Επιτέλους σπίτι, κουρασμένη και χαρούμενη. Χθες ντύσαμε τη Βιβή νυφούλα και την καμαρώσαμε στο πλάι του Αιμίλιου, στον Θεσσαλικό κάμπο, στο χωριό της στα Τρίκαλα. Είναι πάντα τόσο όμορφο να βλέπεις φίλους να χαμογελούν στη χαρά τους και να τους συνοδεύουν φίλοι και συγγενείς με τραγούδια και χαρές. Μες τη ζέστη.
Γυρίζοντας, είδα στο blog της φίλης Τζώρτζιας το νέο της post. Μια νέα κοπέλα, ξύπνια, με χιούμορ, λαμπρό πνεύμα και μεγάλη θέληση για Ζωή, συνεχίζει να δίνει τη μάχη της. Τώρα της δίνεται μια παραπάνω ευκαιρία, μια ελπίδα να βελτιώσει την ποιότητα ζωής της. Η νόσος Lyme είναι ύπουλη, ξέρει να κρύβεται και να ταλαιπωρεί. Μπορο΄ύμε όλοι να βοηθήσουμε τη Τζώρτζια να δώσει τη μάχη στην Ινδία. Υπάρχει ελπίδα με μια νέα θεραπεία να γίνει η ζωή της καλύτερη. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Κι αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε οι ίδιοι, έστω και λίγο, προωθήστε το.
Η Βιβή χαμογελούσε και έλαμπε χθες. Θέλω αύριο να χαμογελάει και η Τζώρτζια.
Εσείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου