Ξέρω ποιος είσαι. Δεν θα το πω πουθενά. Το όνομά σου τρέμω να το προφέρω. Κοιμάσαι σπίτι σου. Ή στην γκόμενα σου. Σε προστατεύει πλήρως η οικογένεια σου. Μετά το πρώτο μεγάλο σου ατύχημα σε άφησε να έχεις κλειδιά αυτοκινήτου στην τσέπη. Τώρα πια, αν άλλαξε γνώμη, είναι πολύ αργά για εκείνη. Δεν θα γυρίσει ποτέ. Και για εκείνον, δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο τίποτα. Το κορμί και η ψυχή, όλα άλλαξαν για πάντα.
Προσπαθώ να συγκεντρωθώ, διαβάζω και δεν καταλαβαίνω τίποτα, μου έχεις κάνει το μυαλό κιμά. Ήθελα να σου κάνω κακό, αλλά όχι, δεν θα σου κάνω τη χάρη. Ελπίζω να σε πνίξει το πηγάδι με τις τύψεις σου. Να πονάς και να πεθαίνεις κάθε μέρα. Ελπίζω να σε τιμωρήσει ο ίδιος σου ο εαυτός. Να μην ησυχάσεις ποτέ. Γιατί ότι τιμωρία και να σου δώσει το όποιο δικαστήριο, εμένα δεν θα με κάνει να νιώσω δικαίωση. Και δεν ζητώ δικαίωση, γιατί δεν υπάρχει αυτό. Τίποτε δεν αλλάζει πια.
Το όνομα σου το έγραψα στο σημειωματάριο. Σε φακέλωσα. Χα. Χα. Για πάντα. Και τώρα θα διαβάσω για το master μου. Δεν θα με νικήσεις εσύ. Εγώ θα νικήσω. Μας κομμάτιασες την καρδιά. Έκοψες το νήμα της ζωής της. Η ξανθούλα ζει μέσα μου. Στο κεφάλι μου. Τα μάτια της, το χαμόγελο της, η χαρά της ζωής. Αχ να ήξερες τι έκανες. Εύχομαι να καταλάβεις. Μόνο τότε θα πονέσεις.
Οφθαλμός αντί οφθαλμού; Όχι, το ήθελα στην αρχή ναι, την ώρα που μας είπαν στο νοσοκομείο ότι έφυγε εκείνη. Το ήθελα. Τώρα θέλω να νιώσεις ψυχικό πόνο, όσο δεν πάει.
Δεν ντρέπομαι. Εσύ θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Και ελπίζω να το κάνεις.
Καληνύχτα δολοφόνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου