Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Η Amina σαν χώρα

Δανείζομαι τα δικά της λόγια.

"Internet service in Egypt is completely blocked after hours of shutting down SMS and BBM service. An entire nation is being isolated, Egypt is officially a blackhole. Please spread, Egyptians living abroad and people who care have to tell the world what's happening in Egypt. Egyptian people are in grave danger." 

Αυτό μας postαρε σήμερα το πρωϊ. Την Amina τη γνώρισα το 1996 στη Σουηδία στο Summervillage της CISV . Όταν λοιπόν γράφουν άνθρωποι που ξέρω για το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα στη χώρα τους, όταν ο λαός τους κολυμπά προς την ελευθερία, έχουμε όλοι υποχρέωση να κάνουμε τη φωνή τους να ακουστεί.

Η κατάσταση ή θα λήξει με την πτώση του καθεστώτος (ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας) Mubarak, ή θα πνιγεί στο αίμα. Η βια είναι απίστευτη, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και πλέον και πολίτες και αστυνομία είναι βίαιοι. Στη σημερινή διαδήλωση  μετά την προσευχή ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχε πολύς κόσμος παρά τις προσπάθειες να κοπεί κάθε επικοινωνία ηλεκτρονική και μη, αλλά και μεγάλη βια και ένταση. Υπάρχουν πλέον ελεύθεροι σκοπευτές, οι εκεί ασφαλίτες χτυπούν δημοσιογράφους, η χρήση χημικών είναι πάρα πολύ μεγάλη. Επικρατεί το απόλυτο χάος.

Τη σκέφτομαι και στα μάτια της σκέφτομαι όλη την Αίγυπτο. Και την Foufa σκέφτομαι που έχει και 2 μικρά παιδιά. Θέλω το καλύτερο για εκείνες και για όλο τον κόσμο που είναι στο δρόμο έτοιμος να δώσει το αίμα του για να αλλάξει  τη ζωή του, τη μοίρα του.





The revolution will not be televised, damn right,
The revolution will be posted and tweeted...


3

3 μήνες ψυχούλα μου. Δεν το χωράει το μυαλό μου.



3 μήνες. Αδυνατώ να το αποδεχτώ. Δεν γίνεται. Δεν θέλω να γίνεται. Κι όμως έτσι είναι. Όπου υπάρχει η ψυχή σου, και η σκόνη σου, μέσα μου, μέσα μας, παντού, να ξέρεις δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. 
 Σ' αγαπώ πολύ.
Καλημέρα.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Κύριε Καθηγητά, νομιμοποιήστε με!

Είμαστε φοβεροί, είχαμε δεν είχαμε στρέψαμε επάνω μας τα βλέμματα. Είμαστε το αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Μεσογείου μας είπανε τότε όταν μπήκαμε (τα ίδια και στην ορκομωσία, μόνο που κάποιοι μας είπαν ότι βρήκαμε και τον έρωτα της ζωής μας). Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ένα Πανεπιστήμιο με τεράστια ιστορία στην εκπαίδευση στην Ελλάδα και μεγάλη κοινωνική προσφορά. Όποιος πει ότι δεν είναι αλήθεια ψεύδεται.

Αλήθεια είναι όμως ότι αρκετές φορές στα χρόνια σπουδών μου στο Πανεπιστημιακό αυτό Ίδρυμα ντράπηκα που ήμουν κομμάτι του. Όταν έβγαινε η ιδιοτέλεια,η σαπίλα, το καραγκιοζιλίκι και το κομματικό κράτος στην επιφάνεια, ήθελα να σπουδάζω Ζαμπονοκοπτική στο ΤΕΙ Λακογαμήστρας. Όταν κλείναμε τα μάτια μας ως Πανεπιστημιακή Κοινότητα, όταν γίνονταν στραβά μάτια μπροστά σε 5 χούφτες σκονάκια στο αμφιθέατρο, όταν την έβγαζαν λάδι φοιτητές παρατάξεων λόγω παντός είδους εκλογών. Κι εγώ μπλέχτηκα με τα συνδικαλιστικά στο Πανεπιστήμιο, κι έδωσα το τελευταίο μου μάθημα 13 φορές, τι να κάνουμε, αλλά κοιμάμαι το βράδυ. Αν δεν χαζεύω στο internet φυσικά. Κι έφτασα στο σημείο να πω ότι ο κομματικοποιημένος συνδικαλισμός στο Πανεπιστήμιο είναι τεράστιο λάθος, τελικά εκεί καταλήγω, πελατειακές σχέσεις με ΔΕΠ δεν θέλω να έχω. Για να μπορώ να έχω άποψη κι όλας και να μην λέω τρίχες στον κόσμο. Μεγάλο λάθος λοιπόν τα κιλά χρωματιστές αφίσες όταν στο κάτω κάτω δεν υπάρχει Φοιτητικός Σύλλογος. Έλος, θάνατος και βούρκος. Κουκιά, ψηφαλάκια, καλοπουλημένα χωρίς να φτάνουμε πουθενά. Ή να φτάνουμε σε αδιέξοδο. 

4 υπογραφές. Τίνος εισ' εσύ; (πηγή: http://hungerstrike300.espivblogs.net)

4 υπογραφές χωρίς ονοματεπώνυμα, με ονόματα παρατάξεων, κομματική δηλαδή ταυτότητα, αποφασίζουν για όλη τη Σχολή, για τους πολλούς που απέχουν και δεν νοιάζονται και για τους άλλους που εκπροσωπούνται από ανθρώπους χωρίς όνομα, υπογραφή με παράταξη από πάνω. Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Μεγάλη επιτυχία. Ποιος υπογράφει; Όλη η παράταξη; Όχι. Αλλά αυτός δεν φαίνεται και πουθενά.

Εντάξει, το κείμενο το διαβάσαμε όλοι αυτές τις μέρες και δεν θα το σχολιάσω. Δεν συμφωνώ καθόλου, τα είπαμε και σε προηγούμενο post. Αλλά δεν εξετάζω αυτό. 

Νιώθω ότι η όλη ιστορία είναι άριστα μεθοδευμένη. Τα ακούσαμε και στις ειδήσεις. Ναι, υπάρχει πρόβλημα. Αλλά ποιος πλήρωσε εισιτήρια, οργάνωσε και θεώρησε την Νομική καλή ιδέα, πρέπει να μας πει τι θέλει να πετύχει. Πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε όρεξη να δουν τα αμφιθέατρα στη Σόλωνος, ούτε γνώση των πραγμάτων και πόσο μάλλον στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Το θέμα δεν είναι πως, το θέμα είναι ποιος πήρε την απόφαση και γιατί τώρα. Πάντως μια χαρά τα κατάφερε. Αυτοί οι φουκαράδες (δεν εξετάζω εθνικότητες, χαρτιά, αν είναι εργάτες και τέτοια), δεν είχαν οι ίδιοι στόχο τέτοιο. Ούτε είχαν φανταστεί τις διαστάσεις που θα έπαιρνε αυτή η ιστορία. Και σίγουρα δεν ξέρουν τον Πρύτανη από κοντά.

Μάλιστα. Το θέμα είναι γιατί τώρα. Κανείς νομίζω δεν μπορεί να αμφισβητήσει την μη ύπαρξη μεταναστευτικής πολιτική, τουλάχιστον σοβαρής στην Ελλάδα. Κι αφού δεν έχουμε μεταναστευτική πολιτική, αφήνουμε κάποιους να δημιουργούν καταστάσεις για να στριμώξουν την πολιτική ηγεσία; Να σουτάρουν τον Πρύτανη (πολύ πιθανόν); Να φέρουν θέμα κατάργησης του ασύλου (αφού είναι δεδομένο ότι πρέπει να πάνε τα πράγματα στα άκρα για να γίνει ο Πελεγρίνης Πρύτανης των ΜΑΤ); 

Σήμερα πρόλαβε η Νέα Δημοκρατία, συγνώμη, ΝΕΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ_ , να δηλώσει ότι θα καταθέσει Νομοσχέδιο για κατάργηση του ασύλου. Όλε. Στόχος επετεύχθη!; Τι λέτε ρε παιδιά; Και ποιος το πρότεινε στο Σαμαρά; Ο Παπαμιμίκος, πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ (#logo31 - Μαρία - δεν ξεχνώ).Η ΔΑΠ όμως υπέγραψε. Όπως και οι υπόλοιπες 3 παρατάξεις. Υπερπαραγωγή. 

Και ναι, το ΕΚΠΑ βρήκε τη λύση! Ω τι κόσμος μαμά! Θα μετεγκατασταθεί το πρόβλημα (οι άνθρωποι) αλλού. Με έξοδα του Πανεπιστημίου λέει και φροντίδα από ΜΚΟ, Πανεπιστημιακούς γιατρούς κι όλα τα κομφόρ. Θα κάνουν επισκέψεις και μέλη ΔΕΠ, τώρα που μπαίνει κι η εξεταστική, τη βάψανε. Καταλάβατε.

Κατάφεραν λοιπόν κάποιοι άνθρωποι με τις κατάλληλες κινήσεις να "νομιμοποιήσουν" ουσιαστικά όλη αυτή την ιστορία, να βγάλουν για άλλη μια φορά το άσυλο, το Πανεπιστήμιο, τον Πρύτανη, το χάρβαλο Υπουργείων - Αστυνομίας στη σέντρα, ανέξοδα, με αρνητική δημοσιότητα. Τα καλύτερα. It works! Yaaaaay! Είστε πολύ μπροστά ρε παιδί μου. Μπράβο σας. Άντε και στα δικά μας η Σχολή Θετικών Επιστημών, έχουμε και καινούρια Βιβλιοθήκη! Κοπιάστε, ελάτε να φωνάξουμε όλοι μαζί!

Κύριε Καθηγητά, νομιμοποιήστε με!

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Όχι πολλά πράγματα.

Ούτε πολιτική ούτε τίποτα.

Λοιπόν, να τι σκέφτομαι σήμερα, είμαι ζωντανή. Το καταλαβαίνω στις εξάρσεις της ζωής. Πονάω, κλαίω, χτυπιέμαι, πενθώ, γελάω,ερωτεύομαι, ανοίγει η καρδιά μου, κουράζομαι, απογοητεύομαι, προχωράω όμως λίγο πιο πέρα κάθε μέρα. Κάθε μέρα περιμένω την επόμενη στιγμή που θα με κάνει να νιώσω ζωντανή. Ελπίζω πάντα να είναι καλή, αλλά κι όταν δεν είναι, μέσα από την διαχείριση της καταλαβαίνω πως είμαι ζωντανή.

Το κρύο μου παγώνει τα χέρια, η μουσική τρυπάει τα αυτιά μου και συντονίζεται με τον χτύπο της καρδιάς μου. Στο μυαλό ανάκατες οι σκέψεις - αναμνήσεις των στιγμών που με έκαναν να νιώσω αυτό, ότι είμαι ζωντανή. Με τα γέλια και τα δάκρυα.  Χαρά και λύπη. Ζωή και θάνατος μαζί. Στην πίκρα και τον έρωτα. Στην μουσική τους. Στον ήλιο και τον κρύο αέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων που αγαπώ, στην όψη τους και τη ματιά τους. Στα εύκολα και τα πιο δύσκολα.
Τα βιώνω κι έτσι ξέρω ότι είμαι ζωντανή. 

Καληνύχτα

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Οι "παράνομοι" και η Νομική

Κάποια πράγματα σ' αυτή τη χώρα δεν θα τα καταλάβω ποτέ. Το μπάσκετ με τα σκουπίδια, την πάνα σημαία - θάνατος που πετάει από το παράθυρο στην Εθνική οδό, το πως μπορεί κανείς να κάνει Πανδοχείο ένα Πανεπιστήμιο, εν μια νυκτί.

Φοβερά πράγματα. Μεγάλες κατακτήσεις της δεκαετίας του 70 με παρανοϊκότατη εφαρμογή τη σήμερον. Το άσυλο ιδεών γίνεται Πανδοχείο εξαθλιωμένων ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και παίζουν με απεργία πείνας το τελευταίο τους χαρτί. Σαν να μην έφτανε η μοίρα τους που τους έφερε παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα που παλεύει με τους εφιάλτες της όντας ξύπνια, έχουν και τις φοιτητικές παρατάξεις να τσακώνονται σαν τα κοκόρια, απούσης ουσιαστικά της Κοσμητείας και της Πρυτανείας. Η Κοσμητεία έβγαλε ανακοίνωση αρνητική ως προς την εγκατάσταση των μεταναστών στη Σόλωνος, αλλά όπως και οποιαδήποτε απόφαση εις το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, δεν φρόντισε να εφαρμοστεί. 

Εκεί έρχεται ο φοιτητικός κομματικοποιημένος συνδικαλισμός και αρχίζει να κατηγορεί τους απέναντι, ότι εσείς φταίτε που τους φέρατε. Για καθίστε λίγο, φταίει και όποιος τους έφερε, φταίει και η Κοσμητεία όντας υπεύθυνη για το κτίριο της Νομικής (κάθε Κοσμητεία μαζί με τους επόπτες Σχολής έχουν ουσιαστικά ευθύνη, τουλάχιστον έτσι δουλεύει το σύστημα στη Σχολή Θετικών Επιστημών). 250-300 απελπισμένοι άνθρωποι, σε άθλια κατάσταση, θα κατοικήσουν λοιπόν στην Νομική Σχολή. Βγήκε λέει και απόφαση να παραμείνει κλειστή μέχρι την Παρασκευή λόγω της αναστάτωσης.

Ωραία. Την κλείσαμε κιόλας, το λύσαμε το πρόβλημα. Αλλά αυτό ήταν κάτι το οποίο θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα, πέρασαν περίπου 3 μήνες υπολογίζω από την κατάληψη ουσιαστικά του προαυλίου της Πρυτανείας στην οδό Πανεπιστημίου. Και πιπί  μεταξύ Πρυτανείας και Ακαδημίας, μην ξεχνιόμαστε. 


Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο δεν χρειαζόταν τις καταλήψεις χώρων από εξαθλιωμένους ανθρώπους για να δείξει προς τα έξω την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Η δημοσιοποίηση τέτοιων καταστάσεων απλά, απλούστατα επιβεβαιώνει το πρόβλημα. Περιμένω επίσημες αντιδράσεις, όχι μόνο αποφάσεις μη εφαρμόσιμες.


Όσο για όλους αυτούς που παίζουν με αυτούς τους ανθρώπους, 1000 φορές ντροπή σας.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Να μην ξεχάσω (κι εγώ) τα Natura

Κι έλεγα τι ξέχασα, τι ξέχασα... Τα Natura και το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ. Το ότι δηλαδή εμείς πάλι λέμε στους φοιτητές για αγάπες και λουλούδια κι αυτοί αποφασίζουν να χτίζονται στα 4 στρέμματα... Μάλιστα. Η βλακεία και η έλλειψη αποφασιστικότητας όταν γράφεται ένα νομοσχέδιο σε συνδυασμό με το "αχ κ. Βουλευτά μου κι εγώ τώρα δεν θα χτίσω και ξέρετε έβαλα και τη συννυφάδα μου και σας ψήφισε, είμαστε και μεγάλο σόι", είναι για γέλια και για κλάματα.

Κυρίως όμως για κλάματα. Αναρωτιέμαι έχει πάει κανείς από αυτούς σε κανένα National Park της προκοπής στην Αμερική ή τον Καναδά; Και μην ακούσω πάλι "άλλο εμείς" γιατί θα χάσω την ψυχραιμία μου και θα καρφώσω τον υπολογιστή στην ντουλάπα απέναντι. Επιτρέπεται μια χώρα με τέτοιο φυσικό κάλλος να υποκύπτει στους εκβιασμούς των όποιων συμφερόντων του κάθε μεγαλοπαράγοντα - τσιφλικά σε προστατευόμενη περιοχή; Ξέρετε κύριοι τι είναι η προστατευόμενη περιοχή; 
Μη σώσετε και μάθετε...

Ο Μέλιος, η κουνελίνη και τα σκάνδαλα

Τι έμαθα αυτή την εβδομάδα; Έμαθα ή επιβεβαίωσα, τελικά δεν έχει και τόση σημασία. Έμαθα λοιπόν από την αρχή της εβδομάδας ότι και την πιο εξόφθαλμη μαλακία, το μεγαλύτερο ψέμα μεγατόνων, αν το δουλέψουν καλά τα δελτία των 8 (ή 8μισή θα σας γελάσω), το πιστεύει και  ο καλοκουρδισμένος δημοσιογράφος (ο Θεός να σας κάνει), αλλά ΚΑΙ ο πολιτικός. 

Σπηλιωτόπουλος στον flash για παράδειγμα (ρε σεις αυτός όντως το πίστεψε) ότι ο Ρουσόπουλος δεν είχε καμία ανάμειξη με σκάνδαλα, το Βατοπέδι λέει σιγά και τι ήταν, μπρος στη Siemens ούτε για Τρίπατο στη Σουβάλα δεν πιάνεται, αλλά και αν το αποφασίσει ο πάλαι ποτέ πρίγκηψ των ΜΜΕ μπορεί (pourquoi pas?) να γυρίσει στην Συγγρού πλέον γιατί η Ρηγίλλης μας τελείωσε. Το μοναδικό θέμα λέει  είναι ότι πρέπει "να κατακάτσουν τα πράγματα προφανώς". Ρε συ Άρη, αν είναι να χάσουμε τέτοιου διαμετρήματος πολιτικούς άνδρες, θα βγω εγώ να καταβρέξω.  Μάλιστα. Να σχολιάσω; Όχι. Τράβηξα σύγχυση. 

Θα πω όμως για τους δικαστές και τους εισαγγελείς που δεν τους επιτρέπει ο νόμος και το Σύνταγμα να προβούν σε διώξεις πολιτικών προσώπων, όλοι οι φάκελοι, όλα  τα στοιχεία, τα πάντα, πρέπει να πηγαίνουν στη Βουλή. Καταλαβαίνω ότι είναι έτσι το Σύνταγμα για να υπάρχει δικλείδα ασφαλείας σε πονηρούς καιρούς, αλλά για Siemens, εξοπλιστικά, Βατοπέδια και ένα κάρο άλλα πράγματα δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Γιατί μετά βγαίνει ο τάδε και ο δείνα άγιος, θα μας αποδείξουν ότι ο Τσοχατζόπουλος δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ότι ο τάδε δεν ήξερε, ο Σημίτης δεν είχε ευθύνη, οι υπουργοί της ΝΔ θα κάνουν τις κινέζες and so on.

Το επίπεδο δε των συζητήσεων μεταξύ δημοσιογράφων και πολιτικών πάνω σε αυτά τα θέματα, είναι πέρα από κάθε φαντασία, ούτε στη Γενική Συνέλευση στο Πανεπιστήμιο τέτοια χάλια, μα την αλήθεια. Μαζευτείτε ρε, όλοι, αν είναι δυνατόν, αλλά και οι πολίτες, κόψτε ρε τα δελτία στην τηλεόραση, μαχαίρι. Ίσως αν πέσουν κάτω από το 10% θεαματικότητα, καταλάβουν ότι δεν τρώμε (όλοι τουλάχιστον) τριφύλλια, κουνελίνη, μαρουλάκι από το μανταλάκι και ότι τρώει το συμπαθέστατο και χαδιάρικο κουνέλι της φίλης μου Ευαγγελίας. Αυτό τουλάχιστον έχει και την ικανότητα να σου δείχνει ότι έχει νεύρα, ότι δεν του αρέσε αυτό που κάνεις, είναι ένα δυναμικό και ατίθασο κουνέλι. 

Μέχρι λοιπόν να αναποδογυρίσουμε το μπολ με την κουνελίνη όπως κάνει ο Μέλιος, όσοι θα συνεχίσουν να την τρώνε αδιαμαρτύρητα στο σπιτάκι τους μέσα, ελπίζω έστω να πάψουν να είναι (ή να φαίνονται) ως η μεγάλη πλειοψηφία.

Οι υπόλοιποι στο κλουβί σας και γρήγορα...

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Παραγραφή - #noJusticeGr - Ντροπή;

Αγαπητέ Αρκούδε έχεις παραπάνω από δίκιο. Συμφωνώ. Είναι ανέντιμο από την μεριά μας ως πολίτες να σιωπούμε. Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποφασίζει την παραγραφή των εγκλημάτων (γιατί περί αυτού πρόκειται), των τριών πρώην υπουργών σχετικά με την υπόθεση του Βατοπεδίου. Φυσικά για το επίσημον της αποφάσεως θα περιμένουμε μέχρι το τέλος του μήνα, αλλά όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Η Ανώτατη Δικαστική Εξουσία της Ελληνικής Δημοκρατίας επιβραβεύει τους πολιτικούς και τις μεθόδους που ακολουθούν κάτω από τα τρπέζια και πίσω από κλειστές πόρτες.

Και να ήταν μόνο αυτή η περίπτωση, με μια τέτοια απόφαση θα νομιμοποιηθεί ουσιαστικά η διαδικασία καθαρισμού του "κάδου ανακύκλωσης" του Ελληνικού κοινοβουλίου, αφού σε κάθε χοντρό σκάνδαλο ή στραβή στο μέλλον, θα κλείνουμε τη Βουλή ala Καραμανλής Jr. και η Ανώτατη Δικαστική Εξουσία θα επικυρώνει την αποποίηση ευθυνών των κυβερνώντων και κατ' επέκτασιν του συνόλου του πολιτικού κόσμου, αφού με τέτοιο προηγούμενο, δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ο οποιοσδήποτε βρεθεί σε αντίστοιχα δύσκολη θέση στο μέλλον δεν θα το χρησιμοποιήσει.

Γιαουρτάκι export, 0%, όλη η γεύση...

Τότε λοιπόν πάλι ίσως γράψουμε από ένα post, ίσως κράξουμε πάλι αυτούς που δεν ντρέπονται να επικυρώνουν τέτοιες αποφάσεις αλλά και αυτούς οι οποίοι βγαίνουν λάδι από κάθε τέτοια ιστορία, αλλά τα ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους πάλι θα αποσιωπήσουν το θέμα. Έτσι κι αλλιώς αν δεν τα θυμίσεις στον πολίτη που ενημερώνεται από τα δελτία των 8, έχεις πολύ καλές πιθανότητες μέχρι να ξαναδέσουν καρπούς οι νεραντζιές κάτω από το σπίτι μου, να τα έχουν ξεχάσει. Και αυτά τα πρόσωπα να διεκδικήσουν επιτυχώς και πάλι θέσεις κεντρικής εξουσίας και διοίκησης. 

Κοιμούνται το βράδυ; Κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη; Δεν ανακατεύεται το στομάχι τους; Όχι ε; Εμένα και ευτυχώς δεν είμαι και τόσο μόνη (θέλω να πιστεύω) δεν το χωράει το μυαλό μου, να βγαίνουν έτσι εξόφθαλμα εκτός οποιασδήποτε πιθανότητας απόδοσης δικαιοσύνης τέτοια σκάνδαλα. Ο κατάλογος είναι μακρύς, οι ηθικοί (ή μήπως ανήθικοι) αυτουργοί δεν είναι μόνο τρεις, αλλά δεν μπορώ να μην κάνω αυτή την διαπίστωση.

Κύριοι ανήθικοι, τώρα που θα είναι νόμιμο, για εσάς θα είναι ΚΑΙ ηθικό;

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Σαν σήμερα γιορτάζει η φίλη μου η Τανίνα.

Σαν σήμερα κι όχι σήμερα. Όχι πια. Αυτό έγραψε ο φίλος Κώστας, αυτός διαβάζει τη σκέψη μου σήμερα, όλοι εμείς που μείναμε πίσω, ένα βλέμμα αρκεί, ξέρουμε πως δεν θα' ρθει, δεν θα απαντήσει ποτέ πια στο τηλέφωνο, οι ευχές μας θα πέσουν κάτω.

Αλλά από μέσα μας όλοι της ευχόμαστε σήμερα, όπου και να είναι, να είναι καλά, όπως και να είναι, ξέρουμε το κομμάτι της που είναι ζωντανό μέσα στον καθένα από εμάς ότι σήμερα γιορτάζει. Χωρίς γλυκά και γέλια, φιλιά και χαμόγελα, χωρίς δώρα. Ευχόμαστε η αύρα της να είναι γύρω μας.

Θρηνήσαμε τον χαμό της, σήμερα όλοι γιορτάζουμε τη ζωή της. Έστω κι έτσι, βουβά με πόνο και κάποια δάκρυα, κρυμμένα, να μην τα δει κανείς. Μέσα μας. Εκεί θα την βρίσκουμε πάντα. Στη χαρά και στη λύπη μας, κάπου θα στέκεται πάντα και θα μας κρατά το χέρι. Απόψε μέσα στο ποτό μου, η πίκρα για το χαμό της και η γλύκα από τις αναμνήσεις και τη θύμηση της θα είναι εκεί. Γιατί κι αυτή η νύχτα θα είναι δική της. Τα τσιγάρα και τα βλέμματα, οι χοροί και τα τραγούδια στο Bios απόψε δικά της. Κι ας λείπουν τα μάτια και το γέλιο της απ' την παρέα, μια θέσει θα είναι πάντα κενή στο τραπέζι μας και θα την φέρνει έστω και με το μυαλό να κάθετε κοντά μας.

Εσύ που λείπεις σήμερα, ξανθούλα μου, χρόνια πολλά.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Υπότροφοι, απόκληροι.

Με τι ασχολήθηκαν τα νέα χθες, 11.1.11 (μα τι συμμετρία Θεε μου); 

Να σας πω λοιπόν, έχουμε και λέμε. Γκλέτσος, διόδια, ανασχηματισμός σκιώδους κυβέρνησης ΝΔ, επίσκεψη Ισραηλινού Υπ.Εξ. τη σήμερον, στάσεις εργασίας ΜΜΜ, Πάγκαλος, τι άλλο; Πάνω κάτω, αυτά.

Οκ. Ωραία μέχρις εδώ. Συμφωνώ. Δεν είχαμε κορώνες για την οικονομία και νέα μέτρα, δεν γκρίνιαξε κανένας υπάλληλος (εκτός από όσους σιχτίρισαν που δεν μπόρεσαν πάλι να φτάσουν στη δουλειά τους σαν άνθρωποι). Μαΐστα. Ωραία.

Ωραία; Πάτε καλά; Τι αντίκρισα η γυναίκα, στο site του ΙΚΥ, που μπήκα να δω αν μπήκε καμία προκήρυξη; Αυτό.

"Στα πλαίσια των μέτρων λιτότητας και σε συνεννόηση με το Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. για το ακαδ. έτος 2011-2012 ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΟΥΝ: α) Πρόγραμμα Μεταδιδακτορικής έρευνας στην Ελλάδα και β) Πρόγραμμα εκπόνησης διδακτορικής διατριβής στην Ελλάδα. Για τα υπόλοιπα προγράμματα του ΙΚΥ καθώς και για τον τρόπο επιλογής και χρηματοδότησης θα ακολουθήσει νεώτερη ανακοίνωση."

http://www.iky.gr/  με πολλή αγάπη. Το link είναι πεσμένο. Από απόψε. Το ξέρω. Γιατί άραγε; Κι όχι μόνο για την ιστοσελίδα. Γιατί αυτό, για την ανακοίνωση. Δεν μπορούμε να κόψουμε από αλλού;;; Σιγά τις υποτροφίες στην τελική, μην τρελαθούμε. Κι ας μην πληρώνονται στην ώρα τους είναι και μια βοήθεια. Και η υποτροφίες για τα μεταπτυχιακά (με εξετάσεις) ακόμη δεν έχουν προκηρυχθεί. Γιατί; Θα πάνε κι αυτά για φούντο; Και πως ζητάτε να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της αν πετάτε την εκπαίδευση στα τάρταρα; 

Θα το βγάλει κανένα κανάλι;; Τώρα που έπεσε και η ιστοσελίδα... Χλωμό ε...
Μάλιστα. 
Πάμε ανάσες όλοι μαζί, breathe in, breathe out. Γιατί μείναμε με τις ανάσες. 
Σπουδές; Bye bye...

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Η γάτα μου είναι Μουσουλμάνα.

Τη γάτα μου τη λένε Ζουμπουλία. Την αγαπώ πολύ. Είναι χοντρή. Όχι πολύ, αλλά δεν είναι και αδύνατη. Έχει τύπο. Τρώει φαγάκι ζυγισμένο, αλλά είναι στειρωμένη και είναι μπόγος. Τι να κάνουμε. Τρώει ότι μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Μύγες, νιαουρίζει στα σαμιαμίδια να κατεβούν να τα δοκιμάσει, γλείφει τον καναπέ μετά το πλύσιμο των ποδιών της. Γλείφει τις καρέκλες, δαγκώνει τη γωνία από ένα ξύλινο σκαμπό, τρώει και τη βροχή την πλαστικιή από το δέντρο και μετά μπάρφ, εμετουλάκο στο χαλί. Το top της, εκεί που η όρεξη της έπιασε κορυφή, ήταν όταν τη βρήκα να τρώει ένα διαφημιστικό Αγγλικών, από φροντιστήριο της γειτονιάς. Delivery δεν έφαγε. Αγγλικά. Μπράβο ρε γάτα. Φιλομάθεια. Γουστάρω. Ηλίθια.

Τώρα θα μου πεις, γιατί Μουσουλμάνα; Γιατί προσεύχεται. Στο πλυντήριο. Γιατί; Γιατί είναι το φαγάκι της από πάνω στο ντουλάπι. Μέσα μέσα, γιατί κάνει ταρζανιές. Τα ξεθάβει όλα. Κωλόγατο.

Τα μάτια της είναι κίτρινα. Alien. Και μοιάζει να έχει φάει μπουκέτο από χέρι βουτηγμένο στη μαύρη μπογιά. Οι καλτσούλες της είναι άσπρες και τα παπουτσάκια της χίμαιρα, ροζ και μαύρα. Και αφράτη. Κλέβει ότι φαγάκι βρεθεί, τρώει και τα φιστίκια τα κλειστά αράπικα και Αιγίνης, αλλά την αγαπώ.

Να αγαπάτε τα ζώα, ακόμα κι αν κάνουν το σπίτι μπουρδέλο. Γιατί όταν ανεβαίνουν στην αγκαλιά σου και ζητάνε χάδι, διώχνουν πόνο, θλίψη, θυμό. Όλα. 

Αγαπήστε. Όχι μόνο μια γάτα, αγαπήστε ανθρώπους, αφήστε τους να σας πιάσουν το χέρι όπως ανεβαίνει μια γάτα για χάδι. Δεν είναι αδυναμία. Αγάπη είναι.

Καληνύχτα.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Χαμένη Έκλειψη.

Η ευθυγράμμιση Γης-Σελήνης-Ηλίου δίνει τη δυνατότητα παρατήρησης του ηλιακού δίσκου είτε σε κομμάτια, με δακτυλιοειδείς εκλείψεις όπως η σημερινή, είτε της κορώνας, του στέμματος, της φωτιάς του, σε ολική έκλειψη. 

Ο άνθρωπος, ζώο περίεργο από τη φύση του και με ανάγκη παρατήρησης των φυσικών φαινομένων από την  αρχή, ήδη στην προϊστορία, πρόγονοι του Homo Sapiens απεικόνιζαν τη φύση ως διακόσμηση, αφήγηση, αλλά και ανάγκη κατανόησης της. Στο πέρασμα των χρόνων η επιστήμη έδωσε στον άνθρωπο δυνατότητα και εργαλεία να παρατηρήσει την πλανήτη μας, την ατμόσφαιρα, το εσωτερικό της Γης, τους πλανήτες, τους δορυφόρους των και τον Ήλιο, το πιο λαμπρό άστρο, τον ζωοδότη. 

Η σημερινή έκλειψη έβγαλε αρκετούς στα μπαλκόνια με τις ακτινογραφίες θώρακος διπλωμένες στα δυο, αλλά μάταια. Η νεφοκάλυψη δεν μας έκανε το χατήρι. Προσωπικά άνοιξα παντζούρι, είδα γκρίζο ουρανό, ξενέρωσα και αυτό ήταν. Έτσι κι αλλιώς μερική έκλειψη έχουμε μέχρι και 5 φορές το χρόνο... Έτσι κι αλλιώς, σε αυτές τις περιπτώσεις άλλοι βγαίνουν στην ταράτσα, άλλοι γοητεύονται από τις βαρυτικές ανωμαλίες που προκαλούν αυτά τα φαινόμενα, άλλοι παρατηρούν τα άστρα καλύτερα και μαθαίνουν τα μυστικά του ήλιου, κι άλλοι καίνε τα films της φωτογραφικής τους μηχανής.

Με συννεφιά, αλλά να'τη!
Το σημερινό λοιπόν φυσικό φαινόμενο, στέρησε τον ήλιο στους Σκανδιναβούς, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς το Γενάρη δεν τρελαίνονται από ήλιο, είχαν κάλυψη του ηλιακού δίσκου από τη Σελήνη σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από εμάς. Αλλά και πάλι κανείς δεν ήταν σε θέση να παρατηρήσει το απόλυτο αυτή τη φορά. 

Η ολική έκλειψη ηλίου, εκτός της σπανιότητας της σε σχέση με το handfull μερικών εκλείψεων που θα τύχει να παρατηρήσει ένας άνθρωπος όσο ζει, δίνει και μια άλλη δυνατότητα. Κατά το στάδιο της πλήρους κάλυψης του ηλίου από τη Σελήνη, τότε και μόνο τότε μπορεί ένας άνθρωπος χωρίς μέσα (γυαλιά, τηλεσκόπια, μπούρδες, φίλτρα, τον εξαρθρωμένο γοφό της θείας Ευανθίας σε negative), να κοιτάξει στα μάτια τον ήλιο. 

Έστω και κρυμμένο. Είναι λοιπόν ίσως η κρυφή επιθυμία του ανθρώπου να κοιτάξει τον γίγαντα του πλανητικού μας συστήματος, ίσα στα μάτια, έστω και για μερικά δευτερόλεπτα, γιατί μετά θα φανεί και πάλι η απόλυτη φωτιά του, που μας δίνει ζωή, αλλά μπορεί και να μας κάψει. Ίσως το θέλει για να μπορέσει να πει από μέσα του, αφού κοίταξα τον Ήλιο στα μάτια μπορώ να κοιτάξω τα πάντα, με ψηλά το κεφάλι και χωρίς τίποτε να κρύβει το πρόσωπο μου.

Στο επόμενο ραντεβού Ήλιε, θα περιμένω.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

1-1-11

Ή 2011-1-1 αλά Ιαπωνικά ή 1-1-2011 σε Ευρωπαϊκό ή Αμερικάνικο στυλ.

Όχι Times New Roman ρε πούστη. Arial στο blog, και όποιος είχε την φαεινή ιδέα για default γραμματοσειρές τύπου Times New Roman ή Calibri και άλλες δυσανάγνωστες μαλακίες, να του καεί το mixer που αυτές τις άγιες μέρες είναι τρελή κατάρα ( αν δεν έχεις mixer δεν έχει Βασιλόπιττα). Κι αν φας πλαστικιά, ένας φίλος στο twitter την έκαμε φρίσμπι και κρίμα δηλαδής. εμάς με ξερά φρούτα, ρούμι και βουβαλίσιο βούτυρο έγινε και πολύ τούμπανο ναούμ (άσχετο).
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Άλλαξε ο χρόνος. Έφυγε το σιχαμένο το 2010 και χαίρομαι γιατί είναι το έτος που έριξα κλάμα με τον κουβά. Κι ένας κουβάς είναι λίγος, γέμισαν σίγουρα περισσότεροι. 
Συνέβησαν πράγματα πέρα κι από κάθε σενάριο και του πιο άρρωστου μυαλού. Σκατά. Μαυρίλα. Και δεν προχώρησα τους στόχους μου όσο θα έπρεπε. Μετριότητες, κηδείες και γενικότερη κεσάτια. Εντάξει. Κι ένα γαμάτο ταξίδι για εκπαίδευση στον Καναδά και την Αμερική, τι να λέμε, μαγεία σκέτη. Αλλά ποιος τα χέζει όλα. Ποιος χτύπησε το πέναλτι και μου' κλεισε το σπίτι; 26 χρονών ρε Θεέ αν υπάρχεις; Τι ζήλεψες ρε πούστη; Κι εσύ πιωμένο ζώον μην σε βρω μπροστά σου και θα σου κόψω τα πόδια, όπως έκανες κι εσύ και σε εκείνη και στον Νικολή. Κι είσαι έξω, θα έφαγες και Βασιλόπιττα, μπορεί να πήρες και το φλουρί. Μακάρι όπως όμως λέει και η φίλη Ειρήνη, αν τον έχω μπροστά μου και τον ρωτήσω τι θυμάσαι ρε βλάκα από το 2010; Ελπίζω να το πει, σκότωσα έναν άνθρωπο. Μπράβο ζώον. Ντρέπομαι και που ξοδεύω λέξεις για πάρτι σου μα την αλήθεια.
Όσο όμως υπάρχουν πραγματικοί φίλοι, οικογένεια, τα φανταστικά αδέρφια μου, το ραδιόφωνο με τις εκπομπάρες του Μπογδάνου, μπαταρία στο ipod και ο ήλιος ανεβαίνει το μεσημέρι στον ουρανό, δεν θα την ξεχάσω ποτέ και ταυτόχρονα θα προσπαθώ πάντα μέσα από τη ζωή μου και τις πράξεις μου να την κάνω περήφανη. Κι ας μην είναι πουθενά στον ουρανό και ας την έχω πια μόνο στο κεφάλι μου, κι ας είναι άστρο αν υπάρχει κι ας είναι αγγελάκι σε σύννεφο. Για μένα είναι το ίδιο, γιατί θα κλείνω πάντοτε τα μάτια και όταν θα θέλω και πολλές άλλες φορές θα είναι εκεί. Στα καλά και στα δύσκολα, όπως ήταν πάντα.
Μακάρι να την είχα εδώ κι αυτή την Πρωτοχρονιά, το μόνο που θα της έλεγα θα ήταν πόσο πολύ την αγαπώ. Κι έτσι να κάνετε. Μην τσιγκουνεύεστε χαμόγελο, αγκαλιά κι αγάπη στους ανθρώπους που αγαπάτε.
Αλλά πήγαμε μετά την αλλαγή του έτους από την Συμπεθέρα, ήπιαμε λιγάκι, είπαμε βλακείες, γελάσαμε, ευχηθήκαμε, κοιμηθήκαμε κανένα 3ωράκι και πήγαμε Palmier για καθιερωμένο πρωϊνάκι. Δεν είχε μπουφέ. Τσαντίστηκα, αλλά δεν πειράζει, φάγαμε γλυκά και ομελέτες σαν ζώα, πήγαμε την Συμπεθέρα σπίτι της και μετά πήγαμε και της ανάψαμε το καντήλι. Απίστευτο. Πρώτη πρωτοχρονιά. Χωρίς εκείνη. Αυτά είναι.
Δεν θα πω τι περιμένω από το 2011. Θέλω αγάπη και υγεία για όλο τον κόσμο. Και αυτούς τους ανθρώπους που αγαπάμε να τους το λέμε κάθε μέρα. Εκεί. Γιατί αυτό μετράει. Και τα μεταπτυχιακά και τα σκατά δεν μετράνε. 
Αυτά.