Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Αντρέας -15 χρόνια μετά.

Μεταπολίτευση,  Λαϊκή Κυριαρχία - Εθνική Ανεξαρτησία - Κοινωνική Δικαιοσύνη, Αλλαγή, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες,  πλαστά στατιστικά στους εταίρους, τάχα μου δήθεν κούρσα εξίσωσης του Ευρωπαϊκού Νότου της Μεσογείου με την sensu stricto Ευρώπη, μάρκο που γίνεται ευρώ, όνειρα για ανάπτυξη, Olympic Dreams, μεγάλη ζωή της μικροαστικής οικογένειας, Παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, επερχόμενη Πτώχευση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Μνημόνιο Ι, Μνημόνιο ΙΙ, ΙΙΙ, IV, V, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής.

Αλήθεια, πως φτάσαμε ως εδώ; Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011. 15 χρόνια από την θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Παπανδρέου ο 2ος, σφράγισε την Μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας όσο λίγοι. Υπό κανονικές συνθήκες, σήμερα θα ήταν αρκετά ψηλά στην ειδησιογραφία το ετήσιο μνημόσυνο στο 'Α Νεκροταφείο, με πλάνα και βαριές, συναισθηματικά φορτισμένες δηλώσεις από το παλαιό, αυθεντικό, πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Τι άλλαξε φέτος και θεωρείται ξεπερασμένο, προκλητικό για το κοινό αίσθημα και κατάπτυστο κάτι τέτοιο; Φέτος λοιπόν συνειδητοποίησε η ελληνική κοινωνία ότι μαζί με τα κόλλυβα  έκανε μνημόσυνο και στην λογική η οποία συνόδεψε την εποχή διακυβέρνησης του Ανδρέα.

Μεγάλος ηγέτης. Μεγάλος ρήτορας, λαοπλάνος. Άλλαξε τις ισορροπίες, προς το καλό αλλά και προς το άσχημο. γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά με άλλη νοοτροπία. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Φέτος λοιπόν ξαφνικά αυτό άλλαξε. Καταλάβαμε την άλλη όψη του νομίσματος ως κοινωνία. Καταλάβαμε ότι το βόλεμα της μικροαστικής τάξης και οι πελατειακές σχέσεις με το κράτος, ο κομματικός συνδικαλισμός και τόσα άλλα, αποτελούν μεγάλο μέρος του προβλήματος. Όλοι έκαναν λαδιές και υπήρχε ομερτά.

Εδώ κι έναν μήνα, όλοι "αγανάκτησαν" όμως. Φυσικά και έφταιγε ο άλλος, όχι οι ίδιοι. Άλλος φταίει. Αποδεικνύεται ότι όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Αλλά δεν βολεύει ποτέ να αποδέχεσαι την προσωπική σου ευθύνη στα πράγματα. Πως να το κάνουμε. Τα άρρωστα λοιπόν κεκτημένα ενός μεγάλου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας, είναι νόμος. Δεν τα πειράζουμε. Γιατί τότε θα βγουν όλοι στους δρόμους, μη υπολογίζοντας τις συνέπειες των πράξεων τους και την ευθύνη που συνεπάγεται να είσαι δημόσιος λειτουργός.

Επάνω στα 15 χρόνια λοιπόν από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, το Πανεπιστήμιο αδυνατεί να συντονιστεί με την κοινωνία και επιμένει να στέλνει ξύλινες επιστολές προς υπεράσπιση του αποδεδειγμένα άρρωστου κεκτημένου, δεν μπορεί να αφουγκραστεί τς ανάγκες τις εποχής και να βγει ένα βήμα πιο μπροστά από την πολιτεία προτείνοντας ρεαλιστικά πράγματα για τη διάσωση της βασικής έρευνας. Δεν είναι δυνατόν να υπερασπιζόμαστε μη παραγωγικούς φορείς. Αν δεν θέλουμε να χαθεί η βασική έρευνα στην Ελλάδα πρέπει να προτείνουμε ενιαίο φορέα. Το πρότεινα χτες και άκουσα κάτι "αχ ναι δίκιο έχετε, αλλά ας στείλουμε τώρα αυτό". Να το διαβάσει ποιος λατρεία μου; Μια επιστολή μια από τα ίδια, "να μη μου φάτε το μπιφτέκι μου"; Μπιφτέκια τέλος χρυσέ μου. Δεν είναι σωστό να έχεις έναν και μόνο φορέα; Να πέσει το κόστος, να είναι πιο εύκολη η συνεργασία, να να να να... Έναν. Αλλά τότε ποιος θα πάρει την καρέκλα; Έλα ντε! Αυτό είναι λοιπόν το θέμα μας.

Αυτό και το ότι λίγες ώρες πριν τη χθεσινή συνέντευξη Βενιζέλου για τα νέα μέτρα και τη διαπραγμάτευση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, επιβραβεύσαμε Λέκτορα για τη μη παραγωγικότητα της, σε 12 χρόνια έβγαλε λιγότερες δημοσιεύσεις από όσες έχω ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια αυτή τη στιγμή. Κι εγώ και πολλοί σαν κι εμένα.Την κάναμε Επίκουρη καθηγήτρια, γιατί σε άλλη περίπτωση το Πανεπιστήμιο θα την απέλυε τον Οκτώβρη. Μόνο 4 στους 15 του εκλεκτορικού αντέδρασαν. Οι ίδιοι άνθρωποι προσυπογράφουν τη θλιβερή επιστολή που είπαμε παραπάνω και αγανακτούν που τους κόψανε τα λεφτά και το δώρο.

Τα συμπεράσματα δικά σας. Άρα τελικά δεν φταίει μόνο ο Παπανδρέου μάλλον, έτσι δεν είναι; Μάλλον οι μέρες μνήμης όσων έφυγαν προσφέρονται τελικά για κριτική προς τα μέσα κι όχι προς τα έξω. Αλλά σωστά. Η αυτοκριτική δεν είναι cool και hipster. Φταίνε οι άλλοι πάντα. Εμείς ποτέ. Δε γίνεται, απλά. Εμείς μόνο αγανακτούμε. Γιατί φταίνε οι άλλοι. Αγανακτούμε με κάθε κόστος. Είναι και πολύ της μόδας. Η αγανάκτηση και τα παστέλ φοριούνται φέτος.

 Πειράζει που θα προτιμήσω αυτοκριτική και καρπουζί - φούξια; Και στα μνημόσυνα, αυτά επιλέγω.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Στο τσακ

Γυρίζοντας από έξω, χτες το βράδυ, διάβασα το φρέσκο post στο blog Σουρωτήρι, "Είμαι ο ο οδηγός που προκάλεσε το τροχαίο ατύχημα". Αυτό που έκανε δημοσιέυοντας αυτή του την εμπειρία είναι πολύ σημαντικό. Θέλει πολύ γερό στομάχι και πολλά κιλά συναίσθησης.

Ανεξάρτητα από την προσωπική εμπειρία του καθενός απέναντι στο θέμα Τροχαία, είναι πάρα πολύ σημαντικό, κάποιος να καταγράφει την εμπειρία του, από τη θέση του ανθρώπου ο οποίος προκαλεί το ατύχημα και γλιτώνει και αυτός και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι στο τσακ. Είναι τελικά πάρα πολύ εύκολο σε μια στιγμή να αλλάξουν όλα. Αυτό βέβαια δεν πάει να πει ότι δεν πρέπει να οδηγεί κάποιος, εκτός αν δεν είναι σε θέση να το κάνει. Απλά να σκεφτόμαστε δεύτερη φορά πριν κάνουμε κάποια πράγματα. Δεν θέλω να ξέρω πως νοιώθει κανείς μετά από την πρόσκρουση, αφού καταλάβει ότι φταίει εκείνος.

Και μετά σκέφτομαι αυτόν που φταίει, τρακάρει και εγκαταλείπει. Αυτόν που σκοτώνει και μαρσάρει, χωρίς τύψεις. Γιατί γυρνάω σ' εκείνον, που πριν 8 μήνες της πήρε τη ζωή στη Μαραθώνος. Καταλήγω λοιπόν στο ότι μπορεί να φταίνε και οι δυο που προκάεσαν το κάθε ατύχημα, αλλά ο ένας είναι άνθρωπος και ο άλλος είναι ζώο. Εύχομαι να καταλάβει κάποια στιγμή στη ζωή του τι έκανε, να χτυπήσει το καμπανάκι και μόλις χτυπήσει να μην ησυχάσει ποτέ πια. Από την άλλη δεν ξέρω κι εγώ πως θα αντιδρούσα αν προκαλούσα ατύχημα, αλλά το να οδηγείς πιωμένος, να σκοτώνεις και να εγκαταλείπεις, είναι πέρα από τη δική μου λογική.

Κάποια πράγματα όμως είναι κοινή λογική, αν νιώθεις ότι δεν μπορείς, ή έχεις πιεί, μην το πάρεις το ρημάδι. Δεν είσαι μόνος σου εκεί έξω.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Το #megamou και ο ανασχηματισμός

Δεν τους έφτανε η προχθεσινή ξεφτίλα που περιμένανε τον Σωτήρα και τους έσκασε ανασχηματισμός κι όχι Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Όχι. Το συνέχισαν και χθες. Με τη βοήθεια βουλευτών και υπουργών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι εκείνη την ώρα προτίμησαν να γυαλιστούν στο Mega και στα υπόλοιπα μεγάλα κανάλια, αντί να πιέσουν ή να στηρίξουν τον Πρωθυπουργό και την παράταξη τους, μέσα στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Αφού λοιπόν δοξάστηκαν από τα κανάλια και απεδείχθησαν Σφίγγες όσον αφορά τα του ανασχηματισμού, περισσότερο ίσως επειδή δεν έχουν ιδέα και λιγότερο γιατί δεν θα ήταν διατεθειμένοι να δώσουν είδηση στον Pretender, την Τρέμη και τα άλλα παιδιά, απολαύσαμε μαζί τους τα σενάρια και τα μαγειρέματα τύπου ποιος θα πάρει τι υπουργείο, πως θα το λένε και τα λοιπά. Εκτός του ότι πρέπει να είχανε φάει τα λυσσακά τους όλοι αυτοί που είχαν αρχίσει και έφτιαχναν άλλο σκηνικό και τους ξενέρωσε η φάση με τον ανασχηματισμό, τους έκαψε και τα χθεσινά βραδυνά δελτία, στέλνοντας την Κατσέλη στη ΝΕΤ να πει ότι ο ανασχηματισμός θα γίνει σήμερα το πρωί. 2 μέρες βραδυνό δελτίο χωρίς ουσιαστικές ειδήσεις και με πηγές που διαψεύδονται σε λίγες ώρες σχεδόν κάθε φορά;

Αντί να πείτε στον κόσμο γιατί προσπαθούν να κλείσουν τη βουλή, ότι δεν γίνεται όλους αυτούς να τους έπιασε σήμερα ο πόνος και να παραιτήθηκαν - την έπεσαν στον Παπανδρέου,  να πείτε ότι έστω και μετά τις παραιτήσεις και τον χαμό το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε από όλους τους κυβερνητικούς βουλευτές της Επιτροπής Οικονομικών, ψάχνατε ποιος θα πάρει τι για να δημιουργήσετε κλίμα. Τώρα εντάξει όλα, σας άρεσε; Ή να προτείνετε κι άλλες αλλαγές; Τώρα που θα έχει συνολική "ευθύνη" το "όλον ΠΑΣΟΚ", να δω ποιον θα αβαντάρετε και ποιον θα σπρώξετε. Αλλά σωστά, μπορεί και να σας βολεύει. Μήπως ξέρετε κι εσείς πια τι σας βολεύει; Όσο και για τα χθεσινά σας δελτία: 

Πω πω Όλγα μου, χάλια τα νεύρα σου...

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Όταν οι ναύτες πηδάνε απ' το καράβι

Πραγματικά, τέτοιες εξελίξεις δεν είχε προβλέψει ούτε ο ίδιος ο Παπανδρέου όταν έκανε τη χθεσινή κίνηση εκτόνωσης της κατάστασης να ζητήσει Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Πουλάει την ιστορία ο Σαμαράς, κατά άλλους αναμενόμενο κατά άλλους ζήτησε περισσότερα από όσα έπρεπε ώστε ο Παπανδρέου να μην ξεφτιλιστεί εντελώς πολιτικά και η προσπάθεια έπεσε στο κενό. Όχι από τα τηλέφωνα, ας μην είμαστε αφελείς, δεν γίνονται τέτοιες κινήσεις απ' το τηλέφωνο. Έβαλαν το χεράκι τους και τα ΜΜΕ. 

Φτάνουμε λοιπόν στο διάγγελμα, ο Βενιζέλος αρνείται να πάρει υπουργείο σήμερα το πρωί στο νέο κυβερνητικό σχήμα, και οι Ναύτες (του Βενιζέλου) αρχίζουν και πηδάνε ένας ένας από το πλοίο. Τόσο καιρό δηλαδή όλα καλά - όλα ανθηρά. Σήμερα αποφάσισαν όλοι αυτοί ότι δεν μπορούν να υποστηρίξουν την κυβερνητική πολιτική. Εντάξει, δεν νομίζω ότι είμαστε και τόσο αφελείς. Το ΠΑΣΟΚ έτσι κι αλλιώς μετράει ώρες, μια ομάδα του πάλαι ποτέ Εκσυγχρονιστάν θα συσπειρωθεί γύρω από Βενιζέλο; Βάσω; Φλωρίδη; Λοβέρδο; Διαμαντοπούλου που προσπάθησε να προετοιμάσει τη θέση της για την χθεσινή (πια) κατάσταση με ανοιχτή επιστολή; Ακόμη κανείς δεν ξέρει. Το θεωρώ δεδομένο ότι θα γίνει αυτό. Το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ προβλέπει εσωκομματικές εκλογές για νέο Πρόεδρο στο κόμμα, ενώ η Κοινοβουλευτική Ομάδα την οποία ζήτησαν βουλευτές με υπογραφές και ο Παπανδρέου συμφώνησε, μπορεί να υποδείξει νέο Πρωθυπουργό και μετά αυτός να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.Το τι θα γίνει λοιπόν εσωκομματικά μπορεί να μην έχει σχέση με τον αυριανό Πρωθυπουργό της χώρας.

Στο προκείμενο: Την 5η δόση θα την πάρουμε, το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μάλλον θα ψηφιστεί, θα πάμε σε εκλογές, κερδίσαμε χρόνο προς τα έξω και αλλάξαμε και την ατζέντα, προς τα έξω και προς τα μέσα.

Όσο κι αν φαίνεται μπέρδεμα, στόχος επετεύχθη;

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Εκτόνωση φσσσσστ!

Έχετε χύτρα ταχύτητος; Μαγειρεύει πιο γρήγορα αλλά όχι το ίδιο νόστιμα από μια κατσαρόλα. Μεγάλη πίεση, μετουσίωση του φαγητού. Αλλά για να πετύχει το φαγητό, πρέπει να ξέρεις πότε θα την χαμηλώσεις, να έχεις το νου σου όταν σφυρίξει στο βράσιμο. Κι ανάλογα με το τι θες να μαγειρέψεις και με το πόση ώρα την έχεις στη φωτιά, πόσο ακόμα πρέπει να το κρατήσεις, να βγάλεις όλο τον ατμό από τη χύτρα και μετά να την ανοίξεις. Μπορεί μάλιστα να χρειαστεί ανάλογα με το φαγητό να την κρυώσεις πριν την ανοίξεις, για να μη σου σκάσει το φαγητό στα μούτρα. Και θα καείς και δεν θα έχεις φαγητό στο τραπέζι.

Έτσι και στην πολιτική, όπως στην κουζίνα. Ο Παπανδρέου επιχειρεί να εκτονώσει τον ατμό από τη χύτρα. Οι πολίτες έχουν γίνει αρκετά βίαιοι απέναντι στους πολιτικούς, τα κανάλια άρχισαν να παίζουν μπάλα με τους "Αγανακτισμένους", επιπλέον ο ίδιος μάλλον πήγαινε προς ανασχηματισμό έτσι κι αλλιώς και το πιο βασικό, έπρεπε να φύγει η ατζέντα από το Μεσοπρόθεσμο. Γιατί πρέπει να ψηφιστεί με κάθε κόστος, αφού ουσιαστικά δεν μας έχει δοθεί και άλλη επιλογή, από Τροΐκα, αγορές, γενικώς. 

Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν τον ενδιαφέρει έτσι κι αλλιώς το πολιτικό του μέλλον, έχει καταλάβει ότι η Μεταπολίτευση όπως την ξέραμε δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, στο ερώτημα αν θα υπάρχει αύριο ΠΑΣΟΚ η απάντηση πάει πακέτο με την ιστορία της Μεταπολίτευσης. Όλα για όλα δηλαδή για να εκτονωθεί η κατάσταση. Η επόμενη μέρα ήταν ρευστή έτσι κι αλλιώς. Καλύτερα τώρα με αυγά στο παρμπρίζ, παρά μετά με αίμα. Ο ίδιος ψάχνει λοιπόν να συνδυάσει πρόσωπα για να δεχτεί ο Σαμαράς να θυσιάσει τα όνειρα του για εκλογές και εκλογή του ως Σωτήρα. Έστησε και τα κανάλια στις 8, έξαλλο το #megamou, δεν το συζητάμε. Αλλά τι να γίνει, there's nothing left to lose, πρέπει να κερδηθεί χρόνος, να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για να κερδηθεί χρόνος κι από εκεί μέχρι να ξημερώσει η άλλη μέρα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Έβγαλε τη βαλβίδα λοιπόν, να βγει λίγος ατμός και να ισορροπήσει το σύστημα, μπας και σωθεί το φαγητό της οικογένειας. Γιατί λεφτά για σουβλάκια, εκλογές ή ότι άλλο, μάλλον δεν υπάρχουν.

Ο Μητσοτάκης και η φωνή της λογικής.

Δεν ξέρω τι να πω. Αυτομαστιγώθηκα, μετά από εξαντλητικό διάβασμα, έπλυνα μια χούφτα κεράσια και αποφάσισα να πάω να δω τηλεόραση. Πως κι έτσι θα μου πείτε. Ε μα είχε τον αγαπημένο μου, το Απέθαντο Τέρας της Αποκάλυψης, τον Αποστάτη, τον Άνθρωπο Ορχήστρα, τον Δρακουμέλ, τον παιδικό μου εφιάλτη (χωρίς πλάκα). Το Μητσοτάκη.

Ζει;
Ζει και βασιλεύει. Έχει πάρει λίγο, αλλά είναι και η φορμόλη, καταλαβαίνεις. Έφαγα λοιπόν τα κεράσια, έβαλα και το γυαλί να βλέπω κι έκατσα κι άκουσα. Προς το τέλος, μη φανταστείτε. Α) Ήμουν busy, B) δεν έχω κάνει το εμβόλιο. Εξεπλάγην δεν ξέρω ο Papahelas (oh yeah) τι σκοπό είχε και τον έβγαλε από την κάσα του, αλλά ανατρίχιασα με τον εαυτό μου. Γιατί; Γιατί δεν είπε τρομερά παράλογα πράγματα. Και αυτό συμβαίνει 2 πράγματα. Ή μου έχει σαλέψει τελείως, ή πάμε τόσο κατά διαόλου και όντως ο Απέθαντος είναι φωνή της λογικής.

Το Απέθαντο Τέρας


Κι αν φτάνει ο Εφιάλτης να μιλάει λογικά, τότε αδέρφια ένα είναι το συμπέρασμα. Πάμε κατά διαόλου. Κι όποιος πλασάρει βέβαια τον Απέθαντο για σωτήρα μετά την πολιτική του ιστορία και τις γνωστές επιδόσεις του στο άθλημα, τότε τι να πω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται κι ο Εφιάλτης, κάτω από την μπέρτα και τη φορμόλη, την έχει ζήσει, άλλωστε διαμόρφωσε κι ένα κομμάτι της νεότερης ιστορίας του τόπου ο ίδιος.

Αλλά εξηγούμαι. Αν δω Ντόρα μικρή εξερευνήτρια Πρωθυπουργέσσα, Απέθαντο στο θρόνο των Χρυσανθέμων μετά από όλα αυτά, έχω δαγκώσει διαβατήριο και την έχω κάνει, δεν υπάρχει περίπτωση. Απαραίτητη προϋπόθεση για να μη γίνει αυτό, ούτε βέβαια να γίνουμε Ουγκάντα αν δεν είμαστε ήδη, (αλήθεια η Ουγκάντα είναι κάτω απ' την κατηγορία CCC που μας έστειλαν εψές οι Στάνταρ και Φτωχοί;), είναι να σκεφτούμε λίγο ψύχραιμα. Να έχουμε λύση κι όχι μόνο εξέγερση. Γιατί τα μεγάλα Σοκ δίνουν blank page σε όποιον ψύχραιμο να τα εκμεταλευτεί. Κι όταν το πάρεις είδηση, είναι συνήθως πολύ αργά. 

Υπάρχουν εργαλεία μάλλον στη Δημοκρατία, αρκεί να τα χρησιμοποιήσουμε και να μην εκβιάζουμε λύσεις - μη λύσεις.Γιατί, άντε, έπεσε η κυβέρνηση, μετά; Εκλογές δεν προβλέπει το Σύνταγμα; Ε; Πολύ απλά, γιατί ότι και να κάνουμε, ο Απέθαντος θα είναι πάντα εκεί με τη μπέρτα του και θα μας περιμένει.

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Το #mikromoupony κι ο καθρέπτης.

Υπάρχουν κάποια πράγματα που μάλλον δύσκολα θα αλλάξουν. Κι αυτό γιατί πρέπει να εντοπιστεί πάντοτε το πρόβλημα, να γίνει κατανοητό ότι αυτή η κατάσταση δεν βοηθάει, δεν προχωράει και κατόπιν να αναζητηθεί η λύση στο πρόβλημα.

Πάσχουμε δηλαδή κατά βάση στο κομμάτι που πρέπει να εντοπίσουμε πιο είναι πραγματικά το πρόβλημα. Είτε απαλείφουμε αυτό το στάδιο από τη συλλογιστική επίλυσης του οποιουδήποτε προβλήματος, είτε ακούσια έχουμε μάθει να ζητάμε μπαμ και κάτω λύση στο οτιδήποτε, έτσι για να πούμε ότι το κάναμε. Που κολλάει τώρα αυτή η συλλογιστική θα πείτε; 

Κολλάει. Αμέ. Think twice. Αν έχουμε μάθει να μην ακούμε την άλλη άποψη, αν έχουμε στο μυαλό μας κολλημένο κάτι και δεν λέμε να το ξεκολλήσουμε, αν δεν κοιτάμε πρώτα στον καθρέπτη για να βρούμε απάντηση, τότε κολλάει και παρακολλάει. Δεν είναι δυνατόν κατά κάποιους να υπάρχει άλλη άποψη. Αν δεν συμφωνεί κανείς με τον τρόπο αντιμετώπισης μιας κατάστασης, τότε 100% δεν έχει ασχοληθεί, είναι καναπές και κάφρος, αίσχος, βούρκος και σκασμός. Να υπάρχει άλλη άποψη πάντως αποκλείεται, είναι πέρα από τη σφαίρα του φανταστικού.

Να παρακολούθησε κανεις μια κατάσταση από κοντα και να διεπίστωσε ότι δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα, όχι, δεν υπάρχει, δεν γίνεται να είναι 5.000 άνθρωποι λάθος. Κι αν είναι; Ή ακόμα καλύτερααν δεν δέχονται όχι ότι η άλλη άποψη είναι σωστή, αλλά έστω την ύπαρξη της, τότε για τι Δημοκρατία συζητάμε; Ε; Αλλά ναι, ξέχασα, αν αποφασίσει κανείς ότι η λαϊκή συνέλευση δεν λειτουργεί για τον Α ή Β  λόγο, δεν έχεις ασχοληθεί, δεν έχεις προτάσεις, είσαι κότα, είσαι μπήξε και δείξε. Δεν μπορείς να περάσεις τη γραμμή σου στη συνέλευση, γι' αυτό δεν ζητάς το λόγο. Να μη χρειάζεται να κάνεις group therapy ας πούμε για να καταλήξεις στο τι φταίει, it's not an option.

Όσο λοιπόν συνεχίζει να μην υπάρχει άλλη γνώμη γιατί είναι λάθος και είμαστε ζώα και troll όλοι όσοι δεν πάμε το βράδυ στη συνέλευση, θα καβαλάω το ροζ και όμορφο #mikromoupony τα βράδια. Μέχρι να καταλάβουν κάποιοι ότι η απόρριψη της άλλης άποψης είναι φασισμός. 

Παιδεία, προτάσεις και καθρέπτη να κοιτάξει ο καθένας τη μούρη του χρειαζόμαστε. Μετά θα μπορούμε να κοιτάξουμε και τους άλλους στα μάτια. Όχι group therapy.
Αλλιώς, κόψτε μου το νερό κι εξοστρακίστε με.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Αλλιώς

Τελικά αγαπητοί συνταξιδιώτες, από τον Οκτώβρη και μετά, ένα μήνα παρά κάτι μέρες πριν ανοίξω τούτο δω το ιστολόγιο, καταλαβαίνω πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος. Να δει τη ζωή αλλιώς, να καταλάβει ότι πια δεν τον γεμίζουν τα ίδια πράγματα, να κοιτάξει τους πραγματικούς φίλους στα μάτια, να κρατήσει στη ζωή του αυτά που έχει πραγματικά ανάγκη. Να φάει ένα μακαρόνι στα Εξάρχεια με 2 καλούς φίλους, να τους πει αυτό που σκέφτεται, να δει την αγγελία γάμου τους στην εφημερίδα και να χαρεί πραγματικά.

Δεν τα έκανα αυτά μέχρι τότε. Ή δεν τα εκτιμούσα όσο έπρεπε. Αναλώθηκα σε άλλα πράγματα. Τέλος. Θα τελειώσω με αυτές τις εκκρεμότητες στις σπουδές μου και μετά θα κάνω ότι με προστάζει η καρδούλα μου. Όσο σκατά κι αν είναι η εποχή. Για να μπορώ να περπατάω στο σπίτι και να είναι η ψυχή μου ανάλαφρη. Γιατί βαρέθηκα να τα πλάνα μου στη ζωή να μην είναι 100% δικά μου. Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα. 

Αυτό.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Πλανήτης Happy - Δώσε της γριάς να ξαίνει

Σήμερα έλαβα mail σύφιλη.  Βγάζω ονόματα και οργανισμό. Βλέπε όπου "έστω Χ" ο οργανισμός και γράμματα για τα ονόματα. Αλλά σας το δίνω για να καταλάβετε με τι ασχολείται ο κομματικός συνδικαλισμός στη χώρα. Απολαύστε υπεύθυνα.

Spirochaetes - βλέπε Σύφιλη


"Σύντροφοι καλημέρα
Η στάση μας θα πρέπει να καθορισθεί α) από το πολιτικό - οικονομικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί από την οικονομική κρίση και τις τεράστιες
δυσκολίες για τη χώρα και β) από τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την προηγούμενη διοικητική περίοδο του "έστω Χ" και ειδικά από τη στάση μας
με τη στήριξη του Β που στο τέλος γελοιοποίησε το θεσμό του προέδρου του "έστω Χ" με τη μη παραίτηση του.
Νομίζω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για πολιτικά παιχνίδια, διαπραγματεύσεις και παζάρια.
Η στάση μας πρέπει να είναι καθαρή και ανοικτή στο γεωτεχνικό κόσμο.  
Θεωρώ σωστή τη θέση για συμμετοχή σε διαπαραταξιακό προεδρείο με αναλογική συμμετοχή, χωρίς να μπούμε σε διαπραγμάτευση για το μοίρασμα της θητείας του προέδρου, ασχέτως εάν θα συμμετέχουν όλες οι παρατάξεις. Με την κατάθεση χωριστών προτάσεων για Πρόεδρο από την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ, η εκλογή προέδρου της ΔΑΚΕ γίνεται μόνο με τις δικές τους ψήφους.

*** Στο Παράρτημα 1 & 2 στη συνεδρίαση για τη συγκρότηση σε σώμα της νέας Δ.Ε.,
η στάση της πλειοψηφούσας ΔΑΚΕ ήταν μονοπραταξιακό δικό τους προεδρείο χωρίς καμία κουβέντα για διαπαραταξιακή σύνθεση.
Ετσι εξέλεξαν δικό τους προεδρείο για όλες τις θέσεις, μόνο με τις δικές τους ψήφους.
 

Την Πέμπτη ..., έγινε η εγκατάσταση του νέου ΔΣ του "έστω Χ", το οποίο αποτελείται από έξη μέλη της ΔΑΚΕ ( Α, Β, Γ, Δ, Ε, ΣΤ), τέσσερα της ΠΑΣΚ ( Ζ, Η, Θ, Ι), τέσσερα του ΠΑΜΕ ( Κ, Λ, Μ, Ν.) και ένας της Συσπείρωσης ( Ξ.).
Στην πρώτη αυτή συνεδρίαση, κατατέθηκαν οι προτάσεις των παρατάξεων για τη συγκρότηση του προεδρείου.
Η θέση της ΔΑΚΕ είναι να συγκροτηθεί διαπαραταξιακό προεδρείο με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων και αναλογική συμμετοχή σε σχέση με την κατάταξη θέσης των εκλογών ( Η πρώτη παράταξη τον πρόεδρο και αναλογική συμμετοχή των υπολοίπων παρατάξεων στα υπόλοιπα αξιώματα του προεδρείου). Τη θέση αυτή κατέθεσε και η παράταξη της ΠΑΣΚ. Το ΠΑΜΕ δήλωσε πως δεν θα συνεργασθεί με καμία παράταξη και δεν θα μετέχει σε καμία θέση του προεδρείου. Η Συσπείρωση επιφυλάχθηκε να απαντήσει στην επόμενη συνεδρίαση, η οποία έχει ορισθεί για τις ....
Μετά την επιβεβαίωση της εκτίμησης, πως οι παράταξη του ΠΑΜΕ δεν θα συμμετέχει στην συγκρότηση του προεδρείου, οι δυνατότητες για την συγκρότηση είναι οι εξής :
1. Συνεργασία ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ με πρόεδρο ΔΑΚΕ ή πρόεδρο ΠΑΣΚ ή μοίρασμα της θητείας
2. Κατάθεση ξεχωριστών προτάσεων της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ για πρόεδρο, όπου στην ψηφοφορία λαμβάνει η ΔΑΚΕ έξη ψήφους, η ΠΑΣΚ τέσσερις ψήφους και ασχέτως των ψήφων των άλλων παρατάξεων ( λευκό ή άκυρο ), εκλέγεται πρόεδρος της ΔΑΚΕ.
3. Κατάθεση πρότασης της ΔΑΚΕ για πρόεδρο και λευκό ή αποχή των άλλων παρατάξεων, οπότε δεν εκλέγεται πρόεδρος.

Στην τελευταία συνάντηση της παράταξης στην Αθήνα για το θέμα αυτό, οι απόψεις που κατατέθηκαν ήταν οι εξής:
- Μη συμμετοχή στη συγκρότηση του προεδρείου
- Συμμετοχή σε διαπαραταξιακό με όλους και αναλογική συμμετοχή και σε περίπτωση μη συμμετοχής όλων των παρατάξεων να ζητήσουμε μοίρασμα της θητείας του προέδρου με τη ΔΑΚΕ
- Συμμετοχή σε διαπαραταξιακό προεδρείο με αναλογική συμμετοχή, χωρίς να μπούμε σε διαπραγμάτευση για το μοίρασμα της θητείας του προέδρου, ασχέτως εάν θα συμμετέχουν όλες οι παρατάξεις.
Η τελευταία άποψη, ήταν και η ομόφωνη σχεδόν άποψη της παράταξης από 3 και 4, την οποία και εξέφρασα.

Η παράταξη οφείλει άμεσα να καταλήξει στην άποψή της για τη συγκρότηση του προεδρείου,  μέχρι την επόμενη συνεδρίαση του ΔΣ στις ....
Πιστεύω πως μια διαδικασία παζαρέματος για μοίρασμα της θέσης του προέδρου με τη ΔΑΚΕ, δεν τεκμηριώνεται επαρκώς πολιτικά και θα οδηγήσει σε παραπέρα διάλυση του επιμελητηρίου και απαξίωση των παρατάξεων που θα συμμετέχουν σε αυτή. Η περίοδος που διανύουμε είναι πολύ δύσκολη για τους γεωτεχνικούς και την κοινωνία γενικότερα, ώστε να μας επιτρέπει την πολυτέλεια τέτοιων φιλοδοξιών, παραταξιακών ή προσωπικών.

Αναμένω τις απόψεις σας, καθώς και τις πρωτοβουλίες της παράταξης."

Συμπέρασμα; Δώσε της γριάς να ξαίνει. Μια μέρα μετά από την μεγαλύτερη διαδήλωση που είδε η χώρα από τη Μεταπολίτευση, το να λαμβάνεις τέτοιο mail, ενώ έχεις ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ξανασχοληθείς με τέτοια ζητήματα, δείχνει ότι ο κομματικός συνδικαλισμός δεν έχει καταλάβει το Χριστό του και μάλλον ούτε πρόκειται να αλλάξει κάτι τέτοιο.

Θλίβομαι, τσαντίζομαι, τι να πω. Πραγματικά. Νιώστε ρε λίγο, μα είναι δυνατόν; Όχι αγάπες μου,ήρθε η ώρα να νιώσετε λίγο, λυπάμαι. Ανήκω σε μια ουσιαστικά τελειωμένη γενιά κι εσείς εξακολουθείτε να θέλετε να με βάλετε στο τριπάκι σας; Μα εσείς φταίτε που φτάσαμε ως εδώ.

Μήπως, λέω μήπως ήρθε η ώρα να βγάλετε το μπουφάν σας, κατακαλόκαιρο; Έξω σκάει ο τζίτζικας, έχουμε καύσωνα κι εσείς φοράτε τα μάλλινα και έχει βρωμίσει ο τόπος ναφθαλίνη; Να τα φάει ο σκόρος ρε, όλα, να μείνετε με το φανελάκι, χωρίς αντηλιακό, μπας και σας κάψει ο Ήλιος. Όχι ο Ήλιος ο πράσινος, το άστρο στο κέντρο του συστήματος. Ναι, δεν είναι ο δικός σας ο Ήλιος κέντρο του συστήματος πια, το λέει η επιστήμη.

Wake up, μεσημέριασε.