι, no kidding. Ανύπαρκτα αντικείμενα και ανύπαρκτοι καθηγητές θέλουν να πάρουν υποχρεωτικό μάθημα, όχι δικιά μου είναι η εκπομπή, δικό μου το αντικείμενο, όχι και γιατί δηλαδή να κάνεις εσύ αυτό το μάθημα αφού δεν το' χεις. Οι άλλοι Τομείς κάναμε το σκατό μας παξιμάδι και φτιάξαμε μαθήματα κέρατα τέρατα, με συνδεδεμένα γνωστικά αντικείμενα, ο φοιτητής θα πατάει μυτιές και πρέζα στην εξεταστική για να διαβάζει αυτά τα μορφώματα με την ύλη που όλο διαστέλλεται στα πρότυπα του σύμπαντος, καθηγητές φεύγουν και δεν θα έχουμε ΔΕΠ να διδάξουν αυτά τα υπεργαμάτα που προτείνει ο κάθε Τομέας γιατί η Διαμαντοπούλα είπε ότι στους 5 που φεύγουν θα έρχεται ένας και ο καθείς το μακρύ και το κοντό του. Όχι να χωρίσουμε αναλογικά όσοι τομείς τόσα μαθήματα ο κάθε τομέας (αν οι άλλοι δεν έχουν αντικείμενα να διδάξουν χεστήκαμε, δεν θα δώσουμε στους άλλους που βγάζουν το μισό πρόγραμμα σπουδών με ένα καντάρι εργαστήρια, θα αφήσουμε τον κάθε πετυχημένο ανύπαρκτο να κάνει Τάβλι 1, Τάβλι 2, Εφαρμοσμένο Τάβλι, Ειδικά κεφάλαια Τάβλι και άλλα κουλά όταν οι φοιτητές δεν έχουν ξεστραβωθεί στα βασικά).
Συνεχίζουμε λοιπόν να είμαστε γαμάτοι, δεν κοιτάμε που η διδακτική μας είναι για τον Παιάνα, που ο φοιτητής τα μισά λεφτά για νοίκι πρέπει να τα δώσει σε μπάφο για να μπει στο αμφιθέατρο να μας ακούσει, πετάμε και τη γαμάτη ατάκα. Εντάξει, βάλτε τον τίτλο να φαίνεται ότι το διδάσκουμε και το περιεχόμενο το βρίσκουμε.
Αυτό που δεν είπε κανένας τους εκεί μέσα κι επειδή εμένα με κλάσανε και συνέχισα να πίνω Amita και να τρώω τυροσκαλτσούνι με φύλλο κρούστας και κίτρινο τυρί (χειροποίητα, όχι τίποτε απ' έξω, ωραιότατα) είναι ότι καθόμαστε και κάνουμε brainstorming με θέα το πουθενά (ω ναι) για κάτι το οποίο μέχρι να περάσει από 213747 συνελεύσεις, να πάει σε επιτροπές, Υπουργεία, κέρατα Χριστούγεννα και να γίνει ΦΕΚ ( ω γλυκό ΦΕΚ), δεν θα προκάμει, για τον απλούστατο λόγο. Θα αλλάξει ο νόμος για τα Πανεπιστήμια, δεν θα έχουμε Τμήματα, μόνο Σχολές, άρα βρες και κάνε σε καμία 1000άρα τουλάχιστον υποχρεωτικό μάθημα με εργαστήριο και αν βρεις τα ΔΕΠ και το προσωπικό να το διδάξεις (τα ΙΔΑΧ που κάνουν διοικητικό υποτίθεται έργο και βγάζουν όλη τη λάντζα να δω αν θα τα' χουμε μέχρι το επόμενο έτος), οι Μεταπτυχιακοί και οι Υποψήφιοι Διδάκτορες θα τους πάει λάστιχο, αν και ελπίζω να είναι πιο έξυπνοι από μένα και να φιδιάζουν στο γραφείο τους αντί να κάνουν τα τζάμια αόρατα.
Αυτά είναι. Ζήτω η Amita.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου