Τελικά αγαπητοί συνταξιδιώτες, από τον Οκτώβρη και μετά, ένα μήνα παρά κάτι μέρες πριν ανοίξω τούτο δω το ιστολόγιο, καταλαβαίνω πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος. Να δει τη ζωή αλλιώς, να καταλάβει ότι πια δεν τον γεμίζουν τα ίδια πράγματα, να κοιτάξει τους πραγματικούς φίλους στα μάτια, να κρατήσει στη ζωή του αυτά που έχει πραγματικά ανάγκη. Να φάει ένα μακαρόνι στα Εξάρχεια με 2 καλούς φίλους, να τους πει αυτό που σκέφτεται, να δει την αγγελία γάμου τους στην εφημερίδα και να χαρεί πραγματικά.
Δεν τα έκανα αυτά μέχρι τότε. Ή δεν τα εκτιμούσα όσο έπρεπε. Αναλώθηκα σε άλλα πράγματα. Τέλος. Θα τελειώσω με αυτές τις εκκρεμότητες στις σπουδές μου και μετά θα κάνω ότι με προστάζει η καρδούλα μου. Όσο σκατά κι αν είναι η εποχή. Για να μπορώ να περπατάω στο σπίτι και να είναι η ψυχή μου ανάλαφρη. Γιατί βαρέθηκα να τα πλάνα μου στη ζωή να μην είναι 100% δικά μου. Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα.
Αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου