Όχι πολλά πράγματα.

Ούτε πολιτική ούτε τίποτα.

Λοιπόν, να τι σκέφτομαι σήμερα, είμαι ζωντανή. Το καταλαβαίνω στις εξάρσεις της ζωής. Πονάω, κλαίω, χτυπιέμαι, πενθώ, γελάω,ερωτεύομαι, ανοίγει η καρδιά μου, κουράζομαι, απογοητεύομαι, προχωράω όμως λίγο πιο πέρα κάθε μέρα. Κάθε μέρα περιμένω την επόμενη στιγμή που θα με κάνει να νιώσω ζωντανή. Ελπίζω πάντα να είναι καλή, αλλά κι όταν δεν είναι, μέσα από την διαχείριση της καταλαβαίνω πως είμαι ζωντανή.

Το κρύο μου παγώνει τα χέρια, η μουσική τρυπάει τα αυτιά μου και συντονίζεται με τον χτύπο της καρδιάς μου. Στο μυαλό ανάκατες οι σκέψεις - αναμνήσεις των στιγμών που με έκαναν να νιώσω αυτό, ότι είμαι ζωντανή. Με τα γέλια και τα δάκρυα.  Χαρά και λύπη. Ζωή και θάνατος μαζί. Στην πίκρα και τον έρωτα. Στην μουσική τους. Στον ήλιο και τον κρύο αέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων που αγαπώ, στην όψη τους και τη ματιά τους. Στα εύκολα και τα πιο δύσκολα.

Τα βιώνω κι έτσι ξέρω ότι είμαι ζωντανή. 

Καληνύχτα